Λίγο νερό, λίγο ήλιο και μια Καλημέρα.

Μια μέρα ένα μικρό κουρκουμπίνι κατρακυλούσε στο πεζοδρόμιο όπου είχαν στήσει πάγκο η λαϊκή αγορά. Πόδια πολλά, ρόδες, ντομάτες, μαρουλόφυλλα σάπια, κουκούτσια από ελιές… ώσπου πέφτει επάνω σε μια γλαστρούλα πεταμένη. Ήταν πλαστική και τρύπια, αιμορραγούσε κοκκινόχωμα και από τις τρυπούλες του πάτου της ξεχυνόντουσαν ρίζες, σα χέρια που ζητούσαν σπαραχτικά βοήθεια.
Μια μισοξεραμένη τριανταφυλλιά, κοιτούσε το δρόμο. Τα φύλλα της, όσα είχαν απομείνει, μαραμένα και φαγωμένα. Ένα μικρό λουλούδι κάτασπρο, πιο άσπρο από τις λουρίδες του δρόμου, σα σύννεφο που είχε παραπέσει, είχε προλάβει να μεγαλώσει λίγο και να ανοίξει. Αλλά και αυτό τώρα, καταπονημένο, είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στο δρόμο, μελαγχολικά και περίμενε. ‘Όχι νερό, ούτε δροσιά, περίμενε τον ιδιοκτήτη του πάγκου απ’όπου το είχαν πετάξει με περιφρόνηση, να τα μαζέψει και να φύγει και όπως θα φεύγει, να το τσακίσει με το τακούνι της φαρδιάς του λαστιχένιας μπότας.
Το κουρκουμπίνι σταμάτησε δίπλα του, το κοίταξε, το μάζεψε και το πήρε σπίτι του.
Το έβαλε σε ένα όμορφο σημείο του σπιτιού του. Κοντά στο παράθυρο να βλέπει έξω και να το βλέπουν και να το καμαρώνουν. Να το βλέπει και ο ήλιος και να το χαϊδεύει, να το ζεσταίνει και να το αγκαλιάζει. Να το δροσίζει η νυχτερινή αύρα και να το γλυκοκοιμίζει.
Ήταν ένα ατροφικό λουλούδι. Είχε ατροφήσει από έλλειψη ελάχιστης φροντίδας.
Κάθε πρωί που σηκωνότανε, το κουρκουμπίνι του ψιθύριζε «καλημέρα» και του έσπαγε ένα χαμόγελο. Για πολύ καιρό όμως η ατροφική λευκή τριανταφυλλιά με το κεφαλάκι της πεσμένο έβλεπε κάτω το κοκκινόχωμα και περίμενε ακόμα να τη πατήσουν. Σιγά σιγά όμως κορδωνότανε, χόρταινε νερό και ήλιο και δροσιά και ένα πρωί που ήρθε το κουρκουμπίνι να την καλημερίσει, την βρήκε καμαρωτή να το κοιτάει και να χαμογελάει γλυκά.
Έτσι θέλουν τα λουλούδια, είπε το κουρκουμπίνι και την καλημέρισε!
Λίγη αγάπη, στοργή και προδέρμ…

Όρια

Τις βλέπεις αυτές τις σημαδούρες; Αυτές που είναι σα μπαλόνια πορτοκαλί και όλο τα παίρνει το ρεύμα και το κύμα και τα πάει πιο μακριά.
Τις έχει τραβήξει τώρα το κύμα ακόμα ποιο μέσα, τόσο που φαίνονται μικροσκοπικές, σχεδόν ανύπαρκτες. Παλεύουν αυτές με άγριες φουρτούνες, βροχές και καταιγίδες και όλο χάνονται στο πέλαγος. Και με τον ήλιο λάμπουνε τόσο που τις περνάς για λαμπύρισμα της θάλασσας.

