Μια μέρα ένα μικρό κουρκουμπίνι κατρακυλούσε στο πεζοδρόμιο όπου είχαν στήσει πάγκο η λαϊκή αγορά. Πόδια πολλά, ρόδες, ντομάτες, μαρουλόφυλλα σάπια, κουκούτσια από ελιές… ώσπου πέφτει επάνω σε μια γλαστρούλα πεταμένη. Ήταν πλαστική και τρύπια, αιμορραγούσε κοκκινόχωμα και από τις τρυπούλες του πάτου της ξεχυνόντουσαν ρίζες, σα χέρια που ζητούσαν σπαραχτικά βοήθεια.
Μια μισοξεραμένη τριανταφυλλιά, κοιτούσε το δρόμο. Τα φύλλα της, όσα είχαν απομείνει, μαραμένα και φαγωμένα. Ένα μικρό λουλούδι κάτασπρο, πιο άσπρο από τις λουρίδες του δρόμου, σα σύννεφο που είχε παραπέσει, είχε προλάβει να μεγαλώσει λίγο και να ανοίξει. Αλλά και αυτό τώρα, καταπονημένο, είχε ακουμπήσει το κεφάλι του στο δρόμο, μελαγχολικά και περίμενε. ‘Όχι νερό, ούτε δροσιά, περίμενε τον ιδιοκτήτη του πάγκου απ’όπου το είχαν πετάξει με περιφρόνηση, να τα μαζέψει και να φύγει και όπως θα φεύγει, να το τσακίσει με το τακούνι της φαρδιάς του λαστιχένιας μπότας.
Το κουρκουμπίνι σταμάτησε δίπλα του, το κοίταξε, το μάζεψε και το πήρε σπίτι του.
Το έβαλε σε ένα όμορφο σημείο του σπιτιού του. Κοντά στο παράθυρο να βλέπει έξω και να το βλέπουν και να το καμαρώνουν. Να το βλέπει και ο ήλιος και να το χαϊδεύει, να το ζεσταίνει και να το αγκαλιάζει. Να το δροσίζει η νυχτερινή αύρα και να το γλυκοκοιμίζει.
Ήταν ένα ατροφικό λουλούδι. Είχε ατροφήσει από έλλειψη ελάχιστης φροντίδας.
Κάθε πρωί που σηκωνότανε, το κουρκουμπίνι του ψιθύριζε «καλημέρα» και του έσπαγε ένα χαμόγελο. Για πολύ καιρό όμως η ατροφική λευκή τριανταφυλλιά με το κεφαλάκι της πεσμένο έβλεπε κάτω το κοκκινόχωμα και περίμενε ακόμα να τη πατήσουν. Σιγά σιγά όμως κορδωνότανε, χόρταινε νερό και ήλιο και δροσιά και ένα πρωί που ήρθε το κουρκουμπίνι να την καλημερίσει, την βρήκε καμαρωτή να το κοιτάει και να χαμογελάει γλυκά.
Έτσι θέλουν τα λουλούδια, είπε το κουρκουμπίνι και την καλημέρισε!
Λίγη αγάπη, στοργή και προδέρμ…
12 σχόλια:
Tώρα πέρα από το γεγονός ότι πρώτη φορά ακούω κουρκουμπίνι να φροντίζει τριαντάφυλλο και μου κάνει λίγο σουρεάλ, το προδέρμ με τσάκισε!
Καλά μαρή προδέρμ του βάζεις του λουλουδιού!
Βάλτου λίγο Αλγκοφλάς να ρθει να σιάξει!
Καλημέρα με τριανταφυλλένιες μυρωδιές!
λαμπρουκ..καλα, εσένα το τριαντάφυλλο με το κουρκουμπίνι σου κάνει λίγο σουρέαλ, η καμηλοπάρδαλη με το κουρκουμπίνι που παει βόλτα στο κατμαντού και ερωτεύεται ένα σκύλο, τι σου κάνει δλδ?! :p (δες προηγούμενες κουρκουμπινοιστορίες)
Όπως και να χει, η ιστορία έχει ψυχοκοινωνικοπολιτικές διαστάσεις πίσω απο τη φαινομενικά μεταφυσική και σουρεαλιστική της απόδοση η οποία βεβαίως έρχεται σε αντίθεση με τα πρότυπα της κλασσικής εξιστόρησης προκαλώντας μια σύγχηση στον αναγνώστη που ζει μια καθημερινότητα.
