Ο έρωτας ενός κουρκουμπινίου!

Αφιερωμένο στο μικρό μαλλιαρό φίλο του alombar42. Η ιστορία συνεχίζεται απο εδώ και πρέπει να τη διαβάσετε για να μπείτε στο νόημα! :)
----------------

Ένα μικρό κουρκουμπίνι, μέσα στο ατελείωτο ταξίδι του ανάμεσα στις ρόδες αυτοκινήτων, υπονόμους, τροχονόμους, παρανόμους, κοντοστέκεται μια στιγμή σα να το χτύπησε η πινακίδα του STOP του απέναντι πεζοδρομίου όταν έπεσε πάνω της ένας ελέφαντας με μοτοσακό.

...Βρέχει;
Το κουρκουμπίνι κοιτάζει ψηλά και αντικρίζει μια μαύρη σκιά. Μα τι..;
Ο ήλιος λάμπει, η σκιά κινείται νευρικά και άτσαλα ώσπου τελικά διακρίνονται τα χαρακτηριστικά της.
Μα είναι ... είναι.... Ο ΑΡΗΣ!
Η καρδιά του κουρκουμπινίου άρχισε να χτυπάει τρελά σα παρανοικό ξυπνητήρι, το ίδιο χοροπήδαγε πάνω κάτω και φώναζε "ΣΑΑΑΑΑΑΚΗΗΗΗ" ...οχι, "ΑΑΑΑΑΡΗΗΗΗΗ, ΜΙΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΜΑΣ ΚΑΤΟΥΡΑΑΑΣ!"
Για μια στιγμή, ο Άρης, αυτό το θεικό πλάσμα με το γυαλιστερό τρίχωμα, τα μπιρμπιλοτά μάτια και το αυτί μαρουλόφυλλο, γυρίζει τη μουσούδα του προς το κουρκουμπίνι, το κοιτάει και με μια απότομη κίνηση εξαφανίζεται καθώς ο ιδιοκτήτης του, τον τραβάει φωνάζοντας: "Πάμε Άρη, ΠΑΜΕ! ΑΜΑΝ ΠΙΑ!"

"...σββββββ.."

Ο κόσμος τρέχει, τα πάντα τρέχουν γύρω απο το κουρκουμπίνι και όμως αυτό έχει παγώσει το χρόνο στη μια ελάχιστη στιγμούλα όπου οι ματιές τους συναντηθήκανε..

"...ΣΒΒΒΒΒΒΙΙΙΙΝΝ.."

Ήτανε τόσο κοντά..

"..ΣΒΙΙΙΙΙΙΝ"

Μα τι σκατά κάνει έτσι αναρωτιέται το κουρκουμπίνι καθώς κοιτάει ψηλά για μια ακόμη φορά ... και βλέπει μια καμηλοπάρδαλη να πέφτει πάνω του!

"ΜΠΑΜ!"

Pimpinella anisum

...Ή αλλιώς, Γλυκάνισο. Μη το μπερδέψετε όμως!

Υπάρχουν 3 ήδη γλυκάνισου: Το ανισόδεντρο (κατάγεται απο την Κίνα και θέλει μεγάλη προσοχή στη χρήση του), τον κάρο ή άνισο των Βοσγίων και το γλυκάνισο ανισόφυλλο που ανήκει στην οικογένεια του καρότου (το τελευταίο είναι το ποιο ευρέως διαδεδομένο).
Το γλυκάνισο έχει μεγάλη ομοιότητα με το κώνειο (θυμάστε τι έκανε στον Σωκράτη!). Η διαφορά του με το γλυκάνισο είναι στην μυρωδιά του φυτού και στα λουλούδια του τα οποία σχηματίζουν μπουκέτα και δίνουν καρπούς με σχήμα μικρών αυγών που στο εσωτερικό τους κρύβουν 2 χνουδωτούς σπόρους.

Η καταγωγή του είναι πιθανότατα η Μεσόγειος και η Ανατολή. Στην Ευρώπη αναφέρεται για πρώτη φορά τον 8ο αιώνα και άρχισε να καλλιεργείται μετά τον 16ο αιώνα. Η αρχαία κινέζικη ιατρική κάνει ευρεία χρήση του όπως και η Ινδική. Επίσης πολλές αναφορές έχουν γίνει για το βότανο απο τον Διοσκουρήδη και τον Πλίνιο.

