Πόσο πραγματικό είναι το ίντερνετ; Έχουν γίνει πολλές συζητήσεις. Παρόμοια έγινε και στο blog του alombar πριν κάμποσο καιρό. Αλλά ακόμα αναρωτιέμαι για μερικά πράγματα.
Για πολλούς το νετ (virtual life ας πούμε) αντικαθιστά εν μέρει την "πραγματικότητα" (λάθος ορολογία γιατί όλα είναι πραγματικότητα ακόμα και το νετ αλλά εν απουσία άλλης λέξης ας μείνουμε σ'αυτήν).
Γνωρίζουμε ανθρώπους, κάνουμε τις δημόσιες σχέσεις μας. Κάποιους θα τους συναντήσουμε, κάποιους όχι. Αυτό όμως δε πάει να πει οτι τους μεν τους αισθανόμαστε περισσότερο φίλους απο τους δε. Αναπτύσσονται φιλίες χρόνων με έντονο "δέσιμο" και ας υπάρχει απόσταση χιλιάδων μιλίων. Βρίσκουμε δουλειές, συναλλασόμαστε online, πληρονόμαστε και πληρώνουμε οnline. Γελάμε, κλαίμε, αγαπιόμαστε και κάνουμε sex online.
Λίγα είναι τα πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις στο δύκτιο πλέον. Έχει πλέον αντικαταστήσει κατα πολύ μερικά σημαντικά πράγματα στη ζωή μας. Έχει γίνει η πραγματικότητα μας και η καθημερινότητα μας. Υπάρχει όμως διαχωριστική γραμμή μεταξύ της virtual ζωής και της "πραγματικής"; Υπάρχουν πράγματα που δε θα κάναμε virtually γιατι δε θα τα κάναμε και στη πραγματικότητα;
Ή μήπως βολεύει να κάνουμε το διαχωρισμό "virtual" και "πραγματικής" ζωή, όποτε μας συμφέρει;
Όταν κάνουμε δουλειά μέσω ίντερνετ, μιλάμε με συναδέλφους, διαχειριζόμαστε τον τραπεζικό λογαριασμό και τις μετοχές μας, αγοράζουμε και πληρώνουμε κτλ, τότε δεν είναι virtual. Τότε είναι ΔΟΥΛΕΙΑ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν όμως περνάμε το χρόνο μας chatting ή blogging ή ακόμα και cybersexing, τότε δεν είναι πραγματικότητα. Τότε απλά "παίζουμε" και είναι virtual, λες και δε συμβαίνει σε μας αλλά σε κάποιον τρίτο. Τη διαχωριστική γραμμή - ΑΝ υπάρχει, την χρησιμοποιούμε όταν μας βολεύει, είτε για λόγους "ηθικής", "κάλυψης" ή οτιδήποτε άλλο.
Υπάρχουν κάποιοι ας πούμε άγραφοι κανόνες, οκ, για μερικούς τουλάχιστον, που λένε πχ, "δε θα απατήσω ποτέ το σύντροφο μου", "είναι προσβλητικό για το σύντροφο μου να φλερτάρω" -άλλον εννοείται!. Τώρα όμως γίνεται τόσο εύκολα, ήσυχα και αβίαστα online που ακόμα και όσοι σκεφτόντουσαν τα παραπάνω, ενδίδουν. Ισχύουν άραγε οι άγραφοι κανόνες σ'αυτή την περίπτωση;
Και πόσο άραγε οι νόμοι θα καλύπτουν τέτοιες περιπτώσεις; Πέρνεις διαζύγιο τον/την βρήκες στο κρεβάτι με άλλον. Πέρνεις διαζύγιο γιατί τον/την βρήκες στο pc με άλλον;;
Ή μήπως η "ελευθερία" του ιντερνετ ισοπεδώνει τα πάντα;
6 σχόλια:
Είναι τελείως διαφορετικό το να κάνεις μία δουλειά στο ίντερνετ απο το να μπλέκεις και τα συναισθήματα σου.
Τα συναισθήματα έχουν ανάγκη και τις αισθήσεις και δεν ικάνοποιούνται μόνο με την όραση ή την ακοή. Η αφή και η γεύση είναι βασικά συστατικά που το ιντερνετ δεν μπορεί να στα παρέχει,έτσι καταντάει κουραστικό και δεν "πιάνεται" ως κάτι το πραγματικό αφου στην ουσία το μόνο που κάνεις είναι να διαβάζεις και στην καλύτερη να έχεις μπροστά σου μια στατική εικόνα και να ακούς...
