7.7.06

...keep smilin'


..και ως συνέχεια του προηγούμενου:

If at times you feel you want to cry
And life seems such a trial
Above the clouds theres a bright blue sky
So make your tears a smile.

As you travel on lifes way
With its many ups and downs
Remember its quite true to say
One smile is worth a dozen frowns.

Among the worlds expensive things
A smile is very cheap
And when you give a smile away,
You get one back to keep.

Happiness comes at times to all
But sadness comes unbidden
And sometimes a few tears must fall
Among the laughter hidden.

So when friends have sadness on their face
And troubles round them piled
The world will seem a better place
And all because you smiled.

Μπου ...μπούξινος!

Ωραίιιιιααα...
Ο ιός που λέτε πέρασε και με ταλαιπωρούν άλλα τώρα.
Χάρηκα πάρα πολύ που έποιασε αυτό το ξαφνικό κρύο, η δροσούλα. Χάρηκα γιατί ήταν μια καλή δικαιολογία να μη κάνω μπάνια στη θάλασσα, όχι οτι θα πήγαινα αν ήταν καλός ο καιρός.. Αλλά, άλλο να λες, "δε παω, κάνει κρύο" και άλλο "έχω δουλειά, δε μπορώ".
Έχω πελαγώσει. Απ'όπου και να κοιτάξω βλέπω δεμένους κόμπους και δε ξέρω ποιόν να πρωτοπιάσω και ποιόν να πρωτολύσω.
Είπαμε και μεις σαν παραδοσιακή ελληνική οικογένεια να αγοράσουμε ένα σπίτι.. ΘΑ ΘΕΛΕΣ! Ρε, έχει τρελλαθεί ο κόσμος. Βάζουνε οτι τιμές θέλουνε! Ανάλογα με την διάθεση που θα ξυπνήσουνε το πρωι και το αρ***ι που θα ξύσουνε, πως θα το ξύσουνε και πόσες φορές θα το ξύσουνε, "κοστολογούνε" και το ετοιμόροπο 50ετές διαμέρισμα με θέα θάλασσα (που για να τη δεις τη θάλασσα πρέπει να σκύψεις 90 μοίρες στο μπαλκόνι, κάποιος να σου κράτάει τον πισινό για να μη πέσεις -να στον κρατάει στη καλύτερη περίπτωση δεδομένου της τιμής! - να στρίψεις κεφάλι αριστερά, να μισοκλείσεις τα μάτια και να δεις 3 κύματα, ίσα ίσα να σου φύγει η λιγούρα..)
..ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΙΝΗΣΗ, άλλα τόσα!
Δε πάτε καλά ρε... Απογοήτευση πλήρης. Κουράστηκα.
Μήπως σας βρίσκεται κανένας μεσίτης; Κανένα σπίτι στα νότια προάστια μήπως; Κανένα ευρώδεντρο πολυετές και αειθαλές;;

Ααα, η δουλειά! Ηθελες βλέπεις να είσαι ανεξάρτητη (λέμε τώρα), ήθελες να είσαι αρτίστας (μπουχαχα!), ήθελες να δουλεύεις και απο το σπίτι (πάρτα τώρα!), ήθελες και σκυλί (καλή ήταν η καμηλοπάρδαλη, ζώον!), ήθελες και παιδί (..). Αισθάνομαι μια μόνιμη ένταση/πίεση ..δε ξέρω πως να το περιγράψω, στο λαιμό. Έχω αρρυθμίες (πάλι) και καθημερινά "ακούω" το πλαφ πλουφ που κάνει αυτό το άμοιρο κακοταλαιπωριμένο όργανο που λέγεται καρδιά. Δε χρειάζομαι πιεσόμετρο εγώ παιδί μου! Μετράω απο μόνη μου! ...Τι έχω γιατρέ μου;
Πολύ δουλειά έπεσε τις τελευταίες εβδομάδες. Και απο το σπίτι είναι μεν καλά ..ΑΛΛΑ.. όταν έχεις παιδί, σκυλί, μαγειρέματα, ψάξιμο για σπίτι και δε ξέρω εγώ τι άλλο, όχι δεν είναι καλά. Και ιδού η τεράστια διαφορά μεταξύ γυναίκας και άντρα. Η γυναίκα καλώς ή κακώς μπορεί και κάνει 10 πράγματα ταυτόχρονα έστω και εις βάρος των νεύρων της ή της υγείας της. Μπορεί όμως. Και τα κάνει, είτε θέλει είτε όχι, γιατί πρέπει να γίνουν και συν αυτού, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ο άντρας, κάνει ένα (μετά κουράζεται). Αμα του πεις για δεύτερο πελαγώνει (ξεχνάει και το πρώτο)

..και εδώ μια μικρή διακοπή γιατί ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ Η BABYSITTER (το τρίτο προβλημα), ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΞΥΠΝΗΣΕ..

14.6.06

Ένας κοπρίτης ιός!

Βρίζει ο alombar τον κοπρίτη ιό ...αλλά τον βρίζω και΄γω για διαφορετικό όμως λόγο. Ήρθε που λέτε πριν κάνα δυο εβδομάδες επίσκεψη (ο κοπρίτης), και εγκαταστάθηκε για τα καλά στη μύτη μου! Και ΝΑΑΑΑΑ μια γρίπη εγώ (και όλοι οι άτυχοι που είναι γύρω μου).
Και εκεί που έλεγα κάθε μέρα για δύο εβδομάδες, άντε και αύριο θα είμαι καλά, βαρέθηκε μάλλον να με ακούει (ο κοπρίτης λέμε, τι ποιος!), και αντί να πάει διακοπές στην εξοχή, στη θάλασσα, στις Πλειάδες.., ήρθε και μεταλλάχτηκε και στρογγυλοκάθισε στα ιγμόρεια .. που σιγά τη περιοχή εδώ που τα λέμε! Πως λέμε Ίμια ένα πράγμα. Ούτε δεντράκια, ούτε πεταλουδίτσες, τίποτα! Μαζόχας ο ιός και σαδιστής από πάνω.
Και που λέτε, μετά από 2 εβδομάδες, άντε πάλι πυρετός. Διότι δεν δεχόμεθα τις αυθαιρεσίες ιών χωρίς ενστάσεις!
Σα να με πέρασε οδοστρωτήρας. Πόνος; Να πιάνει από το κρόταφο και το μάτι, μέχρι τη γνάθο! Ούτε να φάω να μη μπορώ. Ο ιός φροντίζει και τη σιλουέτα βλέπετε, αμέ. Κάτσε μωρή μποθρόνα! Που πας καλοκαιριάτικα! ..λέει. Ράψε το λιγάκι μη σε δούνε τα χρυσόψαρα με μπικίνι και πάνε οικειοθελώς για σούσι. Ξέρετε πως γίνετε το σούσι ε; Βάζεις ένα παγάκι σε βραστό νερό, πετάς και ένα ψάρι μέσα. Αυτό τσουρουφλίζεται το άμοιρο και κολυμπάει σα τρελό μέχρι να χτυπήσει το παγάκι οπότε και παθαίνει συγκοπή (έχουνε μια δόση οι Ιάπωνες ή μήπως είναι ιδέα μου;)
Ο γιατρός συνέστησε klaricid των 500. Εγώ έχω πιάσει το αλατόνερο αγκαζέ και οδεύω ακάθεκτα – για πού, δε ξέρω! Εξακολουθώ να ελπίζω πως αύριο θα ΕΙΜΑΙ καλύτερα, γιατί κουράστηκα.. πολύ κουράστηκα.

Άιντε, στην υγειά μας!

5.6.06

Για τον παππού

Θέλω να γράψω πολλά. Δε ξέρω όμως να γράφω και δε ξέρω τι να πρωτοπώ. Έτσι τις κρατάω τις σκέψεις μου όλες στοιβαγμένες στο μυαλό μου και στη ψυχή μου. Σκέψεις για τα πάντα, που κοντεύουν να ξεχειλίσουν αλλά εξακολουθώ να τις κρατάω μέσα στο κουτάκι της την καθεμία. Μέχρι που εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα υπερχείλισης..
Έτσι, διαλέγω τώρα μερικά κουτάκια από την κατηγορία «οικογένεια» και τα βάζω στο τραπέζι. Τα ανοίγω και βλέπω μέσα τον παππού, τη γιαγιά και χρόνια ολόκληρα. Μια ιστορία μεγάλη που άρχισα να καταγράφω πολλές φορές αλλά ποτέ δε τη τελείωνα. Τόσο καλά κλειστά είναι τα κουτάκια που με πιάνει κόμπος στο λαιμό και ακόμα ούτε τα έχω μισανοίξει.


Η γιαγιά, από σπίτι. Κόρη γιατρού, εξ’Αιγύπτου, 7 αδέρφια σύνολο, με τα γαλλικά τους, τις μουσικές τους, τα μπαλ μασκέ τους..
Ο παππούς από τη Κέρκυρα. Γιος μουσικού-μαέστρου φιλαρμονικής, 3 αδέρφια σύνολο, με τις σκανδαλιές τους, τις καντάδες τους και το ξυπολισιό τους.

Στα 17 του, ο παππούς κάνει την επανάσταση του και για να «ξεφύγει» κατατάσσεται στο Πολεμικό Ναυτικό. Δίνει εξετάσεις και μπαίνει από τους πρώτους στην σχολή Αξιωματικών.
Αγχώνομαι για να μη ξεχάσω τίποτα.. Από τις φάρσες που μου εξιστορούσε όταν ήμουνα μικρή, και όσο εκείνος ήτανε ακόμα στη Κέρκυρα παιδί ακόμα. Είναι όλα στο μυαλό μου. Πάρα πολλά για να τα γράψω κάτω.
Ιστορίες από το πόλεμο που έζησε μετά, τη φρίκη και το θάνατο. Φίλους που έχασε, φίλους που βρήκε μετά από χρόνια. Ο εφιάλτης του πόλεμου τον κυνηγούσε μέχρι πρόσφατα στα όνειρα του..
Ιστορίες από την Αίγυπτο, το κόρτε με τη γιαγιά που ήταν τότε στον Ερυθρό Σταυρό.
Ιστορίες από την Αυστραλία, ιστορίες για μια ζωή που έζησε για την οικογένεια του, όχι για τον εαυτό του. Για το παιδί του (τη μητέρα μου) και τα εγγόνια του.
Μια γεμάτη ζωή, με λύπες, αδικίες μα και χαρές και γέλια.

Ο παππούς ήταν συνέχεια με το χέρι στη τσέπη, είτε για να κουδουνίζει τα αμέτρητα κέρματα που του τρυπάγανε μονίμως τις τσέπες, είτε για να μοιράζει χαρτζιλίκια.
Και αν του έλεγες όχι, δε χρειάζεται, έχω λεφτά, παρεξηγιότανε! Έπρεπε οπωσδήποτε να πάρεις χαρτζιλίκι, το οποίο ήταν και γενναίο κάθε φορά!
Με τον αδερφό μου είχαν βρει όμως πατέντα! Η μαμά είχε μια παλιά γραφομηχανή. Δαχτυλογραφούσε ο αδερφός μου, και πούλαγε τις σελίδες που έγραφε στον παππού! Business όχι αστεία! Έτσι ο αδερφός μου έμαθε στα 15 του πάνω κάτω, να δαχτυλογραφεί σαν αστραπή πριν ακόμα μας πάρει δώρο ο μπαμπάς την Amiga500!
Ο παππούς μονίμως φορούσε ένα κασκέτο στο κεφάλι και έκανε τα απίστευτα χιλιόμετρα καθημερινά. Κάποτε είχε υπολογίσει ότι είχε περπατήσει περίπου όσο είναι η απόσταση Ελλάδα-Αυστραλία!!
Μας ρώταγε έναν έναν αν είμαστε καλά, αν όλα ήταν εντάξει και μετά μας διαβεβαίωνε ότι ..όλα είναι οκ, γιατί είναι εκείνος εδώ και θα «φροντίσει» εκείνος για μας. Ήμασταν η μόνιμη του ..απολαυστική, ανησυχία.
Κάθε βράδυ αφού καληνυχτίζαμε «τους παππούδες», ερχόταν μετά στο δωμάτιο μας, μας κουκούλωνε, έκανε πάνω μας ένα σταυρό και πήγαινε και εκείνος ήσυχα να κοιμηθεί.
Ήταν άνθρωπος δυναμικός, με έναν μοναδικό τρόπο να καταφέρνει αυτό που θέλει με τρόπο ωραίο και διπλωματικό. Ήταν γεμάτος ενέργεια με πάρα πολλά να προσφέρει. Αλλά έκανε ένα τεράστιο λάθος. Αφενός επέστρεψε στην Ελλάδα, και αφετέρου δεν ασχολήθηκε εργασιακά με τίποτα όταν επέστρεψε.
Τώρα κοντεύει τα 90, από υγεία σφύζει ..σωματική υγεία, γιατί τον παππού, τον Γιώργο, τον ψιλοχάσαμε εδώ και μερικά χρόνια. Κάτι μεταξύ γεροντικής άνοιας και αλσχειμερ μας είπανε.
Το σιωπηλό μου «αντίο» του το είπα μια μέρα όταν με πήρε τηλέφωνο.. καθόμουνα στο σαλόνι και το θυμάμαι σαν εχτές. «Ποια είσαι» μου λέει.. «Εγώ είμαι παππού» του είπα…
Τώρα είναι ένα φάντασμα που κυκλοφορεί στο σπίτι της μαμάς. Ανάμεσα στα δωμάτια, ψάχνοντας πάντα για κάτι ή κάποιον, κάνοντας περίεργες, ακατανόητες ερωτήσεις. Καμιά φορά επανέρχεται για μερικά λεπτά και τον πιάνει το παράπονο με τη «κατάντια» του. Καμιά φορά όταν τον χαιρετάω και τον χτυπάω ελαφρά στη πλάτη μου χαμογελάει, κορδώνεται λίγο και γνέφει καταφατικά.
Δε μπορώ να γράψω τίποτα άλλο.. αλλά του οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ για τα πάντα.
Και ίσως είναι αργά αλλά, Γιώργο, να ξέρεις ότι είμαι πολύ τυχερή και περήφανη που ήσουν και ακόμα είσαι ο παππούς μου.

31.5.06

Λίγο νερό, λίγο ήλιο και μια Καλημέρα.



Μια μέρα ένα μικρό κουρκουμπίνι κατρακυλούσε στο πεζοδρόμιο όπου είχαν στήσει πάγκο η λαϊκή αγορά. Πόδια πολλά, ρόδες, ντομάτες, μαρουλόφυλλα σάπια, κουκούτσια από ελιές… ώσπου πέφτει επάνω σε μια γλαστρούλα πεταμένη. Ήταν πλαστική και τρύπια, αιμορραγούσε κοκκινόχωμα και από τις τρυπούλες του πάτου της ξεχυνόντουσαν ρίζες, σα χέρια που ζητούσαν σπαραχτικά βοήθεια.
Μια μισοξεραμένη τριανταφυλλιά, κοιτούσε το δρόμο. Τα φύλλα της, όσα είχαν απομείνει, μαραμένα και φαγωμένα. Ένα μικρό λουλούδι κάτασπρο, πιο άσπρο από τις λουρίδες του δρόμου, σα σύννεφο που είχε παραπέσει, είχε προλάβει να μεγαλώσει λίγο και να ανοίξει. Αλλά και αυτό τώρα, καταπονημένο, είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στο δρόμο, μελαγχολικά και περίμενε. ‘Όχι νερό, ούτε δροσιά, περίμενε τον ιδιοκτήτη του πάγκου απ’όπου το είχαν πετάξει με περιφρόνηση, να τα μαζέψει και να φύγει και όπως θα φεύγει, να το τσακίσει με το τακούνι της φαρδιάς του λαστιχένιας μπότας.
Το κουρκουμπίνι σταμάτησε δίπλα του, το κοίταξε, το μάζεψε και το πήρε σπίτι του.
Το έβαλε σε ένα όμορφο σημείο του σπιτιού του. Κοντά στο παράθυρο να βλέπει έξω και να το βλέπουν και να το καμαρώνουν. Να το βλέπει και ο ήλιος και να το χαϊδεύει, να το ζεσταίνει και να το αγκαλιάζει. Να το δροσίζει η νυχτερινή αύρα και να το γλυκοκοιμίζει.
Ήταν ένα ατροφικό λουλούδι. Είχε ατροφήσει από έλλειψη ελάχιστης φροντίδας.
Κάθε πρωί που σηκωνότανε, το κουρκουμπίνι του ψιθύριζε «καλημέρα» και του έσπαγε ένα χαμόγελο. Για πολύ καιρό όμως η ατροφική λευκή τριανταφυλλιά με το κεφαλάκι της πεσμένο έβλεπε κάτω το κοκκινόχωμα και περίμενε ακόμα να τη πατήσουν. Σιγά σιγά όμως κορδωνότανε, χόρταινε νερό και ήλιο και δροσιά και ένα πρωί που ήρθε το κουρκουμπίνι να την καλημερίσει, την βρήκε καμαρωτή να το κοιτάει και να χαμογελάει γλυκά.
Έτσι θέλουν τα λουλούδια, είπε το κουρκουμπίνι και την καλημέρισε!
Λίγη αγάπη, στοργή και προδέρμ…

25.5.06

Όρια


Τις βλέπεις αυτές τις σημαδούρες; Αυτές που είναι σα μπαλόνια πορτοκαλί και όλο τα παίρνει το ρεύμα και το κύμα και τα πάει πιο μακριά.
Τις έχει τραβήξει τώρα το κύμα ακόμα ποιο μέσα, τόσο που φαίνονται μικροσκοπικές, σχεδόν ανύπαρκτες. Παλεύουν αυτές με άγριες φουρτούνες, βροχές και καταιγίδες και όλο χάνονται στο πέλαγος. Και με τον ήλιο λάμπουνε τόσο που τις περνάς για λαμπύρισμα της θάλασσας.