Οι καρποί του γλυκάνισου διεγείρουν όλες τις λειτουργίες του σώματος, ενεργοποιούν τις εκκρίσεις, υποβοηθούν την καρδιά, την αναπνοή, δυναμώνουν τον οργανισμό ώστε να αμύνεται στις αρρώστιες και αυξάνουν την απόδοση των νερυκών κυττάρων - επομένως και του εκγεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Το εκχύλισμα όμως των σπόρων αποτελέι πραγματκό ναρκωτικό άσχετα αν απάυτό φτιάχνουμε το ούζο!

Περίεργα:
-Το γλυκάνισο λειτουργεί ως ερεθιστικό/ναρκωτικό για τους σκύλους (όπως το catnip για τις γάτες!)
-Κάποτε πιστεύανε - δε ξέρω αν το πιστεύουν ακόμα - οτι το γλυκάνισο διώχνει το "κακό μάτι".
-Τα έλαια των καρπών του φυτού λένε οτι είναι ιδανικά για ποντικοπαγίδες - σκοτώνει όμως τα περιστέρια.
-Αν κρεμάσεις σπόρους γλυκάνισου στο προσκέφαλο του κρεββατιού, λένε οτι θα ανακτήσεις τη νιότη σου!
-Αν το βάλεις κάτω απο το μαξιλάρι σου, θα διώξει τους εφιάλτες.

Ειδιότητες:
Αντισιπτικό
Αντισπασμωδικό
Αρωματικό
Διαλύει τα αέρια του στομάχου
Χωνευτικό
Αποχρεμπτικό
Τονωτικό
Μαλακτικό για λοιμωξεις πνευμόνων

Χρησιμοιείτε για:
- την επιλεψία
- να καταστρέφει βακτηρίδια του εντέρου και του στομάχου
- την αυπνία
- γυναικολογικά: την παραγωγή περισσότερου μητρικού γάλακτος κατά τον θηλασμό, να απαλύνει απο κράμπες κατά τη διάρκεια έμμηνου ρύσις, σταθεροποίει επίσης τον κύκλο
- το πετικό σύστημα: στους κολικούς ειδικά των βρεφών, ανοίγει την όρεξη, επιταχύνει τη χώνεψη, στις ναυτίες, καθαρίζει τα έντερα (σε συνδιασμό με άλλα βότανα)

Απορίες

Πόσο πραγματικό είναι το ίντερνετ; Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις. Παρόμοια έγινε και στο blog του alombar πριν κάμποσο καιρό. Αλλά ακόμα αναρωτιέμαι για μερικά πράγματα.
Για πολλούς το νετ (virtual life ας πούμε) αντικαθιστά εν μέρει την "πραγματικότητα" (λάθος ορολογία γιατί όλα είναι πραγματικότητα ακόμα και το νετ αλλά εν απουσία άλλης λέξης ας μείνουμε σ'αυτήν).

Γνωρίζουμε ανθρώπους, κάνουμε τις δημόσιες σχέσεις μας. Κάποιους θα τους συναντήσουμε, κάποιους όχι. Αυτό όμως δε πάει να πει οτι τους μεν τους αισθανόμαστε περισσότερο φίλους απο τους δε. Αναπτύσσονται φιλίες χρόνων με έντονο "δέσιμο" και ας υπάρχει απόσταση χιλιάδων μιλίων. Βρίσκουμε δουλειές, συναλλασόμαστε online, πληρονόμαστε και πληρώνουμε οnline. Γελάμε, κλαίμε, αγαπιόμαστε και κάνουμε sex online.
Λίγα είναι τα πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις στο δύκτιο πλέον. Έχει πλέον αντικαταστήσει κατα πολύ μερικά σημαντικά πράγματα στη ζωή μας. Έχει γίνει η πραγματικότητα μας και η καθημερινότητα μας. Υπάρχει όμως διαχωριστική γραμμή μεταξύ της virtual ζωής και της "πραγματικής"; Υπάρχουν πράγματα που δε θα κάναμε virtually γιατι δε θα τα κάναμε και στη πραγματικότητα;
Ή μήπως βολεύει να κάνουμε το διαχωρισμό "virtual" και "πραγματικής" ζωή, όποτε μας συμφέρει;
Όταν κάνουμε δουλειά μέσω ίντερνετ, μιλάμε με συναδέλφους, διαχειριζόμαστε τον τραπεζικό λογαριασμό και τις μετοχές μας, αγοράζουμε και πληρώνουμε κτλ, τότε δεν είναι virtual. Τότε είναι ΔΟΥΛΕΙΑ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν όμως περνάμε το χρόνο μας chatting ή blogging ή ακόμα και cybersexing, τότε δεν είναι πραγματικότητα. Τότε απλά "παίζουμε" και είναι virtual, λες και δε συμβαίνει σε μας αλλά σε κάποιον τρίτο. Τη διαχωριστική γραμμή - ΑΝ υπάρχει, την χρησιμοποιούμε όταν μας βολεύει, είτε για λόγους "ηθικής", "κάλυψης" ή οτιδήποτε άλλο.