Στο παρακάτω λιμανάκι υπάρχει ένας τεράστιος κυματοθραύστης. Φουρτούνα στο πέλαγος, γαλήνη στο λιμανάκι. Δε περνάει τίποτα. Ούτε καν κουνούπι! Αν ανέβεις στο κυματοθραύστη, σκιάσεις με το χέρι σου τα μάτια και κοιτάξεις πολύ προσεχτικά, κάπου θα διακρίνεις και τις θαλασσοδαρμένες σημαδούρες. Η μια έχει φύγει προς τη δύση και η άλλη στην ανατολή. Χαθήκανε οι δυο τους, χαθήκανε και στο πέλαγος και στα κύματα.

Αν τις βρεις καλέ βαρκούλα, φερτές πίσω. Να τις δέσω γερά αυτή τη φορά. Δε θα βάλω λιθαράκι να τις κρατάει. Θα μπήξω ένα σίδερο στο βυθό της θάλασσας για να μείνει πάντα εκεί. Μα να δεις που το σκοινί τους θα σπάσει και θα φύγουν πάλι…

Το τραινάκι και το κουρκουμπίνι..

Ένα μικρό κουρκουμπίνι καθότανε και έπλεκε ζιπουνάκια όταν το πήρε ο ύπνος και το πέταξε πάνω σ’ένα σύννεφο πλουπλουλένιο και αφλάτο, το οποίο όμως γέμισε μέλια και δε του άρεσε. Έτσι κάνει μια απότομη στροφή και ρίχνει το κουρκουμπίνι πάνω σ’έναν ευκάλυπτο που κάτω του περνούσε ένα τραίνο που έκανε τσαφ-τσούφ-τσαφ-τσούφ… και από κλαδί σε κλαδί το ανεμοδαρμένο κουρκουμπίνι πάει και πέφτει τελικά πάνω στο τραινάκι το οποίο πήγαινε μακριά.. πολύ μακριά.
Τόσο μακριά που δε φαινότανε!
Στο μακριά που δε φαινότανε είχε ένα όμορφο ουρανό γαλαζουλί σα φραουλίτσα με παχιά συννεφάκια που στάζανε μέλι και τεράστιες ροδιές, πανύψηλες, φυτεμένες δίπλα στα βαζάκια με τους κάκτους.
Ήταν ήσυχα εκεί, ούτε η Βίσση ακουγόταν, ούτε F16, ούτε πόρτες που κλείνανε με δύναμη και μένανε κλειστές.
Ούτε αέρας φύσαγε για να καθαρίσει τον ουρανό γιατί ήταν καθαρός, μόνο ένα απαλό αεράκι ίσα ίσα να χαϊδεύει και να γαργαλάει. Το αεράκι παρέα με το κουρκουμπίνι συνέχισαν να ταξιδεύουν πάνω στο τραινάκι μέχρι που είδαν μια μεγάλη κολώνα να πλησιάζει. Όχι, δεν ήταν κολώνα, ήταν ο λαιμός της καμηλοπάρδαλης που ξεφύτρωνε ανάμεσα στις ροδιές και τα σύννεφα και που μεγάλωνε ανησυχητικά καθώς το τραινάκι πλησίαζε, το οποίο είχε κόκκινες, κατακόκκινες μεγάλες ρόδες παρατήρησε το κουρκουμπίνι. Κόκκινες και μεγάλες σα ρόδια. Είχαν και ένα κοτσανάκι στη μέση και κάθε λίγο και λιγάκι διάφανα, κόκκινα μικρά σποράκια πεταγόντουσαν δεξιά και αριστερά. Και εκεί που πεταγόντουσαν, φύτρωνε και μια ροδιά.
Το τραινάκι με τις ρόδες από ρόδια έφτασε τη καμηλοπάρδαλη η οποία γύρισε να το κοιτάξει και να του κλείσει πονηρά το μάτι και αυτό συνέχισε να ανεβαίνει στο λαιμό τις, ανάμεσα στη μικρή της χαίτη και να εκσφενδονίζεται ψηλά στα παχουλά συννεφάκια που στάζανε μέλι. Αλλά το κουρκουμπινάκι από τη χαρά του, έχασε την ισορροπία του και έπεσε, αυτή τη φορά σε ένα άλλο σύννεφο πλουπλουλένιο και αφλάτο, το οποίο όμως γέμισε μέλια και δε του άρεσε. Έτσι κάνει μια απότομη στροφή και ρίχνει το κουρκουμπίνι πάνω σ’έναν ευκάλυπτο που κάτω του περνούσε ένα τραίνο που έκανε τσαφ-τσούφ-τσαφ-τσούφ…