Στο παρακάτω λιμανάκι υπάρχει ένας τεράστιος κυματοθραύστης. Φουρτούνα στο πέλαγος, γαλήνη στο λιμανάκι. Δε περνάει τίποτα. Ούτε καν κουνούπι! Αν ανέβεις στο κυματοθραύστη, σκιάσεις με το χέρι σου τα μάτια και κοιτάξεις πολύ προσεχτικά, κάπου θα διακρίνεις και τις θαλασσοδαρμένες σημαδούρες. Η μια έχει φύγει προς τη δύση και η άλλη στην ανατολή. Χαθήκανε οι δυο τους, χαθήκανε και στο πέλαγος και στα κύματα.

Αν τις βρεις καλέ βαρκούλα, φερτές πίσω. Να τις δέσω γερά αυτή τη φορά. Δε θα βάλω λιθαράκι να τις κρατάει. Θα μπήξω ένα σίδερο στο βυθό της θάλασσας για να μείνει πάντα εκεί. Μα να δεις που το σκοινί τους θα σπάσει και θα φύγουν πάλι…

Το τραινάκι και το κουρκουμπίνι..



Ένα μικρό κουρκουμπίνι καθότανε και έπλεκε ζιπουνάκια όταν το πήρε ο ύπνος και το πέταξε πάνω σ’ένα σύννεφο πλουπλουλένιο και αφλάτο, το οποίο όμως γέμισε μέλια και δε του άρεσε. Έτσι κάνει μια απότομη στροφή και ρίχνει το κουρκουμπίνι πάνω σ’έναν ευκάλυπτο που κάτω του περνούσε ένα τραίνο που έκανε τσαφ-τσούφ-τσαφ-τσούφ… και από κλαδί σε κλαδί το ανεμοδαρμένο κουρκουμπίνι πάει και πέφτει τελικά πάνω στο τραινάκι το οποίο πήγαινε μακριά.. πολύ μακριά.
Τόσο μακριά που δε φαινότανε!
Στο μακριά που δε φαινότανε είχε ένα όμορφο ουρανό γαλαζουλί σα φραουλίτσα με παχιά συννεφάκια που στάζανε μέλι και τεράστιες ροδιές, πανύψηλες, φυτεμένες δίπλα στα βαζάκια με τους κάκτους.
Ήταν ήσυχα εκεί, ούτε η Βίσση ακουγόταν, ούτε F16, ούτε πόρτες που κλείνανε με δύναμη και μένανε κλειστές.
Ούτε αέρας φύσαγε για να καθαρίσει τον ουρανό γιατί ήταν καθαρός, μόνο ένα απαλό αεράκι ίσα ίσα να χαϊδεύει και να γαργαλάει. Το αεράκι παρέα με το κουρκουμπίνι συνέχισαν να ταξιδεύουν πάνω στο τραινάκι μέχρι που είδαν μια μεγάλη κολώνα να πλησιάζει. Όχι, δεν ήταν κολώνα, ήταν ο λαιμός της καμηλοπάρδαλης που ξεφύτρωνε ανάμεσα στις ροδιές και τα σύννεφα και που μεγάλωνε ανησυχητικά καθώς το τραινάκι πλησίαζε, το οποίο είχε κόκκινες, κατακόκκινες μεγάλες ρόδες παρατήρησε το κουρκουμπίνι. Κόκκινες και μεγάλες σα ρόδια. Είχαν και ένα κοτσανάκι στη μέση και κάθε λίγο και λιγάκι διάφανα, κόκκινα μικρά σποράκια πεταγόντουσαν δεξιά και αριστερά. Και εκεί που πεταγόντουσαν, φύτρωνε και μια ροδιά.
Το τραινάκι με τις ρόδες από ρόδια έφτασε τη καμηλοπάρδαλη η οποία γύρισε να το κοιτάξει και να του κλείσει πονηρά το μάτι και αυτό συνέχισε να ανεβαίνει στο λαιμό τις, ανάμεσα στη μικρή της χαίτη και να εκσφενδονίζεται ψηλά στα παχουλά συννεφάκια που στάζανε μέλι. Αλλά το κουρκουμπινάκι από τη χαρά του, έχασε την ισορροπία του και έπεσε, αυτή τη φορά σε ένα άλλο σύννεφο πλουπλουλένιο και αφλάτο, το οποίο όμως γέμισε μέλια και δε του άρεσε. Έτσι κάνει μια απότομη στροφή και ρίχνει το κουρκουμπίνι πάνω σ’έναν ευκάλυπτο που κάτω του περνούσε ένα τραίνο που έκανε τσαφ-τσούφ-τσαφ-τσούφ…

(Ευχαριστώ για το τραινάκι, με ταξιδεύει!)

24.5.06

Πορτραιτο



Αυτό είναι ημιτελές και θα παραμείνει έτσι... Προς το τέλος του κάτι μ'επιασε και δεν ήθελα να το συνεχίσω.
Απο την αρχή που το έπιασα, κάτι σιγοσφύριζε στο μυαλό μου, σιγά σιγά σιγά.. Σταμάταγα. Το κοίταζα και εκείνη την ώρα το σφύριγμα γινόταν μια μουρμούρα που σταματημό δεν είχε! Ξανασυνέχιζα, μουντζούρωνα, έφτιαχνα, χάλαγα και η μουρμούρα, μουρμούρα. Μέχρι που έφτασα σε αυτό το σημείο. Η μουρμούρα σώπασε - δεν είχε τίποτα άλλο να πει. Τα είπε όλα. Άφησα τη κιμωλία, κοίταξα τον γέρο, με κοίταξε και αυτός. Λίγο ειρωνικά, λίγο μελαγχολικά.. Σα να παει να γελάσει, αλλά το χαμόγελο δε του βγαίνει. Το κρατάει ακόμα η ηχό της μουρμούρας..

18.5.06

Πίνακες επι παραγγελίας


Οι περισσότεροι που με επισκέπτεστε, έχετε επισκεφτεί και το ατελιέ μου. Ξέρετε οτι ζωγραφίζω και έχετε πάρει μια ιδέα της δουλειάς μου.

Ας υποθέσουμε τώρα οτι έχετε μια αγαπημένη φωτογραφία. Θα παραγγέλνατε έναν πίνακα της μέσω Internet, και συγκεκριμένα μέσω αυτού του blog;
Το μέσον θα είναι κιμωλία. Το κάδρωμα προαιρετικό, η πιστότητα και απόδοση της φωτογραφίας ανάλογα το "γουστου" σας, όπως και το μέγεθος. Η τιμή συζητήσιμη και σαφώς λογική αναλόγως την περίπτωση.

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

...εσύ που το διαβάζεις, ξέρεις! :-x :-)
(και οι υπόλοιποι που το διαβάζετε δλδ ξέρετε ..αλλά τελοσπάντων τώρα! Όσοι δε ξέρετε, δε πειράζει!) :-P


Pink Cadillac - Bruce Springsteen

Honey, you may think I'm fooling, for the foolish things I do
you may wonder how come I love you, when you get on my nerves like you do
well baby you know you bug me, there ain't no secret about that
but come on over here and hug me, hey baby I'll spill the facts
well honey it ain't your money, cause baby I got plenty of that

I love you for your pink Cadillac, crushed velvet seats
riding in the back, oozing down the street
waving to the girls, feeling out of sight
spending all my money on a Saturday night
honey I just wonder what you do there in the backof your pink Cadillac, pink Cadillac

Well now way back in the Bible, temptations always come along
there's always somebody tempting you, into doing something they know is wrong
well they tempt you, man, with silver, and they tempt you, sir, with gold
and they tempt you with the pleasures, that flesh does surely hold
they say Eve tempted Adam with an apple, but man I ain't going for that

I know it was his pink Cadillac, crushed velvet seats
riding in the back, oozing down the street
waving to the girls, feeling out of sight
spending all my money on a Saturday night
honey I just wonder what you do there in the backof your pink Cadillac, pink Cadillac

I know some folks say, it's too big, it uses too much gas
some folks say it's too old, and that it goes too fast
but my love is bigger than a Honda, it is bigger than a Subaru
hey man there's only one thing, and one car that will do
anyway we don't have to drive it, honey, we can park it out in back

And have a party in your pink Cadillac, crushed velvet seats
riding in the back, oozing down the street
waving to the girls, feeling out of sight
spending all my money on a Saturday nighthoney I just wonder what you do there in the back
of your pink Cadillac, pink Cadillacpink Cadillac, pink Cadillacpink Cadillac, pink Cadillac

16.5.06

Τα καλώδια αυτοκτόνησαν!

Ανεβήκαμε Θεσσαλονίκη και φέραμε λιακάδα και καλοκαιράκι. Φύγαμε και....

"Χωρίς Διαδίκτυο το κέντρο της Θεσσαλονίκης λόγω βλάβης στο δίκτυο του ΟΤΕ"!
Έφυγαν οι Νότιοι και οι Βόριοι απελπίστηκαν.. μέχρι και ο ΟΤΕ απελπίστηκε!

Θεσσαλονίκη!

update: Τα γρασίδια της φωτογραφίας αφιερώνονται με πολύ αγάπη στη cd που ΔΕΝ ζηλεύει. Εσύ μπορεί να μην ήσουνα εκεί, αλλά εμείς κυλιστήκαμε στα γρασίδια σα να ήσουν εκεί! Είδες βρε που σε σκεφτόμαστε;; :p :)

Καιιι περάσαμ' όμορφαααα, όμορφααα, όμορφαααα...

Γράψανε λαμπρούκος, πανος, rodia, fufutos, lemon, το χημείο, xnoudius ίσως κιάλλοι για τη συνάντηση. Εγώ έχω να πω οτι πέρασα πολύ όμορφα, χάρηκα πάρα πολύ που συνάντησα κάποιους ανθρώπους, μερικούς που ήξερα, άλλους που δεν ήξερα.
Χάρηκα επίσης πάρα πολύ όταν μας φέρανε την τούρτα σοκολάτα στο τέλος της ποτοφαγίας (ευγενική χορηγία της lemon! ευχαριστούμε πολύ, ήταν υπέροχη!)
Χάρηκα κυρίως για την καλή αφορμή για την εκδρομούλα. Μπορεί το ταξίδι να ήταν κουραστικό, είμασταν όμως όλοι καλοτάξιδοι και βολικοί!
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο (μέσα στο πράσσινο!), και αφού τακτοποιηθήκαμε βγήκα λίγο έξω.
Απόλυτη ησυχία!
Ο ήλιος έδυε και ο ουρανός είχε ένα υπέροχο χρώμα. Μια γλύκα παντού. Μια ηρεμία παντού.
Μια υπέροχη αίσθηση σα να μπερδεύεσαι και συ με τα χρώματα και τη φύση, γίνεσαι ένα με αυτήν. Ανανπνέεις ελάχιστα εως καθόλου γιατί τόσο χρειάζεσαι, γιατί αναπνέουν τα δέντρα για σένα, τα λουλούδια και οι τεράστιοι θάμνοι δεντρολίβανου.
"Να τη θυμάσαι αυτή τη στιγμή" είπα στον εαυτό μου και αμέσως φόρτισαν οι μπαταρίες μου. Άδειασε το μυαλό και ας ήταν μόνο ένα σαββατοκύριακο. Ήταν μια γερή δόση ανανέωσης!

Και για μερικές μερικές.. εμένα ο λαμπρούκος με κοίταξε 42,5 φορές, με φίλησε 4 φορές (νια νια νια νια!), με άγγιξε 32,78 φορές (χωρίς τα "ω!, με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο!"), με πάτησε κατα λάθος 6 φορές (..στα κολλητά μπλούζ που χορέψαμε όταν οι άλλοι κατεβάζανε τσίπουρα και πλακωνόντουσαν για τον ΜΠΑΟΚ!) και με έφτυσε 3 φορές όταν μου απηγγειλε 13 φορές τον πολιτκό του ΝΟΜΑΡΧΟλόγο!

Επόμενη συνάντηση σε αιγαιοπελαγίτικο νησί το καλοκάιρι! Ε;; :-)

1.5.06

Κουρκουμπινίου ταξιδέματα

Το κουρκουμπίνι πιάνει τον Μάη!

Ήταν μέρα όμορφη και ζεστή σα φρεσκοψημένος λουκουμάς. Ένα μικρό κουρκουμπίνι κατρακυλάει αργά αλλά σταθερά στο πεζοδρόμιο της αχνιστής, όμορφης μέρας με μόνη σκέψη τους αγώνες των κοινωνικών κινημάτων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.
Ξαφνικά μια κόκκινη παπαρούνα ξεπετάγεται μπροστά του στέλνοντας τα κοινωνικά κινήματα για τυρόπιτα και τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση να κάνει μανικιούρ η άθλια, που τόσο καιρό είναι με το ξεβαμένο και σκοροφαγωμένο πλαστικό faux.
Σταματάει το κουρκουμπίνι μπροστά στο μεγαλείο της παπαρούνας.. έρωτας μεγάλος (πάλι!), τα γυαλιστερά της πέταλα ανέμιζαν στο απαλό αεράκι, το λεπτό της πράσσινο κοτσανάκι ήταν αξύριστο αλλά ντελικάτο σα την ουρά ενός σκύλου που λικνίζεται κάτω από την σαγηνευτική μυρωδιά των friskies-τώρα και με φρικασέ-.
Βάζει τη παπαρούνα στ’αφτί, και συνεχίζει να κατρακυλάει αμέρυμνο και η παπαρούνα να γυαλίζει στον ήλιο, και η αντανάκλαση έπεφτε στα μάτια του κουρκουμπινίου και δεν έβλεπε που κατατρακύλαγε και έπεσε στις λάσπες. Μέχρι να συνέλθει περνάει μια Cayene από πάνω του και το κουρκουμπίνι σφηνώνεται στα αυλάκια του λάστιχου και ενώ τρέχει με 160 αρχίζει να βλαστημάει την καπιταλιστική μαλακία του φιλελεύθερου γιάπι που εκείνη την ώρα ακούει «σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι, μένω γυμνή με μια γραβάτα κι ερεθίζομαι» αλλά εκείνη τη στιγμή της αποκορύφωσης, πάνω που η τραγουδίστρια Πέπη Τσεσμέλη φώναζε ότι ερεθίζεται, μια καμηλοπάρδαλη περνάει το δρόμο για να βοσκήσει την απέναντη μπιγκόνια της Κυρα Σούλας που κάθε Παρασκευή πάει στο κομμωτήριο για ρολά και κους κους. Την βλέπει το Cayene (τη κυρά Σούλα ΠΡΙΝ το κομμωτήριο, που βγήκε να τζάσει τη καμηλοπάρδαλη), παθαίνει λοξοδρόμηση και ανάποδο τιμόνι και σταματάει πάνω στη νισίδα όπου τρυπάει το λάστιχο από μια τσουκνίδα.
Κατεβαίνει το κουρκουπίνι, παίρνει και την παπαρούνα του και παει να πάρει το τραίνο για τη Θεσσαλονίκη – ζαλίζεται στο αυτοκίνητο…

(Θα το συνέχιζα αλλά η καμηλοπάρδαλη έπιασε κουβέντα με τη κυρα σούλα για το πως φτιάχνουν ντολμαδάκια γιαλαντζί και δε θα τελειώσουμε ουτε μεθαύριο)

26.4.06

Μελισσόχορτο - Melissa officinalis


«Το μελισσόχορτο είναι δραστικό για τον εγκέφαλο, δυναμώνοντας τη μνήμη και διώχνοντας εντελώς τη μελαγχολία.»
John Evelyn, Άγγλος ημερολογιογράφος του 17ου αι.

