27.1.06

Φύγε'συ, έλα'συ!


Στην αλλαγή του χρόνου, του είπα «Φύγε και να μη ξανάρθεις»..
Έφυγε λοιπόν, με το κεφάλι κάτω και τη βαλίτσα γεμάτη από μπαγάζια που μόνο κατάθλίψη, άγχος, μελαγχολία, απογοήτευση και αδιέξοδα μου έφεραν. Τα πακέταρα όλα και τα έδωσα πίσω για να μην υπάρχει τίποτα που να μου τα θυμίζει και τίποτα που να τα φέρει πίσω.
Από τότε περιμένω. Όπως όταν αναπνέεις, υπάρχει ένα μικρό κενό ανάμεσα στην εισπνοή και την εκπνοή. Σε αυτό το κενό βρισκόμουνα.
Και σήμερα, ο τροχός άρχισε να γυρίζει…
Οι αλλαγές ήρθανε, αυτός ο χρόνος έχει ήδη αρχίσει να εκπληρώνει τις υποσχέσεις του και να αποκαθιστά τις ζημιές του προηγούμενου.
Μπορεί να είναι ο Δίας που περνάει από το ζώδιο μου.. μπορεί να είναι η βεβαιότητα και η πίστη μου, ένα είναι όμως σίγουρο: Αυτός ο χρόνος δε θα είναι σα κανέναν άλλον!

"Τι έχεις στο ντουλάπι σου;"...


...ρώτησε η KV σε προηγούμενο ποστ.
Μια πολύ καλή ερώτηση. Θα μπορούσε κανείς να σε ψυχογραφήσει -λέμε τώρα- απο το τι έχεις στα ντουλάπια σου!
Πολύ συνοπτικά, επειδή βιάζομαι και δε μπορώ να μη το ποστάρω γιατί αυτή η ερώτηση μου τριβελίζει το μυαλό εδώ και 3 ώρες..., άνοιξα τα ντουλάπια της κουζίνας και βρήκα τσάια.. ΠΟΛΛΑ! Μαύρα, πράσσινα, κόκκινα, άσπρα..με λεμόνι, με μήλο και κανέλα, βιολογικά και μη. Βότανα πάσης φύσεως - έχω ξεχάσει πια τι έχω. Ρύζια.. επίσης ΠΟΛΛΑ! Μπαχαρικά, ήμαρτον. Ίσα με 30 και λίγα λέω, διαφορετικά μπουκαλάκια. Γενικώς μπουκάλια, μπουκαλάκια, μπουκάλες.. με διάφορα μέσα. Τα ντουλάπια μου ειναι τιγκαρισμένα και αυτό είναι ένα διαρκές πρόβλημα.
ουφ! ορίστε, τα είπα (παω να δω τώρα αν αδειάσανε καθόλου τα ντουλάπια)

26.1.06

ΑΥΤΟ είναι χιόνι!


Απο το www.strangecosmos.com

Εγώ και ο μανάβης

Κάθε βράδυ η ίδια σκέψη: Να μη ξεχάσω αύριο το πρωί να πάω στο μανάβη με τα εισαγόμενα να πάρω πιπεριές πολύχρωμες από αυτές που ζυγίζουν ένα κιλό η μία, κανένα φρουτάκι όμορφο, μεγάλο και μπιρμπιλοτό, καννα ζαρζαβατικό αγνώστου προελεύσεως, όλα βέβαια με μπόλικες ορμόνες.
The bigger, the better. Όχι, μη φανταστείτε ότι είναι προς βρώσην! Είπαμε, εγώ μόνο βιολογικά με τη βούλα…
Χρωστάω 2 πινακάκια στη κουμπάρα βλέπετε… για τη κουζίνα της. Να μαγειρεύει και να με σκέφτεται! Από τον Αύγουστο αυτό. Ακόμα να αξιωθώ.
Φεύγει η μέρα.. τι φεύγει δλδ, τρέχει και όποιος τη φτάσει και κατά τις 10.00 το βράδυ αρχίζει ο «ελεύθερος» χρόνος, μέχρι τις 1..2..3 αναλόγως.
Και πάλι η ίδια σκέψη .. ο μανάβης!
Λογικό να μην υπάρχει η διάθεση και η έμπνευση από τη μια. Εκνευριστικό και αποθαρρυντικό από την άλλη. Τόσα χαπάκια βγάζουν .. δε φτιάχνουνε και ένα inflatable χάπι που θα σε παίρνει από το χεράκι, θα σε καθίζει μπροστά από το καβαλέτο, θα σου κρατάει και τα χρώματα;; Άντε και αν δε παίρνεις χαμπάρι, θα ρίχνει και καμιά κλωτσιά.

