24.5.06
Πορτραιτο
Αυτό είναι ημιτελές και θα παραμείνει έτσι... Προς το τέλος του κάτι μ'επιασε και δεν ήθελα να το συνεχίσω.
Απο την αρχή που το έπιασα, κάτι σιγοσφύριζε στο μυαλό μου, σιγά σιγά σιγά.. Σταμάταγα. Το κοίταζα και εκείνη την ώρα το σφύριγμα γινόταν μια μουρμούρα που σταματημό δεν είχε! Ξανασυνέχιζα, μουντζούρωνα, έφτιαχνα, χάλαγα και η μουρμούρα, μουρμούρα. Μέχρι που έφτασα σε αυτό το σημείο. Η μουρμούρα σώπασε - δεν είχε τίποτα άλλο να πει. Τα είπε όλα. Άφησα τη κιμωλία, κοίταξα τον γέρο, με κοίταξε και αυτός. Λίγο ειρωνικά, λίγο μελαγχολικά.. Σα να παει να γελάσει, αλλά το χαμόγελο δε του βγαίνει. Το κρατάει ακόμα η ηχό της μουρμούρας..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Πολύ ζωντανό!
Μου θυμίζει μουσουλμάνο της Κομοτηνής!
Εγώ το είδα από κοντά!!
Ναι, γνωρίζω τη ζωγράφο και τρώω σπίτι της πίτσες και παγωτό!!
:p
(και -μεταξύ μας- είναι εκπληκτική ζωγράφος!!)
καλώς τα νυχτοπούλια.. τι ώρα είναι αυτή καλέ :p
λύσιππε: Είναι όντως μουσουλμάνος .. Τούρκος για την ακρίβεια.. Βρήκα τη φωτογραφία στο εξώφυλλο ενός περιοδικού και ήταν πραγματικά εκφραστικότατος. Με προκαλούσε να τον ζωγραφίσω και ενέδωσα!
cd: :p ..δεν ήταν απλό παγώτο, αλλά εκμέκ παγωτό!
πάνος: merci! :)
Δημοσίευση σχολίου