Τα φύλλα του μελισσόχορτου, με τη γλυκιά γεύση και το άρωμα λεμονιού, είναι άριστη προσθήκη για τα ποντς φρούτων, τα κρασιά και τους χυμούς, ενώ το αφέψημα μελισσόχορτου γίνεται αναψυκτικό για τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Είναι ξάδερφος της φασκομηλιάς και της λεβάντας.

Δεν είμαστε σίγουροι για το άν οι Αρχαίοι καλλιέργησαν το φυτό για φαρμακευτικούς σκοπούς ή για το νέκταρ, που καθώς τρέχει σαν χοντρό δάκρυ, μαζεύει τις μέλισσες. 'Οπως καινά χει το πράγμα, δεν άργησαν ν' ανακαλύψουν τις αρετές του. Οι Άραβες γιατροί όμως ήταν εκείνοι που κατάλαβαν τις θαυματουργές δυνατότητες του φυτού. Είναι οι πρώτοι που τ' ονόμασαν «φίλο της καρδιάς». (Βοηθάει τη λειτουργία της, καλμάρει τους παλμούς, ξελαφρώνει απ' το άγχος). «Φτιάχνει το κέφι» και υποβοηθά όλες τις ζωτικές λειτουργίες - απομακρύνει τα μαύρα σύννεφα της νευρασθένειας, του άγχους, της έγνοιας, και εξαφανίζει πονοκεφάλους που οφείλονται σε νευρικά αίτια ή σε αμνησία.

Επί περισσότερο από 2000 χρόνια, το μελισσόχορτο ήταν πολύτιμο συστατικό πολλών ελιξηρίων της ζωής, ενώ ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στον τον Αβικέννα, Άραβα γιατρό του 11ου αι. Επί αιώνες ήταν δημοφιλές ως αποτελεσματική θεραπεία για τη μελαγχολία, το λήθαργο, την κακή μνήμη, αλλά και ως βοήθημα για την αποκατάσταση της νεανικής «ζωτικότητας». Οι μοναχοί του μεσαίωνα έβαζαν μελισσόχορτο μέσα σε «τονωτικά» που «ανακούφιζαν την καρδιά», για να δυναμώσουν την καρδιά και να τονώσουν τη διάθεση. Το νερό των Καρμελιτών, - ένα παρασκεύασμα του 17ου αι. που έφτιαχναν οι μοναχές του τάγματος των Καρμελιτών για δυναμωτικό και κατευναστικό των νευρικών πονοκεφάλων και της νευραλγίας, συνδύαζε μελισσόχορτο με φλούδα λεμονιού, μοσχοκάρυδο και ρίζα αγγελικής.

Το μελισσόχορτο είναι θαυμάσια θεραπεία για τα νεύρα, Καταπραΰνει την ένταση, ανεβάζει τη διάθεση και αποκαθιστά την ενέργεια όταν είστε πολύ κουρασμένοι. Οι χαλαρωτικές ιδιότητες του βοτάνου το καθιστούν μια καλή εναλλακτική θεραπεία για τον πονοκέφαλο και την ημικρανία. Όταν λαμβάνεται τακτικά, καταπολεμά τις πεπτικές διαταραχές που οφείλονται στο άγχος, όπως π.χ. η ανορεξία, η ναυτία, ο κολικός, η κολίτιδα, το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και η γαστρίτιδα. Το ήπιο έκχυμα του φυτού ηρεμεί τους παιδικούς πονόκοιλους νευρικής φύσεως.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις ποικιλίες με πράσινα, χρυσά φύλλα ή τις μικτές. Το ζεστό τσάι από μελισσόχορτο είναι το καλύτερο για όσους διαβάζουν για τις εξετάσεις. Στην πραγματικότητα, παλιότερα αποκαλούσαν το μελισσόχορτο «το βότανο των μαθητών». Διεγείρει την εγκεφαλική λειτουργία, βελτιώνει τη συγκέντρωση και τη μνήμη ενώ συγχρόνως ηρεμεί τα νεύρα. Λέγεται επίσης ότι βοηθάει στην αντιμετώπιση της νόσου Άλσχαιμερ. Όταν πίνεται ζεστό, όπως στο τσάι από άνθη φλαμουριάς και μελισσόχορτο, κατεβάζει τον πυρετό προκαλώντας εφίδρωση. Μπορείτε επίσης να αφήσετε μερικά φύλλα να επιπλέουν στο ποτό, όπως π.χ. στον Κρύο χυμό με βόραγο και μελισσόχορτο, για προβλήματα αισθηματικής φύσεως ή ως αρωματικό συνοδευτικό.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

  • Τα ζεστά αφεψήματα με μελισσόχορτο ανακουφίζουν από τον πυρετό, τη καταρροίκή έμφραξη και την ιγμορίτιδα.
  • Η δράση του βοτάνου κατά των ιών είναι αποτελεσματική στη γρίπη, τον έρπητα τον απλό και την παρωτίτιδα.
  • Η αντιβακτηριακή και αντισταμινική του δράση καθιστά το μελισσόχορτο άριστη θεραπεία για μολύνσεις και αλλεργίες, όπως ο αλλεργικός κατάρρους, το έκζεμα και οι φλεγμονώδεις παθήσεις των ματιών.
  • Μειώνει το άγχος και τη μελαγχολία επειδή επηρεάζει το τμήμα του εγκεφάλου που σχετίζεται με την ψυχική διάθεση.
  • Είναι χαλαρωτικό ποτό για όσους δεν κοιμούνται καλά και για τα παιδιά πριν τον ύπνο.
  • Το μελισσόχορτο μπορεί να ηρεμεί τις νευρικές ταχυκαρδίες λόγω της επίδρασης του στην καρδιά, αλλά και να μειώνει την υπέρταση.
  • Όσο αφορά το αναπαραγωγικό σύστημα, το βότανο ανακουφίζει από σπασμούς και πόνους της περιόδου. Το τσάι μελισσόχορτου διευκολύνει τον τοκετό αν ληφθεί τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ

(ειδικά για οδυνηρά έμμηνα): ρίξτε 20 πρέζες ξεραμένου φυτού σε ένα λίτρο νερό (2-4 φλιτζάνια τη μέρα).

ΑΦΕΨΗΜΑ

Υπολογίστε μια μικρή χούφτα βοτάνου σε ένα λίτρο νερό (2 φλιτζάνια τη μέρα, για ημικρανίες, νευρικές κρίσεις, ιλίγγους...).

ΚΡΑΣΙ
απο μελισσόχορτο: σε ένα λίτρο καλό άσπρο κρασί, αφήστε για 24 ώρες μια χούφτα μελισσόχορτο να μουλιάσει. Η θερμοκρασία να ' ναι 30 με 40° (2 μικρά ποτήρια τη μέρα).

ΠΟΔΟΛΟΥΤΡΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΛΟΥΤΡΑ
Υπολογίστε 1 χούφτα βοτάνου σε ένα λίτρο νερό (για ημικρανίες, κάνοντας συγχρόνως παγωμένες κομπρέσες).

ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟ ΑΦΕΨΗΜΑ
για εξωτερική χρήση (λοσιόν, κλίσματα, κολπικές πλύσεις, κ.τ.λ.), 1 και 1/2 χούφτα βοτάνου σε 1 λ, νερό.

ΚΑΤΑΠΛΑΣΜΑΤΑ
φρέσκων φύλλων: Είναι δραστικά σε περιπτώσεις πληγών, τσιμπημάτων εντόμων (Μέλισσες, σφήκες) και θλάσεων.

ΜΕΛΙΣΣΟΝΕΡΟ (ΝΕΡΟ ΜΕΛΙΣΣΟΧΟΡΤΟΥ)
(δυσπεψία, αναιμία, αμνησία, υπερ-ευαισθησία κ.ά.). Χρησιμοποιήστε το εξωτερικά
(κομπρέσες, λοσιόν, κ.ά.) ή εσωτερικά. Στη δεύτερη περίπτωση ακολουθηστε επακριβώς τις παρακάτω δοσολογίες:¨
Για ενήλικες, ένα κουταλάκι του καφέ με νερό, γάλα ή μέλι, δυο φορές τη μέρα.
Για παιδιά, 15 σταγόνες με ζάχαρη μια φορά τη μέρα.
Μπορείτε ν' αγοράσετε μελισσόνερο σε βοτανοπωλεία, σας παραθέτω όμως δυο συνταγές, εμπνευσμένες απ' το πασίγνωστο "μελισσόνερο της Κάρμας».

ΣΥΝΤΑΓΗ Νο 1

Σε ένα λίτρο κονιάκ ρίξτε μια χούφτα μελισσόχορτο που να μην έχει ξεραθεί τελείως, μια φλούδα λεμονιού, 10 πρέζες μοσχοκάρυδο, 10 πρέζες κόλιαντρο, 10 μοσχοκάρφια και 10 πρέζες κανέλας. Αφήστε το μείγμα σε σκιά για μια βδομάδα. Φιλτράρετε. Διατηρείτε το μείγμα σε γυάλινο δοχείο ερμητικά κλεισμένο.

ΣΥΝΤΑΓΗ Νο 2
Σε ένα λίτρο αλκοόλ των 45° ρίξτε 3 χούφτες μελισσόχορτο ξεραμένο, μία φλούδα λεμονιού και 5 πρέζες αγγελικής. Αφήστε το μείγμα στη σκιά για μιάμιση βδομάδα. Φιλτράρετε, προσθέστε στο μείγμα 1 χούφτα κόλιαντρο, 10 πρέζες μοσχοκάρυδο, 10 πρέζες κανέλα, και τρία μοσχοκάρφια. Φιλτράρετε και πάλι μετά 48 ώρες και διατηρήστε το σε μπουκάλι, όπως και παραπάνω.

22.4.06

Καλή Ανάσταση!!


Καλή Ανάσταση! Χρόνια Πολλά, Καλά με Υγεία σε όλους!

Άντε και άυριο.. ..σούβλες!

18.4.06


Μερικές φορές δεν υπάρχει κάτι να πεις και απλά ..κλείνεις τα "παράθυρα".

Φυτικές βαφές για τα αυγά του Πάσχα!


Φτιάξτε βαφές για τα αυγουλάκια, μόνοι σας! Απο λαχανικά και μπαχαρικά, όμορφα, παιχνιδιάρικα και προ παντώς υγειινά!

(το άρθρο είναι και πάλι απο το περιοδικό Vita-Body+Mind, τεύχος 7)

Υπάρχουν δύο τρόποι για να βάψουμε τα αυγά: με ζεστό χρώμα ή με κρύο. Και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιούμε ξίδι, επειδή σταθεροποιεί και κάνει βαθύτερο το χρώμα.

ΖΕΣΤΟΣ
Αυτός ο τρόπος δίνει εντονότερα χρώματα. Βάζουμε τα αυγά να βράσουν μέσα σε τόσο διάλυμα χρώματος ώστε να καλύπτονται τελείως και όταν αρχίσουν να παίρνουν βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε για 15-30 λεπτά, ανάλογα με τις οδηγίες για το κάθε χρώμα. Μπορούμε να βράσουμε τα αυγά βράζοντας παράλληλα και το υλικό μας, π,χ. τα παντζάρια ή τα κρεμμύδια. Έτσι όμως τα αυγά θα έχουν κηλίδες και πιτσιλιές. Για ομοιογενές χρώμα, βράζουμε πρώτα τα υλικά που θα μας δώσουν το χρώμα, σουρώνουμε, και στο καθαρό αυτό διάλυμα προσθέτουμε το ξίδι και τελικά τα αυγά.

ΚΡΥΟΣ
Ο τρόπος αυτός δίνει πιο ανοιχτά χρώματα. Μουλιάζουμε το αυγά, που βρίσκονται σε θερμοκρασία δωματίου, στο σουρωμένο διάλυμα, που και αυτό βρίσκεται σε θερμοκρασία δωματίου και πρέπει να καλύπτει τελείως τα αυγά, Ο χρόνος που θα χρειαστεί να μείνουν τα αυγά στο διάλυμα ποικίλλει ανάλογα με το υλικό που θα χρησιμοποιήσουμε για τη βαφή, αλλά και την πυκνότητα ή την απόχρωση του χρώματος που επιθυμείτε.

Πώς θα φτιάξετε τα χρώματα
Οι συνταγές των χρωμάτων που σας προτείνουμε είναι γιο 8-10 αυγά, εκτός από τη συνταγή του μπλε (κόκκινο λάχανο), που είναι για 4 αυγά.

ΒΑΘΥ ΚΙΤΡΙΝΟ
Για να βάψουμε αυγά στο βαθυκίτρινο χρώμα του κουρκουμά, θα πρέπει να φτιάξουμε το διάλυμα με το μπαχαρικό. Ρίχνουμε 5 κουταλιές κουρκουμά, 1-2 κουταλιές ξίδι και νερό, όσο να καλύπτονται τα αυγά. βράζουμε πρώτα για 30 λε­πτά τα υλικά του διαλύματος και μετά το σουρώνουμε με λεπτή σήτα ή γάζα. Στη συ­νέχεια, βάζουμε μέσα στο χρώμα τα αυγά και προσθέτουμε λίγο ακόμη ξίδι (1 κουτα­λιά). Μόλις αρχίσουν να βράζουν, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και τα σιγοβράζουμε για 30 λεπτά.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
Για ομοιόμορφο αποτέλεσμα, βράζουμε τα αυγά για μισή ώρα περίπου σε έτοιμο διάλυμα κρεμμυδιού που έχουμε φτιάξει ρίχνοντας τις ξερές φλούδες 4-5 κρεμμυδιών, 2 κουταλιές ξίδι, το ανάλογο νερό και τα αυγά σε θερμο­κρασία δωματίου.

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Βράζουμε 3-4 φλιτζάνια κομμένο και καθαρισμένο παντζάρι (μόνο τη ρίζα) με 2 κουταλιές ξίδι και νερό. Σουρώνουμε και μέσα στο διάλυμα τοποθετούμε τα αυγά. Μόλις αρχίσουν να βράζουν, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και τα αφήνουμε να σιγοβράζουν μέχρι και 15 λεπτά, ανάλογα με το πόσο βαθύ θέλουμε το χρώμα. Αν βγάλουμε τα αυγά νωρίς, θα έχουν ροζ χρώμα, λίγο αργότερο κόκκινο και, τέλος, πολύ βαθύ κόκκινο.

ΡΟΖ
Τοποθετούμε τα βρασμένα αυγά σε διάλυμα παντζαριού, σε θερμοκρασία δωματίου (ψυχρός τρόπος), για μισή ώρα περίπου.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΟΒ
Τα φύλλα του κόκκινου λάχανου δίνουν ένα μοβ-μπλε χρώ­μα. Για να βάψουμε 4 αυγά, χρειαζόμαστε 1/4 από ένα μέτριο κόκκινο λάχανο, κομ­μένο σε φαρδιές λωρίδες, το ανάλογο νερό και μια κουταλιά ξίδι. Τα μοβ αυγά απαιτούν περισσότερο χρόνο αναμονής (6 ώρες) για να πιάσει η μπογιά, αλλά αξί­ζουν τον κόπο, επειδή είναι πολύ διακοσμητικά και το αποτέλεσμα σίγουρα θα σας ικανοποιήσει. Βράζουμε τα αυγά μαζί με το λάχανο για 15', τα κατεβάζουμε από τη φωτιά και τα αφήνουμε στο διάλυμα για 6 περίπου ώρες. Αυτά τα αυγά αποφεύ­γουμε να τα καταναλώσουμε, επειδή έχουν μείνει πολλές ώρες εκτός ψυγείου και μέσα στη βαφή.

Ιδέες και τεχνικές για τη διακόσμηση

Με φλούδες κρεμμυδιών
Τρίβουμε και καθαρίζουμε τα άβραστα αυγά με ξίδι και στη συνέχεια τα τυλί­γουμε σε φλούδες κρεμμυδιού, τις οποίες δένουμε με ένα σπάγκο γύρω από το αυγό. Βράζουμε τα αυγό σε νερό για 20 λεπτά περίπου και μετά απομακρύνουμε τις φλούδες κρεμμυδιού. Αυτή η τεχνική δημιουργεί ενδιαφέρουσες γραμμές και χρωματικές αποχρώσεις πάνω στο κέλυφος.