Υπάρχουν κάποιοι ας πούμε άγραφοι κανόνες, οκ, για μερικούς τουλάχιστον, που λένε πχ, "δε θα απατήσω ποτέ το σύντροφο μου", "είναι προσβλητικό για το σύντροφο μου να φλερτάρω" -άλλον εννοείται!. Τώρα όμως γίνεται τόσο εύκολα, ήσυχα και αβίαστα online που ακόμα και όσοι σκεφτόντουσαν τα παραπάνω, ενδίδουν. Ισχύουν άραγε οι άγραφοι κανόνες σ'αυτή την περίπτωση;
Και πόσο άραγε οι νόμοι θα καλύπτουν τέτοιες περιπτώσεις; Πέρνεις διαζύγιο τον/την βρήκες στο κρεβάτι με άλλον. Πέρνεις διαζύγιο γιατί τον/την βρήκες στο pc με άλλον;;
Ή μήπως η "ελευθερία" του ιντερνετ ισοπεδώνει τα πάντα;

Είναι μια υπέροχη μέρα σήμερα!

Είναι μια υπέροχη μέρα σήμερα!
Μπορεί να ξύπνησα στις 5.00 (την πρώτη φορά έστω!), μπορεί να μην έχω βάλει κώλο κάτω απο το πρωί, μπορεί να έχω deadlines σήμερα και έμπνευση μηδέν, μπορεί να έχω ένα σκασμό πράγματα να κάνω, αλλά... Είναι μια υπέροχη μέρα σήμερα!!
Ο ήλιος μας χαιρετάει, ο καιρός μας φλερτάρει, η θάλασσα είναι πανέμορφη εδώ στα Νότια Προάστια και... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το αυτοκινητό μου πέρνει μπρος!!!
Ναι, μετά απο 3 μήνες έχω 2 κλειδιά ΚΑΙ τους κωδικούς τους οποίους, οι άχρηστοι ρέμπελοι της Mega Motors μου τους στείλανε σήμερα μετά απο ... ούτε και'γω θυμάμαι πόσο. Τηλεφώνησα σε άλλο συνεργείο, ήρθε μηχανικός, συγχρόνησε την εγκεφαλάρα της Corsaras μου και είμαστε έτοιμοι .. για το πλυντήριο! Δε μπορείτε να φανταστείτε την απίστευτη βρώμα που έχει πάνω του το μωρό μου.. Σκουπιδοντενεκές είναι. Πευκοβελόνες , αράχνες, διαφημιστικά, κάθε είδους σκουπιδάκι έχει μαζευτεί στις ρόδες που έχουν μείνει στάσιμες για τόσο καιρό. Βροχές, χιόνια, ήλιος.... εκεί. Μόνο ζαρτιέρες δε βρήκα πάνω του.. μέχρι μπαμπακίαση έπιασε.

..."Και έτσι κύλησε η μέρα για το καλό μας κουρκουμπίνι.. όπως κυλάει και αυτό, με έκσταση πάνω στο μέλι. Μάζεψε όλη του τη χαρά, την έκλεισε σ'ενα βάζο και την έβαλε στο ψυγείο για το βράδυ. Τώρα έπρεπε να συγκεντρωθεί γιατί έχει δουλειά να κάνει! Αλλά δε μπορεί μην σκέφτεται με αγωνία τις ώρες που θα περάσουν μόνα τους, τα 2 τους.
Θα την λούσει με νερό και μετά, με ηδονή θα την τρίψει με το σφουγγάρι και το σαπούνι. Θα την στεγνώσει και θα την γεμίσει αρώματα. Μετά θα μπεί μέσα της αργά και απολαυστικά, θα την πάρει σιγά σιγά... και θα σπινιάρουνε απότομα στη Ποσειδώνος! ΓΙΙΙΙΙΙΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!! ΕΜΠΡΟΣ ΚΑΛΟ ΜΟΥ CORSA! θα φωνάξει το κουρκουμπίνι και οι υπόλοιποι θα φάνε την σκόνη τους!"...