(Ευχαριστώ για το τραινάκι, με ταξιδεύει!)

Πορτραιτο

Αυτό είναι ημιτελές και θα παραμείνει έτσι... Προς το τέλος του κάτι μ'επιασε και δεν ήθελα να το συνεχίσω.
Απο την αρχή που το έπιασα, κάτι σιγοσφύριζε στο μυαλό μου, σιγά σιγά σιγά.. Σταμάταγα. Το κοίταζα και εκείνη την ώρα το σφύριγμα γινόταν μια μουρμούρα που σταματημό δεν είχε! Ξανασυνέχιζα, μουντζούρωνα, έφτιαχνα, χάλαγα και η μουρμούρα, μουρμούρα. Μέχρι που έφτασα σε αυτό το σημείο. Η μουρμούρα σώπασε - δεν είχε τίποτα άλλο να πει. Τα είπε όλα. Άφησα τη κιμωλία, κοίταξα τον γέρο, με κοίταξε και αυτός. Λίγο ειρωνικά, λίγο μελαγχολικά.. Σα να παει να γελάσει, αλλά το χαμόγελο δε του βγαίνει. Το κρατάει ακόμα η ηχό της μουρμούρας..

Πίνακες επι παραγγελίας

Οι περισσότεροι που με επισκέπτεστε, έχετε επισκεφτεί και το ατελιέ μου. Ξέρετε οτι ζωγραφίζω και έχετε πάρει μια ιδέα της δουλειάς μου.

Ας υποθέσουμε τώρα οτι έχετε μια αγαπημένη φωτογραφία. Θα παραγγέλνατε έναν πίνακα της μέσω Internet, και συγκεκριμένα μέσω αυτού του blog;
Το μέσον θα είναι κιμωλία. Το κάδρωμα προαιρετικό, η πιστότητα και απόδοση της φωτογραφίας ανάλογα το "γουστου" σας, όπως και το μέγεθος. Η τιμή συζητήσιμη και σαφώς λογική αναλόγως την περίπτωση.

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

...εσύ που το διαβάζεις, ξέρεις! :-x :-)
(και οι υπόλοιποι που το διαβάζετε δλδ ξέρετε ..αλλά τελοσπάντων τώρα! Όσοι δε ξέρετε, δε πειράζει!) :-P

Pink Cadillac - Bruce Springsteen

Honey, you may think I'm fooling, for the foolish things I do
you may wonder how come I love you, when you get on my nerves like you do
well baby you know you bug me, there ain't no secret about that
but come on over here and hug me, hey baby I'll spill the facts
well honey it ain't your money, cause baby I got plenty of that

I love you for your pink Cadillac, crushed velvet seats
riding in the back, oozing down the street
waving to the girls, feeling out of sight
spending all my money on a Saturday night
honey I just wonder what you do there in the backof your pink Cadillac, pink Cadillac

Well now way back in the Bible, temptations always come along
there's always somebody tempting you, into doing something they know is wrong
well they tempt you, man, with silver, and they tempt you, sir, with gold
and they tempt you with the pleasures, that flesh does surely hold
they say Eve tempted Adam with an apple, but man I ain't going for that

