Μια όμορφη Κυριακή!

Κυριακή απόγευμα. Προσπαθώ να προλάβω deadline για καταχώρηση – εγώ και οι φαινές μου ιδέες… Είπα βλέπετε να την σχεδιάσω στο χέρι παρά να κάνω ένα απλό στήσιμο στο pc. Έχω κάνει 3-4 (5-6) προσχέδια. Κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας. Κοιτάω και σκέφτομαι τι σκατά προοπτική να δώσω για να εξυπηρετεί το concept. O ήλιος έφυγε. Κοιτάζω δεξιά, έξω στο μπαλκόνι. Τα λουλουδάκια μου τα ταλαιπωρεί ο αέρας. Το γεράνι μου μοιάζει με ολλανδικό τυρί με τρύπες…
Καθάριζα σπανάκι πριν καννα 2 εβδομαδες και εκεί πάνω στα απανοτά ξεβγάλματα βρήκα δύο μπέμπηδες σαλιγκάρια. Τι; ΟΧΙ! Δε τα τρώω… Από τότε που ο πατέρας μου έκανε να φάω ένα με το ζόρι σε μια ταβέρνα πολυτελείας. (για ένα χρόνο μετά δεν έτρωγα μανιτάρια – πως έκανα τη συσχέτιση je ne sais pas!)
Τα αγαπάω πολύ αυτά τα γλοιώδη πλασματάκια, θές οι τύψεις από 20κάτι χρόνια πρίν, θες οι κεραίες τους… Τα βάζω λοιπόν σ’ένα κεσεδάκι με λίγο μαρούλι και σπανάκι. Μετά από 3-4 μέρες στη κουζίνα είπα να τα μετακομίσω στο μπαλκόνι. Το μικρότερο δεν άντεξε το πολικό ψύχος… Το άλλο ποτέ δε το βρηκα. Ξανακοιτάω το gouda-γεράνι… Τα σχέδια…. Σκατά. Αύριο πρέπει να είναι έτοιμα.
Τα χέρια μου είναι παγωμένα παρόλα τα ζεστά τσάγια – και δε βοηθάνε καθόλου. Σκοτεινιάζει. Ακούω Enigma από τα ηχεία του pc μου και σκέφτομαι ότι για όλα φταίει η Σελήνη. Η Σελήνη και ο Υδροχόος. Πειθαρχία μηδέν. Σχεδιάζω και σκέφτομαι τις Μάγισσες στο Star, σαλιγκάρια, blogs, μέχρι τι ώρα θα ξενυχτήσω και σήμερα, ταξίδια στο Θιβέτ και σόμπες… Να μη ξεχάσω να βάλω και πλυντήριο.
Υπάρχει άραγε μηχάνημα που μετράει με πόση ταχύτητα και πόσες σκέψεις περνάνε ταυτόχρονα από το μυαλό; (πστ, τα σχέδια)
Δευτέρα αύριο, τρεχάματα… Τρίτη, ΜΠΟΥΧΑΧΑ, Αγίου Βαλεντινοτέτοιου. Η Παγκόσμια ημέρα των Ξενοδοχείων, των ταμειακών, των αρκουδακίων, των γλυκών κτλ..(κορόιδευε ζώον! Αφου και’συ έχεις αγοράσει αρκουδάκια με καρδούλες και άλλες αηδιούλες. Και τι κατάλαβα; )Αν είναι να αγοράσει κανείς κάτι, ας πάρει εσώρουχα για να μη πάνε και άχρηστα – λέμε τώρα… (που να τα δεί ο άλλος στα σκοτάδια ή μέσα στον ενθουσιασμό του αλλά τέλοσπάντων). Άκου τώρα, μέρα αγάπης! Φαντάσου πόσο τη χρειαζόμαστε για να την έχουμε επιβάλλει τοιουτοτρόπος! Εμ βέβαια, εδώ ξεχνάμε να φάμε (αλήθεια εσείς τι φάγατε σήμερα;;), το νού μας στις τρυφερότητες θα τον έχουμε; Έτσι για να μάθουμε λοιπόν, τον γιορτάζουμε μια μέρα ολόκληρη και 2 εβδομάδες πριν (πστ, τα σχέδια!).
Σκοτείνιασε… θα βγεί και το φεγγάρι τώρα, αυτό που φταίει για όλα… (ΠΣΤ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΛΕΜΕ!)