Μήπως είναι δικής σας αυτή η μύτη;

Είναι εκνευριστικό πως κάποιες εικόνες απο τα παιδικά σου χρόνια που θα προτιμούσες να ξεχάσεις, μένουν καρφωμένες στο μυαλό σου και πετάγονται ξαφνικά μπροστά σου!
Οχι, δε θα μιλήσω για τραγικά βιώματα...αλλά για παγωμένες μύτες!
Επι δεκαετίας '80 λοιπόν, ήταν πολύ της μόδας τα βίντεο. Αυτά τα άχαρα ορθογώνια κουτιά που "τρώγανε" κασέτες... Είχε φέρει ο μπαμπάς απο ένα ταξίδι του, ένα Sharp πρώτης τάξεως και το τιμάγαμε δεόντος! Η χαρά μου ήταν να πάμε στο βίντεοκλάμπ με τον μπαμπά κάθε 1-2 φορές την εβδομάδα - συνήθως Παρασκευή/Σάββατο για τις ανάλογες προμήθειες, όντας και 2 μας τηλεορασόπληκτοι. Ευτυχώς η συνήθεια με έχει εγκαταλήψει προ πολλού, αλλά έστω και τώρα, άμα τύχει να "¨πέσω" σε έργο χαζεύω σα τον Rainman που κοιτάει το κενό και σκέφτετε πόσο κάνει 4+3. Και ποτέ μα ΠΟΤΕ δε μπορώ να κοιμηθώ κατά τη διάρκεια ταινίας (ούτε διαφημίσεων, ούτε ξενέρωτων σήριαλ), ούτε ξεχνάω ταινία που έχω δει.
Μια μέρα λοιπόν, φεύγουν οι γονείς και μας αφήνουν τα 2 αδέρφια μοναχούλια με τον γάτο που υποτίθετε θα μας επέβλεπε (ήταν μια λέρα αυτός, απαπα.. σιάμ ήταν βέβαια, τι να περιμένει κανείς!) Βρίσκουμε που λέτε κάτι βιντεοταινίες τύπου θρίλερ/τρόμου/μαύρου χιούμορ που είχε νοικιάσει ο μπαμπάς... τι το θέλαμε; Βάζει ο αδερφός την μια. Βρυκόλακες. Εγώ πήρα το μαξιλάρι αγκαλιά. Σε καμιά σκηνή φρίκης έχωνα τη μούρη μου στο μαξιλάρι και έκανα πως βαριόμουνα! Βάζουμε την άλλη .. δε θυμάμαι το θέμα αλλα θυμάμαι έντονα μια σκηνή οπου κάποιοι κάθονται σ'ενα τραπέζι και τρώνε σούπα, και αρχίζουν με κάθε κίνηση να χάνουν και απο ένα αυτί, ένα μάτι, να ξύνονται και να τους πέφτει το δέρμα στη σούπα και τέτοια άλλα όμορφα! (ελπίζω να μη σας κόβω την όρεξη)
Και εκεί που κάποιος ξύνει τη μυτη του, του πέφτει κι'άυτή μέσα στη σούπα.. Ε λοιπόν αυτή η σκηνή της μύτης στη σούπα μου έρχετε κάθε φορά στο μυαλό όταν κάνει πολύ κρύο και η μύτη μου μουδιάζει και παγώνει και ούτε την αισθάνομαι!
Με παρηγορεί όμως η σκέψη οτι απο δω και πέρα όποτε κάνει παγωνιά θα σκέφτεσαι και συ το ίδιο πράγμα!

ΜΠΟΥ!

Σκύλοι vs Καμηλοπάρδαλη

Δε ξέρω αν σας είπα οτι έχω μια καμηλοπάρδαλη (ξέρετε οτι υπάρχουν 7 είδη καμηλοπάρδαλης;!) ...αλλά πολύ θα ήθελα να έχω ένα απλό κοπρίτη σκύλο αντί γι'αυτήν την άχαρη ψιλομύτα.
Να μπαίνω στο σπίτι, κουρασμένο και κατάκοπο κουρκουμπίνι, και αντί να κάθεται η καμηλοπάρδαλη απαθέστατη στην lazyboy και να βαράει το τηλεκοντρόλ, να έρχετε και να πηδάει πάνω μου, να με γεμίζει σάλια και σκυλίλα και τρίχα! Να γεμίζει και το πάτωμα τρίχα και αποτυπώματα απο σπινιαρισμένες σκυλοπατούσες! Ενώ αυτή η κρυόκολη περπατάει με τόση χάρη και ηρεμία που σου έρχεται να την πετάξεις απο το παράθυρο!