Με στένσιλ
Με αυτοκόλλητα στένσιλ μπορούμε να βάψουμε εύκολα και γρήγορα σχέδια στα αυγά. Κολλάμε το σχέδιο (πεταλούδα, λουλούδι κλπ.) στο βρασμένο λευκό αυγό, το βάζουμε μέσα σε ένα κομμάτι διάφανο καλσόν, το σφίγγουμε στις άκρες για να μη φύγει το αυτοκόλλητο και το βουτάμε στο διάλυμα χρώματος σε θερμοκρασία δωματίου (κατά προτίμηση στο παντζάρι, που είναι το εντονό­τερο). Το αφήνουμε για μερικά λεπτά. Με ένα κουτάλι, βλέπουμε αν το χρώμα έχει «πιάσει». Όταν είναι έτοιμο, βγάζουμε το αυγό και ξεκολλάμε το στένσιλ.
Αυτό που μένει λευκό στο κέλυφος είναι το τμήμα κάτω από το αυτοκόλλητο. Το ίδιο ακριβώς μπορούμε να πετύχουμε αν, αντί για στένσιλ, χρησιμοποιήσου­με μικρά φυλλαράκια, πέταλα, χλόη κλπ., ακολουθώντας την παραπάνω διαδικασία απομακρύνουμε το φύλλο, θα έχει μείνει το αποτύπωμα του πάνω στο αυγό.

Με λουλούδια, φύλλα
Μαζεύουμε από οπουδήποτε (μπαλκόνια, πρασιές) μικρά λουλούδια και φύλλα με διάφορα σχήματα. Αφαιρούμε το μίσχο τους για να είναι όσο πιο επίπεδα γίνεται, τα τοποθετούμε προσεχτικά, χωρίς να τσαλακωθούν τα πέταλα τους, αναμεσα σε δύο χαρτοπετσέτες και στη συνέχεια μέσα σε ένα βαρύ βιβλίο,
ημερες. Οταν τα βγάλουμε, θα είναι επίπεδα και έτοιμα να τα χρησιμοποίησουμε. Βουτάμε ένα πινελάκι σε μη τοξική, διαφανή κόλλα, τοποθετούμε με απαλές κινησεις το αποξηραμένο λουλούδι πάνω σε ένα ήδη βαμμένο αυγό και με κόλλα με το πινελάκι, έτσι ώστε να κολλήσει το λουλούδι.

Μικρές Συμβουλές

  • Τα καταλληλότερα αυγά για βάψιμο με φυσικές μπογιές είναι τα άσπρα. Τα χρώματα δείχνουν εντονότερα επάνω τους.
  • Επειδή έχετε να κάνετε με φυτικές βαφές, μη νομίζετε πως δεν λερώ­νουν! Ιδίως τα παντζάρια βάφουν το ίδιο ή και περισσότερο από οποιαδή­ποτε βαφή αυγών θα βρείτε στην αγο­ρά. Φορέστε πλαστικά γάντια λοιπόν και καλύψτε το τραπέζι ή τον πάγκο της κουζίνας.
  • Πριν κάνετε οτιδήποτε με τα αυγά, πλύνετε τα καλά, για να απομακρύνετε λιπαρές ουσίες στο τσόφλι, που θα εμποδίσουν το χρώμα να σταθεροποι­ηθεί.
  • Για να μη σπάσουν τα αυγά σας πάνω στη διαδικασία της βαφής, μόλις πάρουν βράση, πρέπει να χαμηλώσετε οπωσδήποτε τη φωτιά.
  • Μπορείτε να πειραματιστείτε αναμειγνύοντας τα χρώματα σε ένα μικρό μπολ και βάζοντας ένα αυγό, ώστε να δείτε τι απόχρωση θα πάρει. Τα φυσικά χρώματα είναι γεμάτα εκπλήξεις.
  • Όταν τελειώσετε με το βάψιμο, βάλτε λάδι σε ένα απορροφητικό χαρτί και γυαλίστε τα αυγά.

14.4.06

Πρώτες βοήθειες για το σαβούρωμα του Πάσχα!

Το Πάσχα πλησιάζει και συνίσταται ψυχραιμία! Το κατσικάκι δε σας φταίει σε τίποτα, αλλά ούτε και η σούβλα! -είπαμε, αυτή δε τρώγεται! Να το θυμάστε! Και επειδή τα παιδιά των προκομένων πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, προμηθευτείτε τα παρακάτω βότανα - ίσως φανούν χρήσιμα!

(Το παρακάτω είναι απο το περιοδικό Vita Body+Mind, τεύχος 7)

Βότανα όπως το κάρδαμο, το γλυκάνισο, το χαμομήλι, η μέντα, ο μάραθος, το κόλιανδρο και το αγριοκύμινο θα ηρεμήσουν το στομάχι σας, θα βελτιώσουν την πέψη και θα σας ανακουφίσουν από τους πόνους και τη δυσφορία. Συνδυάστε τα για να φτιάξετε ροφήματα ή προσθέστε τα στο φαγητό σας.
Τις ημέρες αυτές εντάξτε επίσης στη διατροφή σας δροσερές και καταπραϋντικές τροφές, όπως το γιαούρτι, οι μπανάνες, τα παντζάρια, το λάχανο και τα καρότα. Θα σας ανακουφίσουν από τον ερεθισμό και την καούρα.

Αφέψημα με χαμομήλι και δυόσμο
Το χαμομήλι και ο δυόσμος είναι ιδανικά για τη χώνεψη και ταυτόχρονα πολύ δροσιστικά. Χαλαρώνουν τους μυς του στομάχου και ανακουφίζουν από τον ερεθισμό και τις φλεγμονές. Προσθέστε στο αφέψημα σας και σπειραία, βότανο γνωστό για την αντιόξινη δράση του.

ΥΛΙΚΑ (για 1-2 δόσεις)
1 κουταλάκι του γλυκού ξερά άνθη χαμομηλιού
1 κουταλάκι του γλυκού ξερά φύλλα δυόσμου
1 κουταλάκι του γλυκού ξερή σπειραία
300 ml νερό

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάλτε τα βότανα σε τσαγιέρα με ζεστό νερό. Με το καπάκι κλειστό, αφήστε το μείγμα για 10-15'.
Μπορείτε να πίνετε καθημερινά ένα φλιτζάνι μετά από κάθε γεύμα, αφού, εκτός των άλλων, δεν θα σας επιβαρύνει με θερμίδες.



Τσάι με γλυκόριζα και φλούδες μανταρινιού

Η γλυκόριζα έχει καταπραϋντικές ιδιότητες, ανακουφίζει το στομάχι από την καούρα, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει την ικανό­τητα του οργανισμού να καταπολεμά το άγχος. Το μανταρίνι, από την άλλη πλευρά, διευκολύνει σημαντικά τη διαδικασία της πέψης.

ΥΛΙΚΑ (για 1-2 δόσεις)
3 γρ. γλυκόριζα
3 γρ. ξερές φλούδες μανταρινιού
300 ml νερό

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Τοποθετήστε τα υλικά σε ένα κατσαρολάκι και αφήστε τα να σιγοβράσουν για 20'. Στη συνέχεια, σουρώστε το μείγμα. Πιείτε δύο φλιτζάνια την ημέρα. Το συγκεκριμένο τσάι θα σας δώσει ελάχιστες θερμίδες.



Ανατολίτικο ρόφημα
Πρόκειται για ένα παραδοσιακό ανατολίτικο ποτό που συνδυάζει ροδόνερο, μέλι και καρυκεύματα. Το κάρδαμο και η κανέλα βοηθούν σημαντικά τη διαδικασία της πέψης. Το γιαούρτι, το ροδόνερο και το μέλι έχουν παρόμοια δράση, ενώ είναι ευερ­γετικά για τη χλωρίδα του εντέρου.

ΥΛΙΚΑ (για 1 δόση)
1 γιαούρτι
100 ml ροδόνερο
1 κουταλιά μέλι
1 κουταλάκι του γλυκού τριμμένο κάρδαμο
1 κουταλάκι του γλυκού τριμμένη κανέλα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Χτυπήστε τα υλικά σε ένα μπλέντερ. Στην περίπτωση που φάγατε υπερβολικά στο μεσημεριανό γεύμα, το συγκεκριμένο ρόφημα αποτελεί ιδανικό βραδινό.



Τσάι με λεμονόχορτο
Το λεμονόχορτο βοηθάει την πέψη, ενώ συμβάλλει και στην αποσυμφόρηση της κοιλιακής χώρας.

ΥΛΙΚΑ (για 1 δόση)
15 γρ. λεμονόχορτο
300 ml νερό

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Βάλτε το λεμονόχορτο σε τσαγιέρα με ζεστό νερό. Με το καπάκι κλειστό, αφήστε το μείγμα για 20'.
Πίνετε ένα φλιτζάνι μετά από κάθε γεύμα, αφού δεν θα σας επιβαρύνει με θερμίδες.


12.4.06

Στρουθοκάμηλος - update!



Η στρουθοκάμηλος τελείωσε! Άρχισε σε προηγούμενο ποστ και τελειώνει σε αυτό. Ευχαριστώ και πάλι τον epicouro για τη φωτογραφία! :)
Για όσους είπανε "άστο έτσι!" ..δείτε τη διαφορά τώρα που τελείωσε ;)

10.4.06

Κοπιάστε!


Pizza special με extra φρέσκια ντομάτα! :)

8.4.06

Σελήνη



Αυτή είναι η σελήνη.. Μαγεία και μυστήριο για μερικούς, μελαγχολία και νευρικές διαταραχές για άλλους! Στη φωτογραφία φαίνετε όμως η πραγματικότητα της. Ερημική και μόνη, αιωρείται μέσα στην απλότητα της, τη μονοτονία της και την άχαρη ύπαρξη της.
Και όμως, αυτήν κοιτάνε πολλοί και φτιάχνουν όνειρα, βρίσκουν ελπίδα, αγκαλιάζονται και φιλιούνται. Αυτήν κοιτάνε και μετά κοιτάν και σένα και λένε "σ'αγαπώ", λες και μαγεύτηκαν ξαφνικά. Αυτήν κοιτάνε και κλαίνε γιατί βλέπουν την αντανάκλαση της μοναξιάς τους και της μελαγχολίας τους.
Πως γίνετε μια μπάλα απο σκόνη και πέτρες να κουβαλάει τόσο συναίσθημα και να προκαλεί άλλο τόσο. Ίσως τελικά μας μαγεύει το φώς της .. το φώς που δεν είναι καν δικό της. Η απόσταση, κοντά αλλά μακρυά. Νομίζεις οτι θα την φτάσεις, οτι είναι δική σου, αλλά ξέρεις πως ποτέ δε θα είναι και ποτέ δε θα τη φτάσεις. Η ψευδαίσθηση που μας χαρίζει. Αυτή είναι η μαγεία.
Μια ανύπαρκτη μαγεία που και αυτήν εμείς τη δημιουργούμε και δε μπορεί παρά να έχει αποδέκτη μόνο εμάς.


(τη φωτογραφία την έβγαλε ο αδερφός μου με το τηλεσκόπιο-τέρας του. Περιμένω να τον δω για 2 εβδομάδες το Πάσχα, πριν επιστρέψει και πάλι με την οικογένεια του στην Αμερική. Καλό Ταξίδι!)

6.4.06

Για τον epicuro!



Αφιερωμένο εξαιρετικά στον
epicuro, του οποίου δανείστηκα την υπέροχη φωτογραφία της στρουθοκαμήλου!! Η ζωγραφιά είναι σε αρχικό στάδιο και ενδέχεται να τελειώσει αυτή την εβδομάδα. Η διαδικασία ήταν μια απόλαυση και σ'ευχαριστώ πολύ!
Ελπίζω και ..εις άλλα τέτοια! :)

31.3.06

Current status: busy


Αν με χάσετε για λίγο, μην ανυσηχήσετε, μη φωνάξετε το 100, μην αυτοκτονήσετε, μη φάτε άλλα τουλουμπάκια, μη ξεχάσετε να κάνετε απόψυξη και μη φύγετε χωρίς να μου το πείτε. Περιφέρομαι στα πολύ κλεφτά, λόγο ίωσης που κυκλοφορεί και ονομάζετε W.O.R.K. Πολύ ύπουλο πράγμα.., αφού έχω χάσει και τον ύπνο μου! Ποστάρετε παρακαλώ με ηρεμία και σύναιση .. να προλάβω να διαβάσω όλα τα ποστ στα μπλόγκια σας εντός του χρόνου!

28.3.06

Έκλειψη Ηλίου, 29 Μαρτίου 2006

Στις 29 Μαρτίου 2006, 1:10μμ θα γίνει έκλειψη του Ήλιου, που θα είναι ολική στο Καστελόριζο και μερική στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το ποσοστό κάλυψης του ηλιακού δίσκου θα είναι πάνω από 80% στις περισσότερες πόλεις. Η επόμενη ολική έκλειψη που θα είναι ορατή από τη χώρα μας θα γίνει στις 21 Απριλίου του 2088!
Για περισσότερα επισκεφτείτε το Πλανητάριο Θεσσαλονίκης.

27.3.06

Μια μαιμού μα τι μαιμού!

Ήταν ωραία μέρα σήμερα, ότι πρέπει για βόλτα. Έτσι, έβγαλα τη καμηλοπάρδαλη έξω να φχαριστηθεί, να λιαστεί, να τις χαιδέψει την χαίτη η θαλάσσια αύρα, να παίξει με άλλες καμηλοπάρδαλεις και άλλα τέτοια ωραία.
Και εκεί που καθόμασταν σ'ενα παγκάκι στη παραλία και φτύναμε ηλιόσπορους σε αυτούς που παίζανε ρακέτες απο κάτω, περνάει ένα τσούρμο κοπελίτσες, μικρές και χαριτωμένες, με κολλητά μπλουζάκια που γράφανε "Λαμπρούκο I luv you", σημαιούλες με μαιμούδες, παντόφλες με μαιμούδες, κονκάρδες με μαιμούδες και πολλές πολλές μπανάνες! Τόσες μπανάνες δλδ... απόρησα τι θα τις κάνουν!
Κοιτάω τη καμηλοπάρδαλη δίπλα μου, κοιτάω και τη μαιμού στη σημαία και εκείνη τη στιγμή.. το κατάλαβα. Το ένιωσα. Το σκοπό της ζωής μου! Ο λόγος που ζω! Ναι λοιπόν! ΤΟ ΒΡΗΚΑ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΛΑΜΠΡΟΥΚΟΣ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ! είπα απο μέσα μου και ταυτόχρονα ανοίξανε οι ουρανοί και ένα κατάλευκο περιστέρι πέταξε απο πάνω μου συμβολικά και με κουτσούλισε, συμβολικά.



Αφιερωμένο στη μαιμού που μας κάνει και γελάμε! :)

24.3.06

Μια μέρα στο Αττικό Πάρκο




..κρίμα να μη βγάλω κοντινές φωτογραφίες απο τις καμηλοπαδράλεις!

22.3.06

Breast Enlargment με ringtone!



Για όλες, ή έστω μερικές, γυναίκες εκεί έξω, που θέλουν να μεγαλώσουν το στήθος τους, τώρα, ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ και μάλιστα ανώδυνη!
Τη λύση την προσφέρει ο So Hideto Tomabechi, μέσω ..κινητού και rigntone!
Ο So Hideto Tomabechi, πουλάει λοιπόν ένα ringtone το οποίο υποτίθεται πως μεγαλώνει το στήθος όταν το ακούς. Λειτουργεί υποσυνείδητα, με μια τεχνική που θυμίζει "positive brainwashing." Ο συνδιασμός ήχων που χρησιμοποιείται "χτυπάει" σε συγκεκριμένα σημεία του εγκαφάλου δίνοντας έτσι υποσυνείδητες εντολές.
Aυτό γιατί ο εγκέφαλος εκπέμπει σε διάφορες συχνότητες (Mhz) αναλόγως τη λειτουργία του. Εκπέμπει και λαμβάνει συχνότητες. Είναι, ας πούμε, ο τρόπος επικοινωνίας του. Γι'αυτό το λόγο οι δονήσεις απο μουσική (ιδιαίτερα κλασσική), έχουν μεγάλη επίδραση πάνω μας. Οι σαμάνοι χρησιμοποιούσανε τύμπανα με ρυθμό για να μεταφερθούν σε άλλα επίπεδα συνείδησης. Οι δονήσεις απο το ρυθμικό χτύπημα των τυμπάνων επιδρούσαν με τέτοιο τρόπο στον εγκέφαλο ώστε τον βοηθούσαν σε εξωσωματικά ταξίδια.

Σε άλλο ποστ θα αναφερθώ αναλυτικότερα στα μήκη κύματος τα οποία εκπέμπει ο εγκέφαλος και τα αποτελέσματα τους. Μέχρι τότε, αναμείνατε, και οι κυρίες μπορείτε να δείτε εδώ για το φλέγον ζήτημα!

