Κάθε βράδυ η ίδια σκέψη: Να μη ξεχάσω αύριο το πρωί να πάω στο μανάβη με τα εισαγόμενα να πάρω πιπεριές πολύχρωμες από αυτές που ζυγίζουν ένα κιλό η μία, κανένα φρουτάκι όμορφο, μεγάλο και μπιρμπιλοτό, καννα ζαρζαβατικό αγνώστου προελεύσεως, όλα βέβαια με μπόλικες ορμόνες.
The bigger, the better. Όχι, μη φανταστείτε ότι είναι προς βρώσην! Είπαμε, εγώ μόνο βιολογικά με τη βούλα…
Χρωστάω 2 πινακάκια στη κουμπάρα βλέπετε… για τη κουζίνα της. Να μαγειρεύει και να με σκέφτεται! Από τον Αύγουστο αυτό. Ακόμα να αξιωθώ.
Φεύγει η μέρα.. τι φεύγει δλδ, τρέχει και όποιος τη φτάσει και κατά τις 10.00 το βράδυ αρχίζει ο «ελεύθερος» χρόνος, μέχρι τις 1..2..3 αναλόγως.
Και πάλι η ίδια σκέψη .. ο μανάβης!
Λογικό να μην υπάρχει η διάθεση και η έμπνευση από τη μια. Εκνευριστικό και αποθαρρυντικό από την άλλη. Τόσα χαπάκια βγάζουν .. δε φτιάχνουνε και ένα inflatable χάπι που θα σε παίρνει από το χεράκι, θα σε καθίζει μπροστά από το καβαλέτο, θα σου κρατάει και τα χρώματα;; Άντε και αν δε παίρνεις χαμπάρι, θα ρίχνει και καμιά κλωτσιά.
Τι είπαμε; Α, ναι, μανάβης αύριο…
4 σχόλια:
Να μην ξεχάσεις το μανάβη αύριο!!
μήπως μια πιο νεκρή φύση για την κουμπάρα;;;;;;; (τι έχεις στο ντουλάπι σου;;; δεν μπορεί, κάτι τρως!!!)
Ε λοιπόν ναι, πήγα στο μανάβη και πήρα 3 ΧΟΝΤΡΕΣ πιπεριές.. εισαγωγής of course, 2.70€ !
Ένα δυνατό τσάι το βράδυ για τόνωση και μια σφαλιάρα για έμπνευση και διάθεση και είμαστε έτοιμοι. Η καμηλοπάρδαλη έπιασε θέση απο τώρα..
Δημοσίευση σχολίου