Τι είπαμε; Α, ναι, μανάβης αύριο…

19.1.06

Απόκριες με τη Καμηλοπάρδαλη!



.."Η καμηλοπάρδαλη έχει αποθημένα. Όταν ήταν στο σχολείο δε την άφησαν οι γονείς της να εκπληρώσει το όνειρο της, να γίνει μαζορέτα! Δεν ήταν βλέπετε, "καθώς πρέπει", μια κόρη ΜεγαλοΚαμηλοπάρδαλης, να χοροπηδάει με πον πον. Το κουρκουμπίνι, συμπάσχοντας στο τραγικό βίωμα των βάναυσων, στερημένων (και καθηστερημένων) παιδικών χρόνων της καμηλοπάρδαλης, που άφησαν σημάδια ανεξίτηλα, πετάχτηκε μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα. Στο δρόμο βρήκε αυτη την πανέμορφη στολή μαζορέτας που έπεσε απο ένα διερχόμενο Concort(ή αλλιώς ψονψορτ!). Ο περιπτεράς ησχυρίζεται ότι άκουσε τον πιλότο να φτερνίζεται την ώρα που το υπερηχιτικό ψόνψορτ περνούσε πάνω απο το περίπτερο του. Τότε αυτό (το ψονψορτ) έκανε μια βουτιά, οι μισοί επιβάτες πάθανε εγκεφαλικό, οι άλλοι μισοί συγκοπή και η στολή μαζορέτας, διακρινόμενη πάντα απο την ψυχραιμία της, πήδηξε απο τη μπουκαπόρτα.."
Έτσι, το όνειρο της γκαμηλοπάρδαλης έγινε πραγματικότητα... και τώρα θα την ανέχομαι με πονπον μέχρι το Πάσχα.

11.1.06

Ζητείται ...

...μάντης για να μου βρεί τα χαμένα εδώ και ενάμιση μήνα κλειδιά του αυτοκινήτου μου. Καινούργια παρήγγειλα στην αντιπροσωπεία, τα έχω, μένει τώρα να έρθει "γερανός" να παει το αμάξι συνεργείο και να προγραμματιστούν τα κλειδιά (imobilizer) ..σιχτήρ..
μα να έχω φάει τον κόσμο! και στην αστυνομία πήγα μπας και μου πέσανε. Τίποτα. Στο ψυγείο. Τίποτα. Κάτω απο καναπέδες, κρεββάτια, τούαλέτες. Τίποτα. Μέσα σε τσέπη, ούτε. Και δεν είναι να πεις οτι είμαι ανθρωπος που χάνω πράγματα.
Τωρα πια είναι θέμα αξιοπρέπειας και εγωισμού να τα βρώ!

6.1.06

Γλώσσα λαδορίγανη!

(Για τη rodia
Συνταγούλα very εύκολη και very απλούστατη και μη με παρεξηγήσετε, δε συναγωνίζομαι επ'ουδενή τρόπο τον Αθήναιο! (εκτός αν ζωγραφίζει!)

θα χρειαστούμε:
Μερικά φιλετάκια γλώσσας (τα πέρνω κατεψυγμένα απο τον ψαρά η το σούπερ μάρκετ)
..ή καλύτερα, φιλέτα πέρκας τα οποία είναι πιο παχυά και για κάποιους πιο γευστικά.
ρίγανη
αλάτι, πιπέρι (χρησιμοποιώ βιολογικό αλάτι με βότανα και φυσικό ακατέργαστο αλάτι -βιολογικό και αυτό)
λίγο λάδι και μια ιδέα νεράκι

Βάζετε λίγο λάδι στο πυρέξ ή στο ταψί που θα χρησιμοποιήσετε, απλώνετε τα φιλέτα, αλατοπιπερώνετε και ριγανίζετε και απο τις δύο πλευρές -και βεβαιωθείτε οτι το λαδάκι έχει αλειφτεί και στις δύο πλευρές των φιλέτων. Προσθέτετε λιγάκι νερό, για να μη ξεραθεί το ψαράκι, προθερμαίνετε φούρνο και ψήνετε για περίπου 20 λεπτά.

Σερβίρετε με ψιλοκομμένο μαιντανό on top και αναλόγως τα γούστα, λίγο λεμόνι. Αναδυκνύεται όλη η γέυση του ψαριού, και με τα μπαχαρικά απο το αλάτι, δε χρειάζετε καν το λεμόνι.
Συνοδέψτε με ρυζάκι (κι'αυτό βιολογικό!) :)
Bon appétit!