Δεν είναι θέμα ηθικής να μπαίνει μια διαχωριστική γραμμή, είναι θέμα αντοχών. Πόσο αντέχεις να μιλάς και να ανοίγεσαι με μερικές γραμματοσειρέςμε μόνο σου εκφραστικό τρόπο μερικές στρογγυλές,κίτρινες φατσούλες.
orlando: ωχ, μη μου λες! Ε να σε φροντίσουμε παιδί μου, να σε αποκαταστήσουμε! :p
gypsy: Τα συναισθήματα παραμένουν είτε με ή χωρίς τις αισθήσεις. Αλλιώς ένας τυφλός, ένας ανάπηρος, ένας κουφός δε θα ερωτευόταν και θα ήταν ανίκανος για οτιδήποτε τα περιλαμβάνει. Οι αισθήσεις αντικαθιστούνται κυρίως απο τη φαντασία που είναι ισχυρή (άλλωστε η φαντασία παίζει πρωταρχικό ρόλο ακομα και στο "πραγματικό" sex).
Όμως, δε διαβάζεις απλά, όπως λες. Ξέρεις οτι απο την άλλη πλευρά ΥΠΑΡΧΕΙ κάποιος και αυτό μάλλον το κάνει αρκετα ποιο ενδιαφέρον απο μια ας πούμε ερωτική ιστορία με σκιτσάκια.
Έχω την αίσθηση οτι απο τη στιγμή που σκέφτεσαι να εκφραστείς με αυτό τον τρόπο, κάτι ενδεχομένως να λείπει που προσπαθείς να αναπληρώσεις - οτι ακριβώς συμβαίνει και με την απιστία στη πραγματική ζωή. Η ηθική έχει να κάνει με το κατα πόσο φέρεσαι σα να μη συμβαίνει τίποτα ενώ στην ουσία κάτι συμβαίνει και βρίσκεις διεξόδους "αλλού". Έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη και την ειλικρίνεια. άσχετα με το τι μέσον χρησιμοποιείς. Θέλω να πω οτι είναι το σύνολο, η σκέψη, η πράξη (έστω και "ανάπηρη").
ΣΤΟ PC ΜΕ ΑΛΛΟΝ;;;
ΑΙΣΧΟΣ!
morgana: Σε κάποια συμφωνώ με τον storyteller σε άλλα διαφωνώ. Ίσως παρουσίασα τις απορίες μου με μια δόση υπερβολής, ίσως με μια δόση συντηριτησμού ....όπως και να'χει τίποτα δεν είναι απόλυτο. Όλα κρίνονται υπο συνθήκες.
darth: Αίσχος αίσχος! Στη πλατεία για λιθοβόληση! :p
Στον εγκέφαλό μας είναι όλα. Τις δικές μας εικόνες προβάλουμε όταν επικοινωνούμε ψηφιακά. Στην καθημερινότητά μας ασκούμε περισσότερο έλεγχο στο συναίσθημα, ενώ πίσω από ένα νικ νέημ νοιώθουμε ασφαλέστεροι ώστε να εκδηλώσουμε τα μύχια της ψυχής μας ή να αφήσουμε ελεύθερο το παιδι που υπάρχει μέσα μας παίξει.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
..ίσως ούτε μετά το δικό μας τέλος..
:-)
Υπάρχει διαχωριστική γραμμή, προς το παρόν τουλάχιστον. Δεν χορταίνεις με φωτογραφίες φαγητών, ούτε φουσκώνει ο τραπεζικός λογαριασμός σου με gamepoints.
Βεβαίως και αναπτύσσονται συναισθήματα μέσω του υπολογιστή - όπως και μέσω ενός βιβλίου, ενός τηλεφωνήματος κλπ κλπ. Φαντάζεσαι κάποιον στην άλλη άκρη.
Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι να πάρεις διαζύγιο επειδή οι φαντασιώσεις του συντρόφου σου περιλαμβάνουν παρτούζες με άλογα, όσο νάναι υπάρχει μια διαφορά!!
Δεν έχεις παίξει ποτέ RPG? Σου κοβόταν η (πραγματική) όρεξη όταν ο χαρακτήρας σου έτρωγε μια μπουνιά;
Αν ναι, χρειάζεσαι απεξάρτηση επειγόντως :)
Δημοσίευση σχολίου