Να γευτώ επιτέλους την περιπετεια και να γεμίσω αδρεναλίνη καθώς βγάζω τον κοπρίτη βόλτα! Που για να βγάλεις την καμηλοπάρδαλη πρέπει να πιείς μισο λίτρο καφέ - μη τυχόν και κοιμηθείς στο δρόμο. Άσε που θέλεις και φίμοτρο γιατί τρώει ότι κλαδί βρεί μπροστά της (ότι δέντρο καλύτερα..). Μέχρι να κάνει το ένα βήμα, εσύ έχεις κάνει 10 (πιάνει και την πάρλα με τα σπουργίτια πάνω στα πεύκα! μα τι κακό κι'αυτό!! Έχει μια γλώσσα μισό μέτρο και δε την βάζει μέσα!! μπούρου μπούρου μπούρου μπούρου! )

Ενώ ένας κοπρίτης.. όσο και αν σε έχει καταβάλει η κούραση, θα πρέπει να τον πας βόλτα και τότε θα σου χτυπήσει κόκκινο η πίεση και η αδρεναλίνη! Αμέσως σε συνεφέρει!
Βάζεις το λουρί, ξαπλώνεις και αυτός κάνει όλη τη δουλειά!! Τραβάει το λουρί με σένα απο πίσω, και σε κάνει βόλτα 15 τετράγωνα με δική του αποκλειστικά πρωτοβουλία! "να στρίψουμε εδώ, ας κατουρήσουμε εκεί, και μετά να πάμε στο απέναντι πεζοδρόμιο -χέστ'αυτοκίνητα!" Αμ τι! Ούτε να σκεφτεις, που θα τον πας, τι θα τον κάνεις! Τα κάνει όλα μόνος του και συμφέρει! Και αμα λάχει χώνει και τη μουσούδα του σε κανενός περαστικού τα απόκρυφα, διότι έχει προσωπικότητα και καθόλου τακτ!
Οχι σα τη μουρόχαυλη τη καμηλοπάρδαλη που σε κοιτάει μ'ενα μπλαζέ ύφος και περιμένει σα πρόσκοπος πότε θα περάσουν οοοοοοοοολοι για να περάσει και εκείνη!. Παθητικότατη σας λέω..

Α! το καλύτερο όμως είναι το -συγνώμη- χέσιμο! (είναι και επίκαιρο στα blogs αυτές τις μέρες..) Ο κοπριτάκος παιδι μου, αφου σε σείρει σε όλα τα δέντρα της περιφέρειας θα κατασταλάξει στο ένα και μοναδικό (οκ, μπορεί να είναι και τρία και μοναδικά), δέντρα που θα φιλοξενήσουν την αχνηστή του κουραδίτσα! Απλά και λιτά .. άντε να πάρεις και το χαρτάκι να τα μαζέψεις. Σιγά!
.. Άντε μάζεψε τη σκατουλίθρα της καμηλοπάρδαλης όμως!! Που αν τυχάνει και είσαι και πίσω της, την μαζεύεις ολόκληρη σα καπέλο απο τούρτα σοκολάτα στο κεφάλι! Και καλά να'ναι έτσι (γιατί νομίζετε οτι κυκλοφορώ με κράνος;;), αν όμως πετύχει πεζοδρόμιο, ή έστω δέντρο, την έκατσες τη βάρκα. Πέρνεις το φτυαράκι και αφού γεμίσεις τον έναν σκουπιδοτενεκέ, πας για τους επόμενους 3 που είναι στα επόμενα 3 τετράγωνα...