Να προσθέσω οτι ο ..επιστήμων So Hideto Tomabechi, είχε βοηθήσει επίσης στην "αναμόρφωση" ή μάλλον επανένταξη μέσω πλύσης εγκεφάλου, μελών μιας επικίνδυνης cult αίρεσης στην Ιαπωνία, με επιτυχία. Από τα 4 μέλη που "αναμορφώθηκαν" μάλιστα, παντρεύτηκε το ένα!

Η Κοσκινοσκουφίτσα



Μια φορά κι'έναν καιρό ήταν η Κοκκινοσκουφίτσα....
Το ξέρετε όλοι το παραμύθι, που η μικρή παιδούλα πήγε να βρεί την άρρωστη γιαγιά. Στο δρόμο για τη γιαγιά, κάπου μέσα στο δάσος, την βρίσκει ο κακός ο λύκος , της πιάνει κουβέντα, την παραπλανεί (πως δεν έκανε και τίποτα άλλο), μετά πάει στη γιαγιά της μικρής και την τρώει (!), μετά έρχεται και η μικρούλα και αρχίζει το σασπενς. Θρίλερ σκέτο. Θα τη φάει, δε θα τη φάει και πάνω που ορμάει μπαίνει ένας άσχετος ξυλοκόπος μέσα και του δίνει μια του λύκου με το τσεκούρι του (!!), του ανοίγει το στομάχι (!!!), βγαίνει η γιαγιά απο μέσα. Μετά του βάζει πέτρες στο στομάχι, τον ράβει και τον πετάει στο ποτάμι(!!!!) και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα.
Αν αυτό είναι παραμυθάκι για παιδιά, ε ας τους διαβάσουμε και το Δρόμο με τις Λεύκες...
Κάτι τέτοια διαβάζω και θέλω να γράψω δικα μου παραμύθια, και να τα εικονογραφήσω κιόλας!

Και κάτι πολύ ενδιαφέρον απο εδω
[...]
There are many interpretations of the classic fairy tale.

Prostitution One of the more common interpretations refers to a classic warning against becoming a "working girl." This builds off of the fundamental "young girl in the woods" stereotype. The red cloak was also a classic signal of a prostitute in 17th century France.

Sexual Awakening Red Riding Hood has also been seen as a parable of sexual maturity. In this interpretation, the red cloak symbolizes the menstrual cycle and the entry into puberty, braving the "dark forest" of womanhood. The anthropomorphic wolf symbolizes a man, a sexual predator.

How do you know you are flying over Africa?


Αύτο έλαβα σήμερα απο τον φίλτατο Darth! Η καμηλοπάρδαλη μου σε ερωτεύτηκε και όλο με ρώταει για σένα και πότε θα πάμε Αφρική! Προς το παρόν την έχω αλυσδέσει, την έχω φιμώσει και τη κλείδωσα στη ντουλάπα. Παω τώρα να σοβαντίσω τον τοίχο (πέρασε κάτω απο το κουρτινόξυλο χτες η ηλίθια ψηλή, για να βγεί στη βεράντα -να πάρει αέρα είπε,- και πήρε και το κουρτινόξυλο μαζί και μου το κατέβασε στο κεφάλι - μαζί με τη κουρτίνα - σιχτήρ!)

21.3.06

Για την CD!


Για την Composition Doll, για να έχει να διαβάζει, να ενημερώνεται, να πράτει σωστά σα μια καλή σύζυγος και νοικοκυρά ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΚΟΛΛΑΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΟΣΤΑΡΩ ΣΥΧΝΑ! :p

Τι να κάνω το έρημο και γω που προσπαθώ να βρώ μια ώρα κενό να προλάβω: 1) να φάω (το σημαντικότερο, αφού θα με ψάχνουν με το μικροσκόπιο κάποια στιγμή), 2) να δουλέψω (ω, ναι απο το σπίτι, μπορείτε να ζηλεύετε όλοι σας!),3) να διαβάσω καννα μπλογκ να ξεχαστώ (και να σας τιμήσω βεβαίως βεβαίως) 4) να φανώ αντάξιο στα οικοκυρικά ζητήματα (και τα συζυγικά καθήκοντα!) 5) να βγάλω τη καμηλοπάρδαλη να βοσκήσει 6) να κάνω τη δίωρη και καθημερινή "κούρα" μου στο μέλι κτλ κτλ κτλ..

Και για να μη το ξεχάσω, επειδή η CD μου ανέθεσε να φροντίσω για τον τόπο διαμονής μας όταν με το καλό οργανωθούμε, στριμωχτούμε, βολευτούμε και αποχωρήσουμε απο Αθήνα για Σαλόνικα, κύριε Λαμπρούκε μας, αν διαβάζετε αυτό το μύνημα παρακαλω σας πολύ, αδειάστε το σαλόνι απο τα περιτά (καναπέδες, τραπέζια) αφήστε μόνο τα χαλιά και προμηθευτείτε πολλά, ΠΟΛΛΑ μαξιλάρια, κουβέρτες, ποπ κορν και λαστιχάκια! (τα τελευταία για να τα εξφενδονίζουμε στους πολυλογάδες όταν τους πιάνει η μπάρλα κατα τις 4 το πρωι!) :-)

16.3.06

Chain Letters


Αυτό μου ήρθε στο mail μου απο μια φίλη. Κάποιοι πέρνουν τα chain letters σοβαρά, μερικοί ανταπαντούν εκνευρισμένοι και ενοχλημένοι, οι περισσότεροι τα διαγράφουν αυτόματα και κάποιοι, όπως ο άγνωστος κύριος Χ παρακάτω, τα αντιμετωπίζουν με καυστικό humor!

Geia sas, thelo na evxaristiso olous osous mou esteilan chain letters:
1. stamatisa na pino coca cola afou ematha oti xrisimopoiieitai gia na katharizoun tous lekedes sta WC.
2. den pao pleon cinema gia na min katso se kathisma pou isos exei karfitsa pou na ferei ton io tou aids.
3. myrizo asxima afou den vazo pleon aposmitiko dioti isos mou prokalesei karkino.
4. den parkaro pleon to avtokinito mou sta supermarkets dioti isos kapoios mou dosei ena tester kapiou aromatos gia na me listepsei argotera.
5. den apanto to kinito mou, dioti isos meta mou poun na paro se kanena paraxeno numero kai na mou erthei meta o logariasmos me kliseis se uganda, singapure i tokyo.
6. den pino pleon pota apo tenekedaki dioti fovamai oti isos mou prokalesoun kapoia astheneia. 7. otan vgaino exo se kapoio club den koitazo kanena/kamia akoma kai an einai oraios/oraia dioti isos meta mou dosei narkotika, me parei se kapoio xenodoxeio kai mou vgalei to sykoti gia na to poulisei stin mavri agora.
8. katathesa oles tis oikonomies mou sto logariasmo tis amy bruce, pou einai arrosti sto nosokomeio edo kai 7000 peripou fores..einai axiothasmasto, avto to paidi einai 8 xronon apo to 1995....
9. den pira pote to nokia pou kerdisa oute kai ta eisitiria gia to disneyland paris ola pliromena..
10. egrapsa to onoma mou peripou 3000 fores se mia lista gia na soso ena spanio eidos skiourou.
11. mou eipan gyro stis 170 fores oti to msn tha mou ekleine to logariasmo mou email.
12. xero ti na kano gia na min eimai pleon ergenis. prepei na grapso to onoma kapoiou se ena xarti na ton skeftomai poly k meta na kano 600 gyrous>stin fora ton deikton tou rologiou.
13. exo mazepsei peripou 3000 xronia me kaki tyxi kai exo pethanei 67 fores apo ta chain letters pou mou esteilan
14. apo tin 1 avgoustou pira den xero k ego posa email pou lene oti to msn tha plironetai apo edo kai pera evxaristo se olous

PS: AN DEN STEILEIS TO PIO PANO EMAIL STA EPOMENA 10 DEVTEROLEPTA SE TOULAXISTON 8500 000 ATOMA THA ERTEI STO SPITI SOU ENAS MPLE DEINOSAVROS KAI THA FAEI TIN OIKOGENEIA SOU AVRIO STIS 17.30!!

9.3.06

ΔΕΗ και αποσμητικά!


Πόσοι θα λέγατε οτι ζούν σε ένα σπίτι του οποίου το μπάνιο έχει:
15 αποσμητικά
9 οδοντόβουρτσες
3 σαμπουάν
4 conditioner
πολλά... ΠΟΛΛΑ όμως, σαπούνια

ε; πόσοι;

Και μετά λέμε "σβύσε το φως" και "σβύσε το θερμοσύφωνο" μη καταναλώνουμε ρεύμα!
Ίσως είναι και θέμα εγωισμού: Καλύτερα να σου παγώνει η τρίχα των δακτύλων του ποδιού και του αυτιού παρά να πληρώνεις την φαγάνα τη ΔΕΗ.
Ίσως πάλι είναι βιώματα. Η μαμά "τότε" επι κατοχής - λέμε- έπρεπε να κάνει 'κονομία η γυναίκα και με το δίκιο της. Το παιδικό μυαλό ξεσήκωσε το μοτίβο και το υποσυνήδητο το επαναλαμβάνει!Το ίδιο ισχύει και τούμπαλην βέβαια. Η μαμα "τότε" επι κατοχής-λέμε- έπρεπε να φροντίσει την οικογένεια και όλοι να έχουν να φάνε και φυσικό είναι. Νασου τα ντουλάπια, τα ράφια, κάτω απο τα τραπέζια, τους καναπέδες, τα κρεββάτια, τα πατάρια, τρόφιμα, κονσέρβες, μακαρόνια και οτιδήποτε συσκευάζεται (χαλάει δε χαλάει - κι'αν χαλάει δε βαριέσαι, το πετάμε, αρκεί όμως που το είχαμε όταν το ...χρειαζόμασταν!)Το μοτίβο εξακολουθεί και το αποσμητικό, το τσαι, το μακαρόνι και το ρύζι πάει σύννεφο! Άσχετα αν τελικά χρησιμοποιείται ή όχι.
Θα ήταν ενδιαφέρον να κρατάει κανείς ΟΛΟΥΣ τους λογαριασμούς αγορών, και να σημειώνει πάνω τους οτιδήποτε τελικά πετιέται ή περνάει στην αχρηστία. Σίγουρο είναι οτι τα μισά λεφτά πετιούνται ή περνάνε στην αχρηστία. Είμαστε όμως περήφανοι, γιατί τίποτα δε μας λείπει!! (πέρα απο καννά δυό δεκάρες δλδ....)

6.3.06

Καλή Σαρακοστή!


Η μόνη Καθαρή Δευτέρα που θυμάμαι - ίσως γιατί σήμαινε κάτι παραπάνω για μένα τότε, ήταν πριν πολλά χρόνια όταν πετάξαμε αετό στο πατρικό του πατέρα μου, στο σπίτι της γιαγιάς.
Η κατσίκα ήταν δεμένη παραπέρα, τα κουνέλια ροκανίζανε τα καρότα τους, μια γέρικη ελιά μας χαμογέλαγε και ο αετός μας είχε φτάσει σχεδόν στον ήλιο. Ο μπαμπάς είχε φτιάξει μια τεράστια ουρά από μισό περίπτερο εφημερίδες! Το σκοινί δε μας έφτασε, και έδεσε κιάλλο. Είχε βρει ένα χοντρό και λείο ξύλο που χρησιμοποίησε για καλούμπα. Η αίσθηση ήταν απίθανη, το λίγα λεπτά που τον κράτησα με τον μπαμπά από δίπλα να βοηθάει, ένιωθα ένα τεράστιο δέος για το κατόρθωμα μας. Κράταγα τη καλούμπα λες και κράταγα το σκοινί του θαλάσσιου σερφ! Κάποια στιγμή ο μπαμπάς πέρασε ένα τενεκεδάκι στο σκοινί. Με ένα μαγικό τρόπο αυτό ανέβηκε ψηλά μαζί με την χάρτινή ουρά. Πέρασε και δεύτερο τενεκεδάκι και μας είπε να βάλουμε το αυτό μας να ακούσουμε – εγώ και ο αδερφός μου.
Ο άνεμος μας έστελνε ψίθυρους και σφυρίγματα από εκεί ψηλά! Ο αετός μας μίλαγε για τον ουρανό, τον άνεμο, τον ήλιο…
Μακάρι να είχα μια φωτογραφία από τότε, αλλά δεν έχω. Έχω όμως την εικόνα στο μυαλό μου, ένας απλός πλαστικός αετός.. με την τεράστια χάρτινη ουρά και τα τενεκεδάκια του, τόσο απλά και τόσο όμορφα που θα μου μείνουν για πάντα.

Καλή Σαρακοστή σε όλους! :)

3.3.06

Για το χαμόγελο ενός μωρού



Αφιερώνω αυτή τη φωτογραφία που τράβηξα πρίν πολύ καιρό, στην paragrafo που με το ποστ της, έμεσα συνδεδεμένο με την Άνοιξη, ήταν το μόνο στη μπλογκόσφαιρα που είχε πραγματικό νόημα.
Τυχαία είχα τραβήξει τη φωτογραφία αυτή 3 χρόνια πριν. Τώρα όμως απόκτησε κι'αυτή πραγματικό νόημα.

1.3.06

Μια φορά κι έναν καιρό

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε ένα μικρό κουρκουμπινάκι…
Ένας ζαχαροπλάστης το έφτιαξε στην άλλη άκρη της γης, στην χώρα που τη λένε ΝταουνΑντερ. Το μικρό κουρκουμπινάκι ήταν πολύ χαρούμενο. Ζούσε με την οικογένεια του σ’ ένα ξύλινο σπιτάκι με κήπο από τεράστιες πολύχρωμες ορτανσίες. Ο γείτονας τους είχε ένα μεγάλο μαύρο σκυλί που τον λέγανε blacky και ένα μικρό καφέ λουκανόσκυλο (αυτά τα μακρόστενα που τα βάζουν και σε αυτοκόλλητα για τις νταλίκες!) Το λουκανόσκυλο είχε βρεί τρόπο να τρυπώνει στο κήπο με τις ορτανσίες και μια μέρα το κουρκουμπινάκι το ακολούθησε. Είχανε γίνει φίλοι άλλωστε, αλλά είχε πάντα την απορία που εξαφανίζεται κάθε φορά! Το σπιτάκι στο πίσω μέρος του είχε μια τρύπα στο χώμα και το λουκανόσκυλο χωνόταν επιδέξια εκεί μέσα να φυλάξει τα τρόπαιά του (αγαπημένα ξυλαράκια και κοκαλάκια).
Επικρατέστερο χρώμα γαλάζιο και πράσινο.

Η οικογένεια Κουρκουμπίνι, διατηρούσε ένα από τα ποιο φημισμένα ψαροπατατάδικα της πόλης (fish & chips τα λεγόμενα). Το μικρό κουρκουμπινάκι γυρνοβόλαγε εκεί μέσα αρκετές ώρες την ημέρα. Άνοιγε το τεράστιο ψυγείο με τα παγωτά, πρώτα για να πάρει μια μεγάλη εισπνοή. Τρελαινόταν για αυτή την ιδιαίτερη, παγωμένη και γλυκιά μυρωδιά. Ξέρετε αλήθεια ότι την καλύτερη «μνήμη» την έχει η αίσθηση της όσφρησης; Η μυρωδιά από το φρεσκοκομμένο γκαζόν (όχι δεν είχαμε γκαζόν μέσα στο μαγαζί) και το γλυκό άρωμα καραμέλας, τσιχλόφουσκας και σοκολάτας είχαν αποτυπωθεί για πάντα στη μνήμη της όσφρησης του μικρού κουρκουμπινιού! Δεν ήξερε τότε πόσο θα του λείπανε αυτές οι μυρωδιές σε μερικά χρόνια και πόσο θα συγκινιόταν κάθε φορά που θα τις συναντούσε.
Επικρατέστερο χρώμα κόκκινο.

Περάσανε μερικά χρόνια, η ζωή ήτανε καλή και πολλά υποσχόμενη, ο πατέρας Κουρκουμπίνης όμως άρχισε να νοσταλγεί την πατρίδα, την οικογένεια…
Έτσι, καλώς ή κακώς η απόφαση πάρθηκε, τα εισιτήρια βγήκανε και η οικογένεια Κουρκουμπίνι πήρε το δρόμο της επιστροφής με την Quantas Airlines μετά από πολλά χρόνια κόπου στη ξενιτιά.

Επιβιβαστήκανε. Τακτοποιηθήκανε και σε λίγο απογειωθήκανε. Από το τζαμάκι του αεροπλάνου το μικρό κουρκουμπίνι έβλεπε τη χώρα που μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήξερε για πατρίδα, να ξεθωριάζει σιγά σιγά, όπως θα ξεθώριαζαν και οι αναμνήσεις και οι φωτογραφίες.
Στο αεροπλάνο υπήρχε μια ζεστασιά και φως πολύ. Οι αεροσυνοδοί χαρούμενες και φιλικότατες μοίραζαν μικρά παιχνιδάκια και ζαχαρωτά στα μικρά. Το κουρκουμπίνι φύλαξε το παιχνιδάκι της Quantas. Θα ήταν η τελευταία ανάμνηση…
Επικρατέστερο χρώμα χρυσαφί.