Θεοφάνεια

Θεοφάνια σήμερα, ωραία μέρα, είπα και΄γω να βγάλω έξω τη καμηλοπάρδαλη να πάρει αέρα, να δει και το σταυρό που πετάει ο παπάς στη θάλασσα και τρέχουν οι χειμερινοί κολυμβητές να τον πιάσουν. Περασμένες 10 ήμουνα κάτω. Άργησα! είπα ..αλλά ο κόσμος μαζευότανε.. Μπας και ο κόσμος βλέπει τον άλλο κόσμο που είναι μαζεμένος και μαζεύεται και αυτός; Κάτι σαν το ανέκδοτο που κοιτάει ένας πάνω, έρχεται κιάλλος και κοιτάει πάνω και μετά από ένα 10λεπτο έχει μαζευτεί ένα μπούγιο και όλοι κοιτάνε πάνω. Τι κοιτάνε, ούτε που ξέρουνε!
Όσο περνούσε η ώρα, τόσο η κοσμοπλημμύρα αυξανότανε. Ηλικιωμένοι σινιαρισμένοι, οι γριούλες με το δίποντο τακουνάκι που με κάθε βήμα το πόδι στράβωνε και'γω ίδρωνα! Τώρα θα το στραμπουλίξει! Τώρα θα πέσει!
Γυναίκες με το 10ποντο τακούνι που πηδάγανε από την εξέδρα του Μπάτη κάτω στη παραλία για να έχουνε καλύτερη ορατότητα (και σιγά μη βλέπανε τίποτα ούτος ή άλλως -μόνο η καμηλοπάρδαλη θα έβλεπε). Πάει 11 η ώρα και ξαφνικά αισθάνομαι το έδαφος να τραντάζει. Γυρνάω και βλέπω ένα κοπάδι καλοντυμένων με επίκεντρο αστραφτερές κελεμπίες που σιγανομουρμουράγανε κάτι που θύμιζε ψαλμωδία. Ωπ! Καλά ξυπνητούρια! είπα και πήρα βαθιά εισπνοή από ένα σύννεφο έντονου aftershave, που πέρασε από τη μύτη μου, καθώς οι παπάδες και το υπόλοιπο
καλοντυμένο κοπάδι πέρναγε από μπροστά μου. Πάνω στη Ποσειδώνος, τα κάγκελα είχανε γείρει από τα κουστούμια, μερικά τρέχανε κιόλας καταμεσής της παραλίας για να πιάσουν θέση στην ακρογιαλιά. Εκεί να δεις το λουστρινάκι να γεμίζει χαραγματιές από την άμμο. Τα γούνινα παλτουδάκια να σούρνονται κάτω και να μαζεύουνε τα σκουπίδια. Ο κουλουράς να πουλάει περσινά κουλούρια και η μπαλονού να παίρνει 5 εύρο για ένα μικρό μπαλόνι ... Τελικά, έχασα κάθε ενδιαφέρον για το σταυρό και τους χειμερινούς κολυμβητές που ούτος η άλλως κάθε μέρα τους βλέπω - και σιγά το χειμώνα δλδ- και άρχισα να παρακολουθώ το κόσμο. Μα καλά, κομμωτήριο πήγανε όλες για χάρη των Θεοφανίων;;
Τα συνολάκια ήταν όμως το κάτι απίστευτο. Ευκαιρία βρίσκει ο Έλληνας να δειχτεί! Τι, μόνο μια φορά το χρόνο, κάθε Πρωτοχρονιά, άντε και κάθε Χριστούγεννα, θα καλοντύνεται;; Και να πηγαίνουν χαράμι τόσα λεφτά στις μπουτίκ; Οι παππούδες και οι γιαγιούλες μυρίζανε ναφθαλίνη και Μυρτώ. Οι άντρες με τα κουστούμια τους και τα καλά παλτά τους ψηλώσανε ένα πόντο παραπάνω. Μέχρι και τα hi-ντιζαινάτα παιδικά καρότσια βγάλανε. Ναι, αυτά είναι για "καλές" περιπτώσεις γιατί τις καθημερινές σου βγάζουν το λάδι, ειδικά τα τρίροδα. Που ενώ είναι ότι πρέπει για τους άθλιους δρόμους μας και τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια, δεν χωράνε ΠΟΥΘΕΝΑ! Θα πρέπει να έχεις τεράστιο ασανσέρ ή να μένεις σε μονοκατοικία. Και όταν θέλεις να περάσεις από πεζοδρόμιο σε πεζοδρόμιο (λέμε τώρα!, γιατί συνήθως στο δρόμο κυκλοφορούν τα καροτσάκια και τα μωράκια απλούστατα γιατί -αν και επικίνδυνο- δε γίνεται διαφορετικά), πρέπει λοιπόν να βρεις το κατάλληλο κενό ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που να χωράει να περάσεις.
Θεοφάνια λοιπόν, τα κουστουμάκια και τα συνολάκια με την τακουνάρα και το πλαστικό μπουκαλάκι στο χέρι με τον αγιασμό. Αυτό τους έλλειπε. Σάμπως ξέρουν τι να το κάνουν; Το βάζουν σ'ενα ντουλάπι μαζί με την υπόλοιπη συλλογή αγιασμών από πέρυσι, πρόπερσι. Έτσι, για να πούμε ότι πήραμε.
Έχουμε χάσει το νόημα. Το κουρκουμπίνι κοίταζε το τακούνι της διπλανής (γιαυτό άλλωστε εκείνη τα φορούσε ε!). Οι χριστιανικές εορτές, άσχετα με τα πιστεύω μου ή του καθενός, γινήκανε αργίες. Η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
Του Αϊ Γιάννη και αύριο, μεγάλη η Χάρη του, και να σας χαιρόμαστε όλους του Ιωάννηδες και τις Ιωάννες. Και μετά; Προετοιμασία για το Πάσχα! Κιάλλες αργίες, κιάλλες κραιπάλες, κιάλλα κουστουμάκια!