Ο σκύλος έχει και το παιχνίδι του! Όλα τα νοήμον όντα παίζουν.. τα ανεγκέφαλα όπως η καμηλοπάρδαλη τρώνε πασατέμπους και βλέπουνε τηλεόραση, η βαρεμένη! Ενώ ο τρυχωτός μας φίλος, δε πα να είναι 6 το πρωι η 3 το βράδυ.. θα έρθει όλο χαρά με το σαλιωμένο σκοινάκι του και σε προκαλεί να του το πάρεις. Όλο νάζι! Και πως το άτιμο σου μεταφέρει τη διάθεση του για παιχνίδι! Ειδικά όταν δεν έχεις πιει καφέ, ή αν είσαι ξενυχτυσμένος! Η καμηλοπάρδαλη; Θα κοιμηθεις, στην τηλεόραση θα την αφήσεις... θα ξυπνήσεις, πάλι εκεί θα την βρείς.. Ο εγκέφαλος της πρέπει να έχει μουδιάσει.. πρέπει να βρίσκεται σε hybernation ..ίσως κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, σε μια παράλληλη διάσταση, σε έναν άλλο πλανήτη, έναν άλλο γαλαξία.. μια άλλη πραγματικότητα, ίσως έχει περάσει και στην ανυπαρξία (το πιθανότερο δλδ.)

Να μη ξεχάσω όμως .. το ζευγάρωμα ε! Μπορεί η καμηλοπάρδαλη να ξέρει το κάμα σούτρα απ'έξω και ανακατωτά, αλλά ο κοπριτάκος το κάνει πράξη! Μικρή σκυλίτσα, μεγάλη σκυλίτσα (αλλά και χαλάκι/μαξιλαράκι μας κάνει). Διότι ο σκύλος έχει ορμές! Είναι μια απαιτητική και δυναμική προσωπικότητα και δεν θα διστάσει να σου δείξει τι θέλει ακόμα και αν χρειάζετε να χρησιμοποιήσει το πόδι σου! Η Καμηλοπάρδαλη.. τι να πω, θα σας γελάσω... Μια φορά μονάχα την έπιασα με κάτι τσοντοπεριοδικά. Για τις επόμενες 3 μέρες είχε ντυθεί καλόγρια, κυκλοφορούσε με ένα ευαγγέλιο στο χέρι και έψελνε το Δόξα πατρί (;!). Βέβαια, τα βράδια που την αφήνω στην τηλεόραση ποιός ξέρει τι κομπίνες κάνει με το alter...

Γιαυτό σας λέω.. μακρυά απο καμηλοπάρδαλη! Προτιμήστε τρυχωτούς σαλιάρηδες με προσωπικότητα για να έχετε μια ζωή με άποψη, στύλ και φινέτσα!

Μια όμορφη Κυριακή!