Φτάσανε! Κόσμος πολύς, βαλίτσες, φωνές, ένα χάος. Οι γονείς περιμένουν να παραλάβουν βαλίτσες και να τελειώσουν με τη γραφειοκρατία. Το μικρό κουρκουμπίνι και ο αδερφός του ανεβήκανε κάτι κυλιόμενες σκάλες μόνα τους και φτάσανε στο επίπεδο όπου γίνεται η υποδοχή από συγγενείς ή φίλους.
Τεράστιος χώρος. Δάπεδο από μάρμαρο γυαλιστερό. Δύο μικρές φιγούρες μόνες… και ξαφνικά ένα τσούρμο ανθρώπων που φώναζε, γέλαγε και κούναγε χέρια προς όλες τις κατευθύνσεις, έτρεχε προς το μέρος τους! Σοκ!

Η οικογένεια! Θείοι, θείες, ξαδέρφια, παππούδες (από το άλλο σόι!) όλοι συγκινημένοι, όλοι χαρούμενοι. Κάπου ανάμεσα τους χάθηκε το κουρκουμπίνι.
Χάθηκα εγώ…
Επικρατέστερο χρώμα γκρι.

Μείναμε στο πατρικό του πατέρα για μερικές μέρες.
Τα πρωινά ήταν ένα μαρτύριο… Θυμάμαι τον εαυτό μου στριμωγμένο σε μια γωνία με ένα ποτήρι απαίσιο γάλα στα χέρια (είτε αρμεγμένο από τη κατσίκα, είτε αραιωμένο εβαπορέ) και οι 2 ξαδέρφες μου πάνω από το κεφάλι μου (8-10 χρόνια μεγαλύτερες) να με κοιτούν με δέος περιμένοντας το να πιω το γάλα – λες και ήταν κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός. Λες και βλέπανε εξωγήινο που μαγειρεύει παστίτσιο.
Ελληνικά δεν ήξερα ακόμα και οι αισθήσεις που θυμάμαι από εκείνη την εποχή είναι η γενικότερη μουγκαμάρα και κάτι σαν «εκτός τόπου και χρόνου».

Όλοι απλά μας κοιτάγανε σαν πλάσματα από άλλη εποχή (δε διέφερε αυτό και πολύ από τη πραγματικότητα).

Όταν πήγαμε σπίτι μας, η μαμά άρχισε δουλειά και εννοώ οτι αγόρασε καναδυό παιδικά βιβλία εκμάθησης ελληνικών και αρχίσαμε τα μαθήματα! Το θυμάμαι ακόμα το βιβλίο. Θυμάμαι το φωτεινό μας δωμάτιο και εμένα να κάθομαι στο πάτωμα και τη μαμά στο κρεβάτι να προσπαθεί να μου μάθει να διαβάζω και να μιλάω.
Ανυπομονούσα παρ’ όλα αυτά να πάω σχολείο. Θυμόμουνα πόσο ωραία ήτανε στην Αυστραλία και με τι άνεση χαιρέτησα τους δικούς μου την πρώτη μέρα και εξαφανίστηκα ανέμελα ανάμεσα στ’ άλλα παιδάκια. Το ίδιο και ’δω, αλλά με μια δόση ανασφάλειας.
Έχουν περάσει χρόνια .. 26 για την ακρίβεια, ακόμα όμως νιώθω εκτός τόπου, εκτός κλίματος. Τότε, παρατηρούσα πολύ τα πάντα γύρω μου αλλά δε συμμετείχα, γιατί δε μπορούσα, λόγω γλώσσας και ιδιοσυγκρασίας. Ήμουν σαν ένας τρίτος που παρακολουθούσε μια ιστορία όπου πρωταγωνιστούσα κι εγώ. Αυτό με ακολούθησε και στα σχολεία, και στα κολέγια και στις σχολές. Συχνά πυκνά αυτή η αίσθηση ξαναεμφανίζεται όταν έχω να κάνω με καινούργιους ανθρώπους και καταστάσεις.

Ακόμα μπερδεύω τη γλώσσα μου όταν μιλάω. Το βρίσκω αδικαιολόγητο μετά από τόσο χρόνια., αλλά αδυνατώ να κάνω κάτι γι’ αυτό.
Ξέρετε αλήθεια τι θα πει «φένα»; Τι θα πει «φρίζα»;; Να σας πω εγώ που τα έλεγα χρόνια και που δεν είχα ΙΔΕΑ ότι δεν ήταν πραγματικές λέξεις ώσπου το έτερο μου ήμισυ με ρώτησε τι στο καλό σημαίνουν! Φένα για fan (ανεμιστήρας) και φρίζα και freezer (ψυγείο) ..ναι, γελάστε – κι εγώ γέλασα με τον εαυτό μου όταν μου είπε ότι αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν σε κανένα λεξιλόγιο και ότι μίλαγα σαν κάποιους Ελληνες μετανάστες με τους οποίους γέλαγα όταν λέγανε «κάρο», «τουθπίκι» και «στέκι»…

27.2.06

Ο έρωτας ενός κουρκουμπινίου!

Αφιερωμένο στο μικρό μαλλιαρό φίλο του alombar42. Η ιστορία συνεχίζεται απο εδώ και πρέπει να τη διαβάσετε για να μπείτε στο νόημα! :)
----------------

Ένα μικρό κουρκουμπίνι, μέσα στο ατελείωτο ταξίδι του ανάμεσα στις ρόδες αυτοκινήτων, υπονόμους, τροχονόμους, παρανόμους, κοντοστέκεται μια στιγμή σα να το χτύπησε η πινακίδα του STOP του απέναντι πεζοδρομίου όταν έπεσε πάνω της ένας ελέφαντας με μοτοσακό.

...Βρέχει;
Το κουρκουμπίνι κοιτάζει ψηλά και αντικρίζει μια μαύρη σκιά. Μα τι..;
Ο ήλιος λάμπει, η σκιά κινείται νευρικά και άτσαλα ώσπου τελικά διακρίνονται τα χαρακτηριστικά της.
Μα είναι ... είναι.... Ο ΑΡΗΣ!
Η καρδιά του κουρκουμπινίου άρχισε να χτυπάει τρελά σα παρανοικό ξυπνητήρι, το ίδιο χοροπήδαγε πάνω κάτω και φώναζε "ΣΑΑΑΑΑΑΚΗΗΗΗ" ...οχι, "ΑΑΑΑΑΡΗΗΗΗΗ, ΜΙΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΜΑΣ ΚΑΤΟΥΡΑΑΑΣ!"
Για μια στιγμή, ο Άρης, αυτό το θεικό πλάσμα με το γυαλιστερό τρίχωμα, τα μπιρμπιλοτά μάτια και το αυτί μαρουλόφυλλο, γυρίζει τη μουσούδα του προς το κουρκουμπίνι, το κοιτάει και με μια απότομη κίνηση εξαφανίζεται καθώς ο ιδιοκτήτης του, τον τραβάει φωνάζοντας: "Πάμε Άρη, ΠΑΜΕ! ΑΜΑΝ ΠΙΑ!"

"...σββββββ.."

Ο κόσμος τρέχει, τα πάντα τρέχουν γύρω απο το κουρκουμπίνι και όμως αυτό έχει παγώσει το χρόνο στη μια ελάχιστη στιγμούλα όπου οι ματιές τους συναντηθήκανε..

"...ΣΒΒΒΒΒΒΙΙΙΙΝΝ.."

Ήτανε τόσο κοντά..

"..ΣΒΙΙΙΙΙΙΝ"

Μα τι σκατά κάνει έτσι αναρωτιέται το κουρκουμπίνι καθώς κοιτάει ψηλά για μια ακόμη φορά ... και βλέπει μια καμηλοπάρδαλη να πέφτει πάνω του!

"ΜΠΑΜ!"

26.2.06

Pimpinella anisum


...Ή αλλιώς, Γλυκάνισο. Μη το μπερδέψετε όμως!

Υπάρχουν 3 ήδη γλυκάνισου: Το ανισόδεντρο (κατάγεται απο την Κίνα και θέλει μεγάλη προσοχή στη χρήση του), τον κάρο ή άνισο των Βοσγίων και το γλυκάνισο ανισόφυλλο που ανήκει στην οικογένεια του καρότου (το τελευταίο είναι το ποιο ευρέως διαδεδομένο).
Το γλυκάνισο έχει μεγάλη ομοιότητα με το κώνειο (θυμάστε τι έκανε στον Σωκράτη!). Η διαφορά του με το γλυκάνισο είναι στην μυρωδιά του φυτού και στα λουλούδια του τα οποία σχηματίζουν μπουκέτα και δίνουν καρπούς με σχήμα μικρών αυγών που στο εσωτερικό τους κρύβουν 2 χνουδωτούς σπόρους.

Η καταγωγή του είναι πιθανότατα η Μεσόγειος και η Ανατολή. Στην Ευρώπη αναφέρεται για πρώτη φορά τον 8ο αιώνα και άρχισε να καλλιεργείται μετά τον 16ο αιώνα. Η αρχαία κινέζικη ιατρική κάνει ευρεία χρήση του όπως και η Ινδική. Επίσης πολλές αναφορές έχουν γίνει για το βότανο απο τον Διοσκουρήδη και τον Πλίνιο.

Οι καρποί του γλυκάνισου διεγείρουν όλες τις λειτουργίες του σώματος, ενεργοποιούν τις εκκρίσεις, υποβοηθούν την καρδιά, την αναπνοή, δυναμώνουν τον οργανισμό ώστε να αμύνεται στις αρρώστιες και αυξάνουν την απόδοση των νερυκών κυττάρων - επομένως και του εκγεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Το εκχύλισμα όμως των σπόρων αποτελέι πραγματκό ναρκωτικό άσχετα αν απάυτό φτιάχνουμε το ούζο!

Περίεργα:
-Το γλυκάνισο λειτουργεί ως ερεθιστικό/ναρκωτικό για τους σκύλους (όπως το catnip για τις γάτες!)
-Κάποτε πιστεύανε - δε ξέρω αν το πιστεύουν ακόμα - οτι το γλυκάνισο διώχνει το "κακό μάτι".
-Τα έλαια των καρπών του φυτού λένε οτι είναι ιδανικά για ποντικοπαγίδες - σκοτώνει όμως τα περιστέρια.
-Αν κρεμάσεις σπόρους γλυκάνισου στο προσκέφαλο του κρεββατιού, λένε οτι θα ανακτήσεις τη νιότη σου!
-Αν το βάλεις κάτω απο το μαξιλάρι σου, θα διώξει τους εφιάλτες.

Ειδιότητες:
Αντισιπτικό
Αντισπασμωδικό
Αρωματικό
Διαλύει τα αέρια του στομάχου
Χωνευτικό
Αποχρεμπτικό
Τονωτικό
Μαλακτικό για λοιμωξεις πνευμόνων

Χρησιμοιείτε για:
- την επιλεψία
- να καταστρέφει βακτηρίδια του εντέρου και του στομάχου
- την αυπνία
- γυναικολογικά: την παραγωγή περισσότερου μητρικού γάλακτος κατά τον θηλασμό, να απαλύνει απο κράμπες κατά τη διάρκεια έμμηνου ρύσις, σταθεροποίει επίσης τον κύκλο
- το πετικό σύστημα: στους κολικούς ειδικά των βρεφών, ανοίγει την όρεξη, επιταχύνει τη χώνεψη, στις ναυτίες, καθαρίζει τα έντερα (σε συνδιασμό με άλλα βότανα)

23.2.06

Απορίες


Πόσο πραγματικό είναι το ίντερνετ; Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις. Παρόμοια έγινε και στο blog του alombar πριν κάμποσο καιρό. Αλλά ακόμα αναρωτιέμαι για μερικά πράγματα.
Για πολλούς το νετ (virtual life ας πούμε) αντικαθιστά εν μέρει την "πραγματικότητα" (λάθος ορολογία γιατί όλα είναι πραγματικότητα ακόμα και το νετ αλλά εν απουσία άλλης λέξης ας μείνουμε σ'αυτήν).

Γνωρίζουμε ανθρώπους, κάνουμε τις δημόσιες σχέσεις μας. Κάποιους θα τους συναντήσουμε, κάποιους όχι. Αυτό όμως δε πάει να πει οτι τους μεν τους αισθανόμαστε περισσότερο φίλους απο τους δε. Αναπτύσσονται φιλίες χρόνων με έντονο "δέσιμο" και ας υπάρχει απόσταση χιλιάδων μιλίων. Βρίσκουμε δουλειές, συναλλασόμαστε online, πληρονόμαστε και πληρώνουμε οnline. Γελάμε, κλαίμε, αγαπιόμαστε και κάνουμε sex online.
Λίγα είναι τα πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις στο δύκτιο πλέον. Έχει πλέον αντικαταστήσει κατα πολύ μερικά σημαντικά πράγματα στη ζωή μας. Έχει γίνει η πραγματικότητα μας και η καθημερινότητα μας. Υπάρχει όμως διαχωριστική γραμμή μεταξύ της virtual ζωής και της "πραγματικής"; Υπάρχουν πράγματα που δε θα κάναμε virtually γιατι δε θα τα κάναμε και στη πραγματικότητα;
Ή μήπως βολεύει να κάνουμε το διαχωρισμό "virtual" και "πραγματικής" ζωή, όποτε μας συμφέρει;
Όταν κάνουμε δουλειά μέσω ίντερνετ, μιλάμε με συναδέλφους, διαχειριζόμαστε τον τραπεζικό λογαριασμό και τις μετοχές μας, αγοράζουμε και πληρώνουμε κτλ, τότε δεν είναι virtual. Τότε είναι ΔΟΥΛΕΙΑ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν όμως περνάμε το χρόνο μας chatting ή blogging ή ακόμα και cybersexing, τότε δεν είναι πραγματικότητα. Τότε απλά "παίζουμε" και είναι virtual, λες και δε συμβαίνει σε μας αλλά σε κάποιον τρίτο. Τη διαχωριστική γραμμή - ΑΝ υπάρχει, την χρησιμοποιούμε όταν μας βολεύει, είτε για λόγους "ηθικής", "κάλυψης" ή οτιδήποτε άλλο.

Υπάρχουν κάποιοι ας πούμε άγραφοι κανόνες, οκ, για μερικούς τουλάχιστον, που λένε πχ, "δε θα απατήσω ποτέ το σύντροφο μου", "είναι προσβλητικό για το σύντροφο μου να φλερτάρω" -άλλον εννοείται!. Τώρα όμως γίνεται τόσο εύκολα, ήσυχα και αβίαστα online που ακόμα και όσοι σκεφτόντουσαν τα παραπάνω, ενδίδουν. Ισχύουν άραγε οι άγραφοι κανόνες σ'αυτή την περίπτωση;
Και πόσο άραγε οι νόμοι θα καλύπτουν τέτοιες περιπτώσεις; Πέρνεις διαζύγιο τον/την βρήκες στο κρεβάτι με άλλον. Πέρνεις διαζύγιο γιατί τον/την βρήκες στο pc με άλλον;;
Ή μήπως η "ελευθερία" του ιντερνετ ισοπεδώνει τα πάντα;

20.2.06

Είναι μια υπέροχη μέρα σήμερα!


Είναι μια υπέροχη μέρα σήμερα!
Μπορεί να ξύπνησα στις 5.00 (την πρώτη φορά έστω!), μπορεί να μην έχω βάλει κώλο κάτω απο το πρωί, μπορεί να έχω deadlines σήμερα και έμπνευση μηδέν, μπορεί να έχω ένα σκασμό πράγματα να κάνω, αλλά... Είναι μια υπέροχη μέρα σήμερα!!
Ο ήλιος μας χαιρετάει, ο καιρός μας φλερτάρει, η θάλασσα είναι πανέμορφη εδώ στα Νότια Προάστια και... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το αυτοκινητό μου πέρνει μπρος!!!
Ναι, μετά απο 3 μήνες έχω 2 κλειδιά ΚΑΙ τους κωδικούς τους οποίους, οι άχρηστοι ρέμπελοι της Mega Motors μου τους στείλανε σήμερα μετά απο ... ούτε και'γω θυμάμαι πόσο. Τηλεφώνησα σε άλλο συνεργείο, ήρθε μηχανικός, συγχρόνησε την εγκεφαλάρα της Corsaras μου και είμαστε έτοιμοι .. για το πλυντήριο! Δε μπορείτε να φανταστείτε την απίστευτη βρώμα που έχει πάνω του το μωρό μου.. Σκουπιδοντενεκές είναι. Πευκοβελόνες , αράχνες, διαφημιστικά, κάθε είδους σκουπιδάκι έχει μαζευτεί στις ρόδες που έχουν μείνει στάσιμες για τόσο καιρό. Βροχές, χιόνια, ήλιος.... εκεί. Μόνο ζαρτιέρες δε βρήκα πάνω του.. μέχρι μπαμπακίαση έπιασε.