..μπλιπ..
an-lu: Καλησπέρα με προδερμ! :p :)
μήπως ήταν το τριανταφυλλάκι που έπεσε από τις ζαρτιέρες μου στον Τσίφτη????
Μα ποιός πετάει ενα μισομαραμένο φυτό;
Ο πωλητής ίσως που γι αυτόν είναι χαλασμένο και άρα άχρηστο, εμπόρευμα.
Αλλά το θέμα είναι ποιός το μαζεύει πάλι.
Ποιός έχει την υπομονή να το μαζέψει σ΄ αυτό το χάλι να το ξανααναστήσει και να το χαρεί.
Και κοίτα μετά τι κάνει λίγο (τόσο δα λίγο) προδέρμ!
Η μάνα μου είχε βρει στο πεζοδρόμιο κάτω από το σπίτι της πριν από 5-6 μήνες, έναν φίκο, σε παρόμοια κατάσταση με το τριανταφυλλάκι σου. Κι επειδή η ίδια στο σπίτι της έχει μία ζούγκλα για κήπο, με ρώτησε αν ήθελα να τον πάρω στο δικό μου. Έχω μία αδυναμία στα ασθενικά και στα πολύ μικρά φυτά - αυτά που τα φυτεύω εγώ η ίδια και σιγά-σιγά τα βλέπω να μεγαλώνουνε, κι έτσι πήρα το φυτό σπίτι. Μόλις προχθές το πρωί, τον είδα γεμάτο με φρέκα, καταπράσινα τρυφερά φύλλα.
Μυριστήκανε το καλοκαίρι Κουρκουμπινάκι. Και την αγάπη που υπάρχει στον αέρα βεβαίως-βεβαίως. :-)
το χέρι δεν μοιάζει να είναι από κουρκουμπίνι .....
καλημέρες έστω και καθυστερημένα ...
Το να φροντίζεις ένα ετοιμοθάνατο όν και να το κάνεις να ανασταίνεται και να ανθεί είναι η υπέρτατη απόλαυση! Ισχύει και στην σφαίρα της ψυχολογίας... Το έχω νοιώσει και είναι υπέροχο!
Εκτός από τη φροντίδα και το Προδέρμ, θαυματουργή η καλημέρα με το χαμόγελο
Καλημέρα με :)
Πανέμορφο το λουλούδι κι η ιστορία του ακόμα περισσότερο! Αυτή η αγάπη τι μπορεί να κάνει!
cd: μόνο τριανταφυλλάκι έχεις στις ζαρτιέρες σου; εγώ νόμιζα οτι κουβαλούσες και καννα μέτρο γρασίδι κόμπακτ για ώρα ανάγκης! :p
ralou: το προδέρμ κάνει θαύματα τελικά. ;) Γιατί αυτό που πολλοί δε καταλαβαίνουν είναι οτι καμιά φορά, δε χρειάζονται πολλά.
mindstripper: Καλώς την πρασσινοδάχτυλη! ;) Τα φυτά είναι ευαίσθητα όντα. Θέλουν να τους μιλάς, να τα χαιδεύεις, να τα ποτίζεις που και που και να νιώθουν οτι τα αγαπούν. Ο φοίκος σου προφανώς λατρεύει το καινούργιο του σπίτι!
iolithike: προφανώς δεν είναι χέρι κουρκουμπινίου αυτό της φωτογραφίας!! .. αλλά η φωτογραφία είναι σχετικά αντιπροσωπευτική. Καλή σου μέρα!
epicuros: :) :)
fufutos:καλησπέρα! :))
renata: ..και το προδέρμ, και το προδέρμ! :p :)
Δεν είναι εκπληκτικό να σώζεις μιά ζωή ; Φυτά , ζώα και άνθρωποι έχουν ψυχή .
Καλημέρα τριανταφυλλάκι !
Δημοσίευση σχολίου