I know it was his pink Cadillac, crushed velvet seats
riding in the back, oozing down the street
waving to the girls, feeling out of sight
spending all my money on a Saturday night
honey I just wonder what you do there in the backof your pink Cadillac, pink Cadillac

I know some folks say, it's too big, it uses too much gas
some folks say it's too old, and that it goes too fast
but my love is bigger than a Honda, it is bigger than a Subaru
hey man there's only one thing, and one car that will do
anyway we don't have to drive it, honey, we can park it out in back

And have a party in your pink Cadillac, crushed velvet seats
riding in the back, oozing down the street
waving to the girls, feeling out of sight
spending all my money on a Saturday nighthoney I just wonder what you do there in the back
of your pink Cadillac, pink Cadillacpink Cadillac, pink Cadillacpink Cadillac, pink Cadillac

Τα καλώδια αυτοκτόνησαν!

Ανεβήκαμε Θεσσαλονίκη και φέραμε λιακάδα και καλοκαιράκι. Φύγαμε και....

"Χωρίς Διαδίκτυο το κέντρο της Θεσσαλονίκης λόγω βλάβης στο δίκτυο του ΟΤΕ"!
Έφυγαν οι Νότιοι και οι Βόριοι απελπίστηκαν.. μέχρι και ο ΟΤΕ απελπίστηκε!

Θεσσαλονίκη!

update: Τα γρασίδια της φωτογραφίας αφιερώνονται με πολύ αγάπη στη cd που ΔΕΝ ζηλεύει. Εσύ μπορεί να μην ήσουνα εκεί, αλλά εμείς κυλιστήκαμε στα γρασίδια σα να ήσουν εκεί! Είδες βρε που σε σκεφτόμαστε;; :p :)

Καιιι περάσαμ' όμορφαααα, όμορφααα, όμορφαααα...

Γράψανε λαμπρούκος, πανος, rodia, fufutos, lemon, το χημείο, xnoudius ίσως κιάλλοι για τη συνάντηση. Εγώ έχω να πω οτι πέρασα πολύ όμορφα, χάρηκα πάρα πολύ που συνάντησα κάποιους ανθρώπους, μερικούς που ήξερα, άλλους που δεν ήξερα.
Χάρηκα επίσης πάρα πολύ όταν μας φέρανε την τούρτα σοκολάτα στο τέλος της ποτοφαγίας (ευγενική χορηγία της lemon! ευχαριστούμε πολύ, ήταν υπέροχη!)
Χάρηκα κυρίως για την καλή αφορμή για την εκδρομούλα. Μπορεί το ταξίδι να ήταν κουραστικό, είμασταν όμως όλοι καλοτάξιδοι και βολικοί!
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο (μέσα στο πράσσινο!), και αφού τακτοποιηθήκαμε βγήκα λίγο έξω.
Απόλυτη ησυχία!
Ο ήλιος έδυε και ο ουρανός είχε ένα υπέροχο χρώμα. Μια γλύκα παντού. Μια ηρεμία παντού.
Μια υπέροχη αίσθηση σα να μπερδεύεσαι και συ με τα χρώματα και τη φύση, γίνεσαι ένα με αυτήν. Ανανπνέεις ελάχιστα εως καθόλου γιατί τόσο χρειάζεσαι, γιατί αναπνέουν τα δέντρα για σένα, τα λουλούδια και οι τεράστιοι θάμνοι δεντρολίβανου.
"Να τη θυμάσαι αυτή τη στιγμή" είπα στον εαυτό μου και αμέσως φόρτισαν οι μπαταρίες μου. Άδειασε το μυαλό και ας ήταν μόνο ένα σαββατοκύριακο. Ήταν μια γερή δόση ανανέωσης!