..."Και έτσι κύλησε η μέρα για το καλό μας κουρκουμπίνι.. όπως κυλάει και αυτό, με έκσταση πάνω στο μέλι. Μάζεψε όλη του τη χαρά, την έκλεισε σ'ενα βάζο και την έβαλε στο ψυγείο για το βράδυ. Τώρα έπρεπε να συγκεντρωθεί γιατί έχει δουλειά να κάνει! Αλλά δε μπορεί μην σκέφτεται με αγωνία τις ώρες που θα περάσουν μόνα τους, τα 2 τους.
Θα την λούσει με νερό και μετά, με ηδονή θα την τρίψει με το σφουγγάρι και το σαπούνι. Θα την στεγνώσει και θα την γεμίσει αρώματα. Μετά θα μπεί μέσα της αργά και απολαυστικά, θα την πάρει σιγά σιγά... και θα σπινιάρουνε απότομα στη Ποσειδώνος! ΓΙΙΙΙΙΙΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!! ΕΜΠΡΟΣ ΚΑΛΟ ΜΟΥ CORSA! θα φωνάξει το κουρκουμπίνι και οι υπόλοιποι θα φάνε την σκόνη τους!"...

15.2.06

Μήπως είναι δικής σας αυτή η μύτη;

Είναι εκνευριστικό πως κάποιες εικόνες απο τα παιδικά σου χρόνια που θα προτιμούσες να ξεχάσεις, μένουν καρφωμένες στο μυαλό σου και πετάγονται ξαφνικά μπροστά σου!
Οχι, δε θα μιλήσω για τραγικά βιώματα...αλλά για παγωμένες μύτες!
Επι δεκαετίας '80 λοιπόν, ήταν πολύ της μόδας τα βίντεο. Αυτά τα άχαρα ορθογώνια κουτιά που "τρώγανε" κασέτες... Είχε φέρει ο μπαμπάς απο ένα ταξίδι του, ένα Sharp πρώτης τάξεως και το τιμάγαμε δεόντος! Η χαρά μου ήταν να πάμε στο βίντεοκλάμπ με τον μπαμπά κάθε 1-2 φορές την εβδομάδα - συνήθως Παρασκευή/Σάββατο για τις ανάλογες προμήθειες, όντας και 2 μας τηλεορασόπληκτοι. Ευτυχώς η συνήθεια με έχει εγκαταλήψει προ πολλού, αλλά έστω και τώρα, άμα τύχει να "¨πέσω" σε έργο χαζεύω σα τον Rainman που κοιτάει το κενό και σκέφτετε πόσο κάνει 4+3. Και ποτέ μα ΠΟΤΕ δε μπορώ να κοιμηθώ κατά τη διάρκεια ταινίας (ούτε διαφημίσεων, ούτε ξενέρωτων σήριαλ), ούτε ξεχνάω ταινία που έχω δει.
Μια μέρα λοιπόν, φεύγουν οι γονείς και μας αφήνουν τα 2 αδέρφια μοναχούλια με τον γάτο που υποτίθετε θα μας επέβλεπε (ήταν μια λέρα αυτός, απαπα.. σιάμ ήταν βέβαια, τι να περιμένει κανείς!) Βρίσκουμε που λέτε κάτι βιντεοταινίες τύπου θρίλερ/τρόμου/μαύρου χιούμορ που είχε νοικιάσει ο μπαμπάς... τι το θέλαμε; Βάζει ο αδερφός την μια. Βρυκόλακες. Εγώ πήρα το μαξιλάρι αγκαλιά. Σε καμιά σκηνή φρίκης έχωνα τη μούρη μου στο μαξιλάρι και έκανα πως βαριόμουνα! Βάζουμε την άλλη .. δε θυμάμαι το θέμα αλλα θυμάμαι έντονα μια σκηνή οπου κάποιοι κάθονται σ'ενα τραπέζι και τρώνε σούπα, και αρχίζουν με κάθε κίνηση να χάνουν και απο ένα αυτί, ένα μάτι, να ξύνονται και να τους πέφτει το δέρμα στη σούπα και τέτοια άλλα όμορφα! (ελπίζω να μη σας κόβω την όρεξη)
Και εκεί που κάποιος ξύνει τη μυτη του, του πέφτει κι'άυτή μέσα στη σούπα.. Ε λοιπόν αυτή η σκηνή της μύτης στη σούπα μου έρχετε κάθε φορά στο μυαλό όταν κάνει πολύ κρύο και η μύτη μου μουδιάζει και παγώνει και ούτε την αισθάνομαι!
Με παρηγορεί όμως η σκέψη οτι απο δω και πέρα όποτε κάνει παγωνιά θα σκέφτεσαι και συ το ίδιο πράγμα!

ΜΠΟΥ!

13.2.06

Σκύλοι vs Καμηλοπάρδαλη

Δε ξέρω αν σας είπα οτι έχω μια καμηλοπάρδαλη (ξέρετε οτι υπάρχουν 7 είδη καμηλοπάρδαλης;!) ...αλλά πολύ θα ήθελα να έχω ένα απλό κοπρίτη σκύλο αντί γι'αυτήν την άχαρη ψιλομύτα.
Να μπαίνω στο σπίτι, κουρασμένο και κατάκοπο κουρκουμπίνι, και αντί να κάθεται η καμηλοπάρδαλη απαθέστατη στην lazyboy και να βαράει το τηλεκοντρόλ, να έρχετε και να πηδάει πάνω μου, να με γεμίζει σάλια και σκυλίλα και τρίχα! Να γεμίζει και το πάτωμα τρίχα και αποτυπώματα απο σπινιαρισμένες σκυλοπατούσες! Ενώ αυτή η κρυόκολη περπατάει με τόση χάρη και ηρεμία που σου έρχεται να την πετάξεις απο το παράθυρο!

Να γευτώ επιτέλους την περιπετεια και να γεμίσω αδρεναλίνη καθώς βγάζω τον κοπρίτη βόλτα! Που για να βγάλεις την καμηλοπάρδαλη πρέπει να πιείς μισο λίτρο καφέ - μη τυχόν και κοιμηθείς στο δρόμο. Άσε που θέλεις και φίμοτρο γιατί τρώει ότι κλαδί βρεί μπροστά της (ότι δέντρο καλύτερα..). Μέχρι να κάνει το ένα βήμα, εσύ έχεις κάνει 10 (πιάνει και την πάρλα με τα σπουργίτια πάνω στα πεύκα! μα τι κακό κι'αυτό!! Έχει μια γλώσσα μισό μέτρο και δε την βάζει μέσα!! μπούρου μπούρου μπούρου μπούρου! )

Ενώ ένας κοπρίτης.. όσο και αν σε έχει καταβάλει η κούραση, θα πρέπει να τον πας βόλτα και τότε θα σου χτυπήσει κόκκινο η πίεση και η αδρεναλίνη! Αμέσως σε συνεφέρει!
Βάζεις το λουρί, ξαπλώνεις και αυτός κάνει όλη τη δουλειά!! Τραβάει το λουρί με σένα απο πίσω, και σε κάνει βόλτα 15 τετράγωνα με δική του αποκλειστικά πρωτοβουλία! "να στρίψουμε εδώ, ας κατουρήσουμε εκεί, και μετά να πάμε στο απέναντι πεζοδρόμιο -χέστ'αυτοκίνητα!" Αμ τι! Ούτε να σκεφτεις, που θα τον πας, τι θα τον κάνεις! Τα κάνει όλα μόνος του και συμφέρει! Και αμα λάχει χώνει και τη μουσούδα του σε κανενός περαστικού τα απόκρυφα, διότι έχει προσωπικότητα και καθόλου τακτ!
Οχι σα τη μουρόχαυλη τη καμηλοπάρδαλη που σε κοιτάει μ'ενα μπλαζέ ύφος και περιμένει σα πρόσκοπος πότε θα περάσουν οοοοοοοοολοι για να περάσει και εκείνη!. Παθητικότατη σας λέω..

Α! το καλύτερο όμως είναι το -συγνώμη- χέσιμο! (είναι και επίκαιρο στα blogs αυτές τις μέρες..) Ο κοπριτάκος παιδι μου, αφου σε σείρει σε όλα τα δέντρα της περιφέρειας θα κατασταλάξει στο ένα και μοναδικό (οκ, μπορεί να είναι και τρία και μοναδικά), δέντρα που θα φιλοξενήσουν την αχνηστή του κουραδίτσα! Απλά και λιτά .. άντε να πάρεις και το χαρτάκι να τα μαζέψεις. Σιγά!
.. Άντε μάζεψε τη σκατουλίθρα της καμηλοπάρδαλης όμως!! Που αν τυχάνει και είσαι και πίσω της, την μαζεύεις ολόκληρη σα καπέλο απο τούρτα σοκολάτα στο κεφάλι! Και καλά να'ναι έτσι (γιατί νομίζετε οτι κυκλοφορώ με κράνος;;), αν όμως πετύχει πεζοδρόμιο, ή έστω δέντρο, την έκατσες τη βάρκα. Πέρνεις το φτυαράκι και αφού γεμίσεις τον έναν σκουπιδοτενεκέ, πας για τους επόμενους 3 που είναι στα επόμενα 3 τετράγωνα...

Ο σκύλος έχει και το παιχνίδι του! Όλα τα νοήμον όντα παίζουν.. τα ανεγκέφαλα όπως η καμηλοπάρδαλη τρώνε πασατέμπους και βλέπουνε τηλεόραση, η βαρεμένη! Ενώ ο τρυχωτός μας φίλος, δε πα να είναι 6 το πρωι η 3 το βράδυ.. θα έρθει όλο χαρά με το σαλιωμένο σκοινάκι του και σε προκαλεί να του το πάρεις. Όλο νάζι! Και πως το άτιμο σου μεταφέρει τη διάθεση του για παιχνίδι! Ειδικά όταν δεν έχεις πιει καφέ, ή αν είσαι ξενυχτυσμένος! Η καμηλοπάρδαλη; Θα κοιμηθεις, στην τηλεόραση θα την αφήσεις... θα ξυπνήσεις, πάλι εκεί θα την βρείς.. Ο εγκέφαλος της πρέπει να έχει μουδιάσει.. πρέπει να βρίσκεται σε hybernation ..ίσως κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, σε μια παράλληλη διάσταση, σε έναν άλλο πλανήτη, έναν άλλο γαλαξία.. μια άλλη πραγματικότητα, ίσως έχει περάσει και στην ανυπαρξία (το πιθανότερο δλδ.)

Να μη ξεχάσω όμως .. το ζευγάρωμα ε! Μπορεί η καμηλοπάρδαλη να ξέρει το κάμα σούτρα απ'έξω και ανακατωτά, αλλά ο κοπριτάκος το κάνει πράξη! Μικρή σκυλίτσα, μεγάλη σκυλίτσα (αλλά και χαλάκι/μαξιλαράκι μας κάνει). Διότι ο σκύλος έχει ορμές! Είναι μια απαιτητική και δυναμική προσωπικότητα και δεν θα διστάσει να σου δείξει τι θέλει ακόμα και αν χρειάζετε να χρησιμοποιήσει το πόδι σου! Η Καμηλοπάρδαλη.. τι να πω, θα σας γελάσω... Μια φορά μονάχα την έπιασα με κάτι τσοντοπεριοδικά. Για τις επόμενες 3 μέρες είχε ντυθεί καλόγρια, κυκλοφορούσε με ένα ευαγγέλιο στο χέρι και έψελνε το Δόξα πατρί (;!). Βέβαια, τα βράδια που την αφήνω στην τηλεόραση ποιός ξέρει τι κομπίνες κάνει με το alter...

Γιαυτό σας λέω.. μακρυά απο καμηλοπάρδαλη! Προτιμήστε τρυχωτούς σαλιάρηδες με προσωπικότητα για να έχετε μια ζωή με άποψη, στύλ και φινέτσα!

12.2.06

Μια όμορφη Κυριακή!


Κυριακή απόγευμα. Προσπαθώ να προλάβω deadline για καταχώρηση – εγώ και οι φαινές μου ιδέες… Είπα βλέπετε να την σχεδιάσω στο χέρι παρά να κάνω ένα απλό στήσιμο στο pc. Έχω κάνει 3-4 (5-6) προσχέδια. Κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας. Κοιτάω και σκέφτομαι τι σκατά προοπτική να δώσω για να εξυπηρετεί το concept. O ήλιος έφυγε. Κοιτάζω δεξιά, έξω στο μπαλκόνι. Τα λουλουδάκια μου τα ταλαιπωρεί ο αέρας. Το γεράνι μου μοιάζει με ολλανδικό τυρί με τρύπες…
Καθάριζα σπανάκι πριν καννα 2 εβδομαδες και εκεί πάνω στα απανοτά ξεβγάλματα βρήκα δύο μπέμπηδες σαλιγκάρια. Τι; ΟΧΙ! Δε τα τρώω… Από τότε που ο πατέρας μου έκανε να φάω ένα με το ζόρι σε μια ταβέρνα πολυτελείας. (για ένα χρόνο μετά δεν έτρωγα μανιτάρια – πως έκανα τη συσχέτιση je ne sais pas!)
Τα αγαπάω πολύ αυτά τα γλοιώδη πλασματάκια, θές οι τύψεις από 20κάτι χρόνια πρίν, θες οι κεραίες τους… Τα βάζω λοιπόν σ’ένα κεσεδάκι με λίγο μαρούλι και σπανάκι. Μετά από 3-4 μέρες στη κουζίνα είπα να τα μετακομίσω στο μπαλκόνι. Το μικρότερο δεν άντεξε το πολικό ψύχος… Το άλλο ποτέ δε το βρηκα. Ξανακοιτάω το gouda-γεράνι… Τα σχέδια…. Σκατά. Αύριο πρέπει να είναι έτοιμα.
Τα χέρια μου είναι παγωμένα παρόλα τα ζεστά τσάγια – και δε βοηθάνε καθόλου. Σκοτεινιάζει. Ακούω Enigma από τα ηχεία του pc μου και σκέφτομαι ότι για όλα φταίει η Σελήνη. Η Σελήνη και ο Υδροχόος. Πειθαρχία μηδέν. Σχεδιάζω και σκέφτομαι τις Μάγισσες στο Star, σαλιγκάρια, blogs, μέχρι τι ώρα θα ξενυχτήσω και σήμερα, ταξίδια στο Θιβέτ και σόμπες… Να μη ξεχάσω να βάλω και πλυντήριο.
Υπάρχει άραγε μηχάνημα που μετράει με πόση ταχύτητα και πόσες σκέψεις περνάνε ταυτόχρονα από το μυαλό; (πστ, τα σχέδια)
Δευτέρα αύριο, τρεχάματα… Τρίτη, ΜΠΟΥΧΑΧΑ, Αγίου Βαλεντινοτέτοιου. Η Παγκόσμια ημέρα των Ξενοδοχείων, των ταμειακών, των αρκουδακίων, των γλυκών κτλ..(κορόιδευε ζώον! Αφου και’συ έχεις αγοράσει αρκουδάκια με καρδούλες και άλλες αηδιούλες. Και τι κατάλαβα; )Αν είναι να αγοράσει κανείς κάτι, ας πάρει εσώρουχα για να μη πάνε και άχρηστα – λέμε τώρα… (που να τα δεί ο άλλος στα σκοτάδια ή μέσα στον ενθουσιασμό του αλλά τέλοσπάντων). Άκου τώρα, μέρα αγάπης! Φαντάσου πόσο τη χρειαζόμαστε για να την έχουμε επιβάλλει τοιουτοτρόπος! Εμ βέβαια, εδώ ξεχνάμε να φάμε (αλήθεια εσείς τι φάγατε σήμερα;;), το νού μας στις τρυφερότητες θα τον έχουμε; Έτσι για να μάθουμε λοιπόν, τον γιορτάζουμε μια μέρα ολόκληρη και 2 εβδομάδες πριν (πστ, τα σχέδια!).
Σκοτείνιασε… θα βγεί και το φεγγάρι τώρα, αυτό που φταίει για όλα… (ΠΣΤ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΛΕΜΕ!)