Κυριακή απόγευμα. Προσπαθώ να προλάβω deadline για καταχώρηση – εγώ και οι φαινές μου ιδέες… Είπα βλέπετε να την σχεδιάσω στο χέρι παρά να κάνω ένα απλό στήσιμο στο pc. Έχω κάνει 3-4 (5-6) προσχέδια. Κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας. Κοιτάω και σκέφτομαι τι σκατά προοπτική να δώσω για να εξυπηρετεί το concept. O ήλιος έφυγε. Κοιτάζω δεξιά, έξω στο μπαλκόνι. Τα λουλουδάκια μου τα ταλαιπωρεί ο αέρας. Το γεράνι μου μοιάζει με ολλανδικό τυρί με τρύπες…
Καθάριζα σπανάκι πριν καννα 2 εβδομαδες και εκεί πάνω στα απανοτά ξεβγάλματα βρήκα δύο μπέμπηδες σαλιγκάρια. Τι; ΟΧΙ! Δε τα τρώω… Από τότε που ο πατέρας μου έκανε να φάω ένα με το ζόρι σε μια ταβέρνα πολυτελείας. (για ένα χρόνο μετά δεν έτρωγα μανιτάρια – πως έκανα τη συσχέτιση je ne sais pas!)
Τα αγαπάω πολύ αυτά τα γλοιώδη πλασματάκια, θές οι τύψεις από 20κάτι χρόνια πρίν, θες οι κεραίες τους… Τα βάζω λοιπόν σ’ένα κεσεδάκι με λίγο μαρούλι και σπανάκι. Μετά από 3-4 μέρες στη κουζίνα είπα να τα μετακομίσω στο μπαλκόνι. Το μικρότερο δεν άντεξε το πολικό ψύχος… Το άλλο ποτέ δε το βρηκα. Ξανακοιτάω το gouda-γεράνι… Τα σχέδια…. Σκατά. Αύριο πρέπει να είναι έτοιμα.
Τα χέρια μου είναι παγωμένα παρόλα τα ζεστά τσάγια – και δε βοηθάνε καθόλου. Σκοτεινιάζει. Ακούω Enigma από τα ηχεία του pc μου και σκέφτομαι ότι για όλα φταίει η Σελήνη. Η Σελήνη και ο Υδροχόος. Πειθαρχία μηδέν. Σχεδιάζω και σκέφτομαι τις Μάγισσες στο Star, σαλιγκάρια, blogs, μέχρι τι ώρα θα ξενυχτήσω και σήμερα, ταξίδια στο Θιβέτ και σόμπες… Να μη ξεχάσω να βάλω και πλυντήριο.
Υπάρχει άραγε μηχάνημα που μετράει με πόση ταχύτητα και πόσες σκέψεις περνάνε ταυτόχρονα από το μυαλό; (πστ, τα σχέδια)
Δευτέρα αύριο, τρεχάματα… Τρίτη, ΜΠΟΥΧΑΧΑ, Αγίου Βαλεντινοτέτοιου. Η Παγκόσμια ημέρα των Ξενοδοχείων, των ταμειακών, των αρκουδακίων, των γλυκών κτλ..(κορόιδευε ζώον! Αφου και’συ έχεις αγοράσει αρκουδάκια με καρδούλες και άλλες αηδιούλες. Και τι κατάλαβα; )Αν είναι να αγοράσει κανείς κάτι, ας πάρει εσώρουχα για να μη πάνε και άχρηστα – λέμε τώρα… (που να τα δεί ο άλλος στα σκοτάδια ή μέσα στον ενθουσιασμό του αλλά τέλοσπάντων). Άκου τώρα, μέρα αγάπης! Φαντάσου πόσο τη χρειαζόμαστε για να την έχουμε επιβάλλει τοιουτοτρόπος! Εμ βέβαια, εδώ ξεχνάμε να φάμε (αλήθεια εσείς τι φάγατε σήμερα;;), το νού μας στις τρυφερότητες θα τον έχουμε; Έτσι για να μάθουμε λοιπόν, τον γιορτάζουμε μια μέρα ολόκληρη και 2 εβδομάδες πριν (πστ, τα σχέδια!).
Σκοτείνιασε… θα βγεί και το φεγγάρι τώρα, αυτό που φταίει για όλα… (ΠΣΤ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΛΕΜΕ!)

Οι πιπεριές

Είναι μέρες (καννα 2 εβδομάδες) που έχω στήσει τις πιπεριές για να τις ζωγραφίσω.
Και πράγματι ξεκίνησα.. και μετά απο καμιά ώρα περίπου σταμάτησα για να συνεχίσω την επόμενη μέρα. Την επόμενη μέρα λοιπόν έρχετε η οικιακή βοηθός.. και εκεί που μαζεύει γενικότερα, πέρνει και 2 λεμόνια που είχα παρατήσει σε μια καρέκλα (στη προσπάθεια να φτιάξω άλλη σύνθεση), και μου κάνει εικαστική παρέμβαση στη σύνθεση με τις πιπεριές.... Κουλουβάχατα... Φεύγει η "βοηθός", πάω να ζωγραφίσω και μένω κάγκελο! Τι να πεις.
Τα παράτησα, οι πιπεριές σταφίδιασαν, σα γριές γινήκανε, τα λεμόνια χαχανίζανε και κοροιδεύανε, μέχρι σήμερα που το ξανάπιασα πάλι. Οκ.., οι αναλογίες δεν είναι αυτές που ήταν, τα χρώματα παν για να'ρθουν, αλλα τουλάχιστον μπορώ να βλέπω το καβαλέτο τώρα χωρίς να με πιάνει υστερία! Θα το γυρίσω σε εξπρεσσιονιστικό και θα βγεί κουκλίτσα.

Sudan

Αυτή η εικόνα με στοιχειώνει... Ένα παιδί και ο θάνατος. Και πόσα δε πεθαίνουν καθημερινά; Οι παγκόσμιες οργανώσεις τύπου Unisef, μόνο ανθρωποκεντρικές δεν είναι, το 80% των χρημάτων που λαμβάνονται "χάνεται" κάπου στο δρόμο, το υπόλοιπο κουτσουρεμένο φτάνει με όποια μορφή, στις ταλαιπωριμένες και καταδικασμένες ψυχές. Στο κοριτσάκι στη φωτογραφία επάνω, πότε δεν έφτασε...