Και για μερικές μερικές.. εμένα ο λαμπρούκος με κοίταξε 42,5 φορές, με φίλησε 4 φορές (νια νια νια νια!), με άγγιξε 32,78 φορές (χωρίς τα "ω!, με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο!"), με πάτησε κατα λάθος 6 φορές (..στα κολλητά μπλούζ που χορέψαμε όταν οι άλλοι κατεβάζανε τσίπουρα και πλακωνόντουσαν για τον ΜΠΑΟΚ!) και με έφτυσε 3 φορές όταν μου απηγγειλε 13 φορές τον πολιτκό του ΝΟΜΑΡΧΟλόγο!

Επόμενη συνάντηση σε αιγαιοπελαγίτικο νησί το καλοκάιρι! Ε;; :-)

Κουρκουμπινίου ταξιδέματα

Το κουρκουμπίνι πιάνει τον Μάη!

Ήταν μέρα όμορφη και ζεστή σα φρεσκοψημένος λουκουμάς. Ένα μικρό κουρκουμπίνι κατρακυλάει αργά αλλά σταθερά στο πεζοδρόμιο της αχνιστής, όμορφης μέρας με μόνη σκέψη τους αγώνες των κοινωνικών κινημάτων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.
Ξαφνικά μια κόκκινη παπαρούνα ξεπετάγεται μπροστά του στέλνοντας τα κοινωνικά κινήματα για τυρόπιτα και τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση να κάνει μανικιούρ η άθλια, που τόσο καιρό είναι με το ξεβαμένο και σκοροφαγωμένο πλαστικό faux.
Σταματάει το κουρκουμπίνι μπροστά στο μεγαλείο της παπαρούνας.. έρωτας μεγάλος (πάλι!), τα γυαλιστερά της πέταλα ανέμιζαν στο απαλό αεράκι, το λεπτό της πράσσινο κοτσανάκι ήταν αξύριστο αλλά ντελικάτο σα την ουρά ενός σκύλου που λικνίζεται κάτω από την σαγηνευτική μυρωδιά των friskies-τώρα και με φρικασέ-.
Βάζει τη παπαρούνα στ’αφτί, και συνεχίζει να κατρακυλάει αμέρυμνο και η παπαρούνα να γυαλίζει στον ήλιο, και η αντανάκλαση έπεφτε στα μάτια του κουρκουμπινίου και δεν έβλεπε που κατατρακύλαγε και έπεσε στις λάσπες. Μέχρι να συνέλθει περνάει μια Cayene από πάνω του και το κουρκουμπίνι σφηνώνεται στα αυλάκια του λάστιχου και ενώ τρέχει με 160 αρχίζει να βλαστημάει την καπιταλιστική μαλακία του φιλελεύθερου γιάπι που εκείνη την ώρα ακούει «σκανδαλίζομαι, μονάχη μου αγγίζομαι, μένω γυμνή με μια γραβάτα κι ερεθίζομαι» αλλά εκείνη τη στιγμή της αποκορύφωσης, πάνω που η τραγουδίστρια Πέπη Τσεσμέλη φώναζε ότι ερεθίζεται, μια καμηλοπάρδαλη περνάει το δρόμο για να βοσκήσει την απέναντη μπιγκόνια της Κυρα Σούλας που κάθε Παρασκευή πάει στο κομμωτήριο για ρολά και κους κους. Την βλέπει το Cayene (τη κυρά Σούλα ΠΡΙΝ το κομμωτήριο, που βγήκε να τζάσει τη καμηλοπάρδαλη), παθαίνει λοξοδρόμηση και ανάποδο τιμόνι και σταματάει πάνω στη νισίδα όπου τρυπάει το λάστιχο από μια τσουκνίδα.
Κατεβαίνει το κουρκουπίνι, παίρνει και την παπαρούνα του και παει να πάρει το τραίνο για τη Θεσσαλονίκη – ζαλίζεται στο αυτοκίνητο…

(Θα το συνέχιζα αλλά η καμηλοπάρδαλη έπιασε κουβέντα με τη κυρα σούλα για το πως φτιάχνουν ντολμαδάκια γιαλαντζί και δε θα τελειώσουμε ουτε μεθαύριο)