Οι πιπεριές

Είναι μέρες (καννα 2 εβδομάδες) που έχω στήσει τις πιπεριές για να τις ζωγραφίσω.
Και πράγματι ξεκίνησα.. και μετά απο καμιά ώρα περίπου σταμάτησα για να συνεχίσω την επόμενη μέρα. Την επόμενη μέρα λοιπόν έρχετε η οικιακή βοηθός.. και εκεί που μαζεύει γενικότερα, πέρνει και 2 λεμόνια που είχα παρατήσει σε μια καρέκλα (στη προσπάθεια να φτιάξω άλλη σύνθεση), και μου κάνει εικαστική παρέμβαση στη σύνθεση με τις πιπεριές.... Κουλουβάχατα... Φεύγει η "βοηθός", πάω να ζωγραφίσω και μένω κάγκελο! Τι να πεις.
Τα παράτησα, οι πιπεριές σταφίδιασαν, σα γριές γινήκανε, τα λεμόνια χαχανίζανε και κοροιδεύανε, μέχρι σήμερα που το ξανάπιασα πάλι. Οκ.., οι αναλογίες δεν είναι αυτές που ήταν, τα χρώματα παν για να'ρθουν, αλλα τουλάχιστον μπορώ να βλέπω το καβαλέτο τώρα χωρίς να με πιάνει υστερία! Θα το γυρίσω σε εξπρεσσιονιστικό και θα βγεί κουκλίτσα.

2.2.06

Sudan

Αυτή η εικόνα με στοιχειώνει... Ένα παιδί και ο θάνατος. Και πόσα δε πεθαίνουν καθημερινά; Οι παγκόσμιες οργανώσεις τύπου Unisef, μόνο ανθρωποκεντρικές δεν είναι, το 80% των χρημάτων που λαμβάνονται "χάνεται" κάπου στο δρόμο, το υπόλοιπο κουτσουρεμένο φτάνει με όποια μορφή, στις ταλαιπωριμένες και καταδικασμένες ψυχές. Στο κοριτσάκι στη φωτογραφία επάνω, πότε δεν έφτασε...

27.1.06

Φύγε'συ, έλα'συ!


Στην αλλαγή του χρόνου, του είπα «Φύγε και να μη ξανάρθεις»..
Έφυγε λοιπόν, με το κεφάλι κάτω και τη βαλίτσα γεμάτη από μπαγάζια που μόνο κατάθλίψη, άγχος, μελαγχολία, απογοήτευση και αδιέξοδα μου έφεραν. Τα πακέταρα όλα και τα έδωσα πίσω για να μην υπάρχει τίποτα που να μου τα θυμίζει και τίποτα που να τα φέρει πίσω.
Από τότε περιμένω. Όπως όταν αναπνέεις, υπάρχει ένα μικρό κενό ανάμεσα στην εισπνοή και την εκπνοή. Σε αυτό το κενό βρισκόμουνα.
Και σήμερα, ο τροχός άρχισε να γυρίζει…
Οι αλλαγές ήρθανε, αυτός ο χρόνος έχει ήδη αρχίσει να εκπληρώνει τις υποσχέσεις του και να αποκαθιστά τις ζημιές του προηγούμενου.
Μπορεί να είναι ο Δίας που περνάει από το ζώδιο μου.. μπορεί να είναι η βεβαιότητα και η πίστη μου, ένα είναι όμως σίγουρο: Αυτός ο χρόνος δε θα είναι σα κανέναν άλλον!

"Τι έχεις στο ντουλάπι σου;"...


...ρώτησε η KV σε προηγούμενο ποστ.
Μια πολύ καλή ερώτηση. Θα μπορούσε κανείς να σε ψυχογραφήσει -λέμε τώρα- απο το τι έχεις στα ντουλάπια σου!
Πολύ συνοπτικά, επειδή βιάζομαι και δε μπορώ να μη το ποστάρω γιατί αυτή η ερώτηση μου τριβελίζει το μυαλό εδώ και 3 ώρες..., άνοιξα τα ντουλάπια της κουζίνας και βρήκα τσάια.. ΠΟΛΛΑ! Μαύρα, πράσσινα, κόκκινα, άσπρα..με λεμόνι, με μήλο και κανέλα, βιολογικά και μη. Βότανα πάσης φύσεως - έχω ξεχάσει πια τι έχω. Ρύζια.. επίσης ΠΟΛΛΑ! Μπαχαρικά, ήμαρτον. Ίσα με 30 και λίγα λέω, διαφορετικά μπουκαλάκια. Γενικώς μπουκάλια, μπουκαλάκια, μπουκάλες.. με διάφορα μέσα. Τα ντουλάπια μου ειναι τιγκαρισμένα και αυτό είναι ένα διαρκές πρόβλημα.
ουφ! ορίστε, τα είπα (παω να δω τώρα αν αδειάσανε καθόλου τα ντουλάπια)

26.1.06

ΑΥΤΟ είναι χιόνι!


Απο το www.strangecosmos.com

Εγώ και ο μανάβης

Κάθε βράδυ η ίδια σκέψη: Να μη ξεχάσω αύριο το πρωί να πάω στο μανάβη με τα εισαγόμενα να πάρω πιπεριές πολύχρωμες από αυτές που ζυγίζουν ένα κιλό η μία, κανένα φρουτάκι όμορφο, μεγάλο και μπιρμπιλοτό, καννα ζαρζαβατικό αγνώστου προελεύσεως, όλα βέβαια με μπόλικες ορμόνες.
The bigger, the better. Όχι, μη φανταστείτε ότι είναι προς βρώσην! Είπαμε, εγώ μόνο βιολογικά με τη βούλα…
Χρωστάω 2 πινακάκια στη κουμπάρα βλέπετε… για τη κουζίνα της. Να μαγειρεύει και να με σκέφτεται! Από τον Αύγουστο αυτό. Ακόμα να αξιωθώ.
Φεύγει η μέρα.. τι φεύγει δλδ, τρέχει και όποιος τη φτάσει και κατά τις 10.00 το βράδυ αρχίζει ο «ελεύθερος» χρόνος, μέχρι τις 1..2..3 αναλόγως.
Και πάλι η ίδια σκέψη .. ο μανάβης!
Λογικό να μην υπάρχει η διάθεση και η έμπνευση από τη μια. Εκνευριστικό και αποθαρρυντικό από την άλλη. Τόσα χαπάκια βγάζουν .. δε φτιάχνουνε και ένα inflatable χάπι που θα σε παίρνει από το χεράκι, θα σε καθίζει μπροστά από το καβαλέτο, θα σου κρατάει και τα χρώματα;; Άντε και αν δε παίρνεις χαμπάρι, θα ρίχνει και καμιά κλωτσιά.

Τι είπαμε; Α, ναι, μανάβης αύριο…

19.1.06

Απόκριες με τη Καμηλοπάρδαλη!



.."Η καμηλοπάρδαλη έχει αποθημένα. Όταν ήταν στο σχολείο δε την άφησαν οι γονείς της να εκπληρώσει το όνειρο της, να γίνει μαζορέτα! Δεν ήταν βλέπετε, "καθώς πρέπει", μια κόρη ΜεγαλοΚαμηλοπάρδαλης, να χοροπηδάει με πον πον. Το κουρκουμπίνι, συμπάσχοντας στο τραγικό βίωμα των βάναυσων, στερημένων (και καθηστερημένων) παιδικών χρόνων της καμηλοπάρδαλης, που άφησαν σημάδια ανεξίτηλα, πετάχτηκε μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα. Στο δρόμο βρήκε αυτη την πανέμορφη στολή μαζορέτας που έπεσε απο ένα διερχόμενο Concort(ή αλλιώς ψονψορτ!). Ο περιπτεράς ησχυρίζεται ότι άκουσε τον πιλότο να φτερνίζεται την ώρα που το υπερηχιτικό ψόνψορτ περνούσε πάνω απο το περίπτερο του. Τότε αυτό (το ψονψορτ) έκανε μια βουτιά, οι μισοί επιβάτες πάθανε εγκεφαλικό, οι άλλοι μισοί συγκοπή και η στολή μαζορέτας, διακρινόμενη πάντα απο την ψυχραιμία της, πήδηξε απο τη μπουκαπόρτα.."
Έτσι, το όνειρο της γκαμηλοπάρδαλης έγινε πραγματικότητα... και τώρα θα την ανέχομαι με πονπον μέχρι το Πάσχα.

11.1.06

Ζητείται ...

...μάντης για να μου βρεί τα χαμένα εδώ και ενάμιση μήνα κλειδιά του αυτοκινήτου μου. Καινούργια παρήγγειλα στην αντιπροσωπεία, τα έχω, μένει τώρα να έρθει "γερανός" να παει το αμάξι συνεργείο και να προγραμματιστούν τα κλειδιά (imobilizer) ..σιχτήρ..
μα να έχω φάει τον κόσμο! και στην αστυνομία πήγα μπας και μου πέσανε. Τίποτα. Στο ψυγείο. Τίποτα. Κάτω απο καναπέδες, κρεββάτια, τούαλέτες. Τίποτα. Μέσα σε τσέπη, ούτε. Και δεν είναι να πεις οτι είμαι ανθρωπος που χάνω πράγματα.
Τωρα πια είναι θέμα αξιοπρέπειας και εγωισμού να τα βρώ!

6.1.06

Γλώσσα λαδορίγανη!

(Για τη rodia
Συνταγούλα very εύκολη και very απλούστατη και μη με παρεξηγήσετε, δε συναγωνίζομαι επ'ουδενή τρόπο τον Αθήναιο! (εκτός αν ζωγραφίζει!)

θα χρειαστούμε:
Μερικά φιλετάκια γλώσσας (τα πέρνω κατεψυγμένα απο τον ψαρά η το σούπερ μάρκετ)
..ή καλύτερα, φιλέτα πέρκας τα οποία είναι πιο παχυά και για κάποιους πιο γευστικά.
ρίγανη
αλάτι, πιπέρι (χρησιμοποιώ βιολογικό αλάτι με βότανα και φυσικό ακατέργαστο αλάτι -βιολογικό και αυτό)
λίγο λάδι και μια ιδέα νεράκι

Βάζετε λίγο λάδι στο πυρέξ ή στο ταψί που θα χρησιμοποιήσετε, απλώνετε τα φιλέτα, αλατοπιπερώνετε και ριγανίζετε και απο τις δύο πλευρές -και βεβαιωθείτε οτι το λαδάκι έχει αλειφτεί και στις δύο πλευρές των φιλέτων. Προσθέτετε λιγάκι νερό, για να μη ξεραθεί το ψαράκι, προθερμαίνετε φούρνο και ψήνετε για περίπου 20 λεπτά.

Σερβίρετε με ψιλοκομμένο μαιντανό on top και αναλόγως τα γούστα, λίγο λεμόνι. Αναδυκνύεται όλη η γέυση του ψαριού, και με τα μπαχαρικά απο το αλάτι, δε χρειάζετε καν το λεμόνι.
Συνοδέψτε με ρυζάκι (κι'αυτό βιολογικό!) :)
Bon appétit!

Θεοφάνεια

Θεοφάνια σήμερα, ωραία μέρα, είπα και΄γω να βγάλω έξω τη καμηλοπάρδαλη να πάρει αέρα, να δει και το σταυρό που πετάει ο παπάς στη θάλασσα και τρέχουν οι χειμερινοί κολυμβητές να τον πιάσουν. Περασμένες 10 ήμουνα κάτω. Άργησα! είπα ..αλλά ο κόσμος μαζευότανε.. Μπας και ο κόσμος βλέπει τον άλλο κόσμο που είναι μαζεμένος και μαζεύεται και αυτός; Κάτι σαν το ανέκδοτο που κοιτάει ένας πάνω, έρχεται κιάλλος και κοιτάει πάνω και μετά από ένα 10λεπτο έχει μαζευτεί ένα μπούγιο και όλοι κοιτάνε πάνω. Τι κοιτάνε, ούτε που ξέρουνε!
Όσο περνούσε η ώρα, τόσο η κοσμοπλημμύρα αυξανότανε. Ηλικιωμένοι σινιαρισμένοι, οι γριούλες με το δίποντο τακουνάκι που με κάθε βήμα το πόδι στράβωνε και'γω ίδρωνα! Τώρα θα το στραμπουλίξει! Τώρα θα πέσει!
Γυναίκες με το 10ποντο τακούνι που πηδάγανε από την εξέδρα του Μπάτη κάτω στη παραλία για να έχουνε καλύτερη ορατότητα (και σιγά μη βλέπανε τίποτα ούτος ή άλλως -μόνο η καμηλοπάρδαλη θα έβλεπε). Πάει 11 η ώρα και ξαφνικά αισθάνομαι το έδαφος να τραντάζει. Γυρνάω και βλέπω ένα κοπάδι καλοντυμένων με επίκεντρο αστραφτερές κελεμπίες που σιγανομουρμουράγανε κάτι που θύμιζε ψαλμωδία. Ωπ! Καλά ξυπνητούρια! είπα και πήρα βαθιά εισπνοή από ένα σύννεφο έντονου aftershave, που πέρασε από τη μύτη μου, καθώς οι παπάδες και το υπόλοιπο
καλοντυμένο κοπάδι πέρναγε από μπροστά μου. Πάνω στη Ποσειδώνος, τα κάγκελα είχανε γείρει από τα κουστούμια, μερικά τρέχανε κιόλας καταμεσής της παραλίας για να πιάσουν θέση στην ακρογιαλιά. Εκεί να δεις το λουστρινάκι να γεμίζει χαραγματιές από την άμμο. Τα γούνινα παλτουδάκια να σούρνονται κάτω και να μαζεύουνε τα σκουπίδια. Ο κουλουράς να πουλάει περσινά κουλούρια και η μπαλονού να παίρνει 5 εύρο για ένα μικρό μπαλόνι ... Τελικά, έχασα κάθε ενδιαφέρον για το σταυρό και τους χειμερινούς κολυμβητές που ούτος η άλλως κάθε μέρα τους βλέπω - και σιγά το χειμώνα δλδ- και άρχισα να παρακολουθώ το κόσμο. Μα καλά, κομμωτήριο πήγανε όλες για χάρη των Θεοφανίων;;
Τα συνολάκια ήταν όμως το κάτι απίστευτο. Ευκαιρία βρίσκει ο Έλληνας να δειχτεί! Τι, μόνο μια φορά το χρόνο, κάθε Πρωτοχρονιά, άντε και κάθε Χριστούγεννα, θα καλοντύνεται;; Και να πηγαίνουν χαράμι τόσα λεφτά στις μπουτίκ; Οι παππούδες και οι γιαγιούλες μυρίζανε ναφθαλίνη και Μυρτώ. Οι άντρες με τα κουστούμια τους και τα καλά παλτά τους ψηλώσανε ένα πόντο παραπάνω. Μέχρι και τα hi-ντιζαινάτα παιδικά καρότσια βγάλανε. Ναι, αυτά είναι για "καλές" περιπτώσεις γιατί τις καθημερινές σου βγάζουν το λάδι, ειδικά τα τρίροδα. Που ενώ είναι ότι πρέπει για τους άθλιους δρόμους μας και τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια, δεν χωράνε ΠΟΥΘΕΝΑ! Θα πρέπει να έχεις τεράστιο ασανσέρ ή να μένεις σε μονοκατοικία. Και όταν θέλεις να περάσεις από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο (λέμε τώρα!, γιατί συνήθως στο δρόμο κυκλοφορούν τα καροτσάκια και τα μωράκια απλούστατα γιατί -αν και επικίνδυνο- δε γίνεται διαφορετικά), πρέπει λοιπόν να βρεις το κατάλληλο κενό ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που να χωράει να περάσεις.
Θεοφάνια λοιπόν, τα κουστουμάκια και τα συνολάκια με την τακουνάρα και το πλαστικό μπουκαλάκι στο χέρι με τον αγιασμό. Αυτό τους έλλειπε. Σάμπως ξέρουν τι να το κάνουν; Το βάζουν σ'ενα ντουλάπι μαζί με την υπόλοιπη συλλογή αγιασμών από πέρυσι, πρόπερσι. Έτσι, για να πούμε ότι πήραμε.
Έχουμε χάσει το νόημα. Το κουρκουμπίνι κοίταζε το τακούνι της διπλανής (γιαυτό άλλωστε εκείνη τα φορούσε ε!). Οι χριστιανικές εορτές, άσχετα με τα πιστεύω μου ή του καθενός, γινήκανε αργίες. Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
Του Αϊ Γιάννη και αύριο, μεγάλη η Χάρη του, και να σας χαιρόμαστε όλους του Ιωάννηδες και τις Ιωάννες. Και μετά; Προετοιμασία για το Πάσχα! Κιάλλες αργίες, κιάλλες κραιπάλες, κιάλλα κουστουμάκια!