5.1.06

Ρόδο της Ιεριχούς


Ένα φυτό με προσωπικότητα! Απλό έως άσχημο, δε σου κάνει καμία ιδιαίτερη εντύπωση μέχρι να μάθεις περί τίνος πρόκειται.
Το συναντά κανείς στις ερήμους της Βόρειου Αφρικής, στη Συρία, Αραβία και Μεξικό.
Όταν οι συνθήκες για να ευδοκιμήσει το φυτό, δεν είναι πλέον φιλικές (έλλειψη νερού), μαζεύει τις ρίζες του και τα κλαδιά του, γίνετε μια ξερή και άχαρη μπάλα και αφήνεται στον άνεμο. Στο μέρος που θα κατασταλάξει, δε θα βιαστεί να βγάλει ρίζες, παρά θα «ανιχνεύσει» το περιβάλλον και αν είναι ευδόκιμο, θα ριζώσει και θα ανοίξει και πάλι. Αλλιώς θα συνεχίσει το ταξίδι του.
Το πολυτάξιδο αυτό φυτό μπορεί κανείς να το βρει και σε επιλεγμένα ανθοπωλεία της Αθήνας. Μπορείτε να το αγοράσετε ανοιχτό, σε μπολ, ή μόνο του. Να βάλετε ένα μικρό δώρο, τύπου κοσμήματος ή ημιπολύτιμου λίθου, στη καρδιά του φυτού και μετά να το βγάλετε από το νεράκι του για να ξεραθεί και να «μαζέψει». Το προσφέρεται και ο παραλήπτης αφού το βάλει σε νερό και το Ρόδο ανοίξει, θα ανακαλύψει την έκπληξη. Μη φανταστείτε ότι μπορείτε να το «ανοιγοκλείνετε» 5 φορές το μήνα βέβαια! Μια εβδομάδα θέλει για να ξεραθεί τελείως, κάπου άλλη μια για να ανοίξει και να πρασινίσει και 30 μέρες «διάλειμμα» πριν το ξεράνετε πάλι. Αναλυτικές οδηγίες όμως θα σας δώσει ο ανθοπώλης.

Το Ρόδο της Ιεριχούς το χρησιμοποιούνε στο Μεξικό ως διουρητικό. Χρησιμοποιείται επίσης σε τελετές voodoo για τύχη, λεφτά και αγάπη.
Λένε πως όταν κάποιος το μεταφέρει, απορροφά την αρνητική ενέργεια. Το ίδιο ισχύει και για το σπίτι που το φιλοξενεί.
«Αποτελεί φυσικό ιονιστή και απορροφά τον καπνό από τα τσιγάρα, όπως και την ακτινοβολία της τηλεόρασης, του υπολογιστή κτλ. Το νερό στο οποίο θα βουτήξουμε το ξηρό ρόδο, ώστε να ανοίξει, ανακουφίζει από δερματικές παθήσεις, όπως κνησμός, εκζέματα, κοκκινίλες κλπ.όταν το φέρουμε σε απευθείας επαφή με το δέρμα. Το φυτό θεωρείται γενικά σύμβολο εξαιρετικής καλοτυχίας, ενώ μάλιστα λέγεται ότι η ευχή που θα κάνεις κάθε φορά που το ανοίγεις, πραγματοποιείται. Κλειστό τοποθετείται σε ντουλάπες γιατί είναι σκοροκτόνο.